Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Georgia
Als je het hebt over hitpotentie, dan heb je aan Georgia een hele goeie. De Britse electrodame speelde al eens samen met Hot Chip en een goeie platendeal heeft ze ook al binnen. Van achter haar laptopje laat ze lekker duister klinkende electro in combinatie met een fijn gevoel voor pop op je los. Een beetje in de lijn van The Knife of Fever Ray. Als dat geen hit wordt, weten wij het ook niet meer.
Mura Masa
Een bijzonder exotisch klinkende naam, waar de 19-jarige Alex Crossan achter schuil gaat. Crossan knutselt er flink op los met beats en samples. Maar niet alleen dat; hij speelt gitaar, drumt en speelt de toetsenpartijen ook zelf in. Duizendpootje, die jongen. Wat je krijgt is een warme bad van electronica en emotioneel geladen liedjes. Zo ergens richting Hudson Mohawke en James Blake. In Engeland wordt hij gezien als een van de acts om in de gaten te houden dit jaar.
The Jaques
Vier heren uit Bristol die je nieuwe festivalfavoriet gaan worden. Ze stonden al op London Calling, Reading en Glastonbury. Niet echt een opkomend bandje meer, maar wel vier Britten die precies weten hoe ze opgenaaide gitaarliedjes moeten spelen, compleet met archetypisch Britse zang (BB).
Dua Lipa
Een blommenkind uit Londen noemt zich Dua Lipa. Ze maakt singer-songwriternummers, maar net zo lief bombastische electropop. Met hitpotentie. Ze heeft hetzelfde management en dezelfde producer als Lana del Rey. En dat is te horen in de netjes verzorgde songs zonder kartelranden: de muziek klinkt mooi uitgebalanceerd en Dua is tevens niet vies van grote gebaren, zowel vocaal als theatraal. Dit gaat helemaal goed komen dus.
Aurora
Met een fijn Noors accent zingt Aurora Aksnes over demonen en de natuur. Al vanaf haar tiende schrijft ze songs op een elektrische piano, maar pas sinds een paar jaar speelt ze ze voor publiek. Ze maakt op het podium indruk met haar zoetgevooisde, maar diepmelancholieke stemgeluid. Haar debuut-ep Running with the Wolves werd met name in bloggerskringen jubelend ontvangen. Haar debuutplaat verschijnt in maart dit jaar en het zou wel eens haar doorbraak naar een groter publiek kunnen betekenen. Voordat het zover is, kunnen we haar nog bewonderen in een intieme setting tijdens Eurosonic.
Tout Va Bien
Jan Wouter van Gestel is bepaald geen artiestennaam. En dus veranderde hij deze in Tout Va Bien. De Belg uit Mechelen maakt electropop en zingt erbij met een afwisselend broeierige stem of een falsetstem. Moeilijk wordt het geen moment, zodat een De Wereld Draait Door-publiek hier straks zomaar mee weg zou kunnen lopen. Hij maakte eerder indruk met een bloedmooie, Engelstalige cover van Jacques Brels 'Ne Me Quitte Pas' en timmert bij onze zuiderburen al aardig aan de weg. Nu Eurosonic nog.
My Baby
'Delta trance Louisiana dub indie funk', zo betitelt het Amsterdamse trio My Baby de muziek die het maakt. Jawel, we hebben er weer eentje: een containerbegrip om je muziek te omschrijven. En hoewel dit zó Verakrant 1989 klinkt, dekt de term toch aardig de lading, want de dansbare muziek vliegt van hot naar her. Op zo'n fraaie manier dat My Baby ook over de grenzen op muzikale deuren klopt. Eurosonic kan hierbij wel eens het laatste zetje in de goede richting zijn (AR).
http://www.kindamuzik.net/festival/eurosonic/de-hypes-van-eurosonic-2016/26475/
Meer Eurosonic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eurosonic
Deel dit artikel: