http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Best Kept Secret: zeven tips
Zo geheim is Best Kept Secret natuurlijk niet meer, na twee geslaagde edities op het evenemententerrein Beekse Bergen in Hilvarenbeek. Met een prikkelende line-up, een hoofdpodium op het strand en een kleinschalige sfeer wierp het festival zich op als concurrent voor de festivaldino's Pinkpop en Lowlands. Ook dit jaar wisten de organisatoren een fantastische zwik artiesten richting Brabant te lokken. KindaMuzik tipt de volgende zeven acts.
Tekst: Tom Leistra
Publicatiedatum: 16 juni 2015
Als je niet goed oplet kun je Radioheadgitarist Jonny Greenwoodzomaar missen. De muzikale duizendpoot staat al om elf uur zondagochtend op de planken om samen met het London Contemporary Orchestra eigen werk en dat van klassieke grootheden als Reich, Messiaen en Bach op te voeren. Élf uur!? Ja, dan lig je normaal gesproken nog met een gigantische kater uit te brakken in je bloedhete tentje. Zorg dus dat je de wekker zet, want Greenwoods boeiende soundtracks voor films als There Will Be Blood, Norwegian Wood en Inherent Vice zijn een buitengewoon aangename manier om de dag te starten. Ook voor mensen die geen kaas hebben gegeten van klassieke muziek!
The Tallest Man on Earth had blijkbaar schoon genoeg van de eeuwige vergelijking met Bob Dylan. Sowieso ging de vergelijking al redelijk mank, want naast het feit dat de kleine Zweed een rasperige stem combineerde met een akoestische gitaar, hadden zijn liedjes altijd al een eigen karakter. Op zijn nieuwe plaat Dark Bird Is Home heeft hij nu het klassieke troubadourschap min of meer de rug toegekeerd en leunt hij op sommige nummers dichter aan tegen bands als The War on Drugs en Mumford and Sons. Ook staat Kristian Matsson - zoals de zogenaamd langste man eigenlijk heet - niet langer in zijn eentje op de bühne. Hopeloos eenzaam werd hij ervan om na shows in zijn eentje de avond te moeten doorbrengen, en dus brengt hij een aantal bandmaten mee naar Best Kept Secret. Zo kan hij in ieder geval gezellig een biertje proosten als het er allemaal weer op zit. Verder is The Tallest Man on Earth dankzij zijn typische stemgeluid en opzwepende en ingenieuze gitaargetokkel nog altijd uit duizenden herkenbaar.
Je hebt van die bands waar ze in het ene land helemaal lyrisch van worden, maar die in het andere land geen potten weten te breken. Death Cab for Cutie staat in de Verenigde Staten in de grootste zalen en arena's, maar op Best Kept Secret moet de band het doen met een plekje op het tweede podium. Waar dat aan ligt? Geen flauw idee, want hun melodieuze indierock is vrij radiovriendelijk. Échte wereldhits heeft de band dan weer niet, maar toch heeft het gezelschap een aantal erg lekkere melancholische nummers op zak. Spil van het gezelschap is Ben Gibbard, die met zijn aangename jongensachtige stem beeldend zingt over met name verbroken relaties en ander hartenleed. En hartenleed heeft hij weer sinds zijn huwelijk met actrice Zooey Deschanel in 2011 op de klippen liep. Dat uitte zich in alweer de achtste plaat Kintsugi, die dit jaar uitkwam en zonder de vaste producer Chris Walla werd opgenomen. In plaats daarvan werd de hulp ingeroepen van Rich Costey, die in het verleden met onder andere Muse en Foo Fighters heeft gewerkt. Wie weet blijkt dit het beslissende zetje om de band ook in Europa beroemd te maken. En anders is er nog altijd die kleine schare trouwe fans met alle albums in de kast.
Opmerkelijke combinaties, daar houden we van. Kiasmos is het muzikale kindje van Ólafur Arnalds, een IJslandse pianist en componist van klassieke minimale muziek, en de van de Faeröer afkomstige Janus Rasmussen van de synthpopband Bloodgroup. Hun kruisbestuiving heeft op de een of andere magische manier techno opgeleverd; niet meteen wat je zou verwachten op basis van hun eerdere werk. Alhoewel, Arnalds zocht voor zijn eigen muziek altijd al inspiratie in de elektronische hoek. Kiasmos maakt melancholische techno met een opvallend warme onderlaag van pianoakkoorden. Geen platte beuktechno, maar subtiele en mysterieuze beats. Ingenieuze en sfeervolle muziek die zich stevig onder de huid gaat nestelen, maar die ook geschikt is om live op uit je plaat te gaan. Ideaal om de zaterdagnacht van Best Kept Secret in te luiden.
Wie dacht dat cowboys alleen nog bij kinderfeestjes of tijdens carnaval het land onveilig maken heeft het mis. De Canadees Daniel Romano oogt en klinkt als een stereotype westernman, en zijn jongste albumhoes ziet er zo kitscherig ouderwets uit dat het haast op de lachspieren werkt. Toch maakt de beste man opvallend fijne muziek voor degene die niet allergisch is voor een goede portie countryromantiek. Verwacht geen opgewekte saloonstampers, maar eerder tranentrekkers in de geest van Hank Williams. Leuk feitje: Romano stak voor zijn huidige Europese tour in elf dagen de Atlantische Oceaan over. Met een vrachtschip, want vliegtuigen waren er natuurlijk ook nog niet in de tijd van het Wilde Westen.
Je hebt van die albums die decennia na verschijnen nog altijd als onvervalste klassieker worden gezien, omdat ze destijds baanbrekend waren en een geheel nieuw genre onder de aandacht brachten. Psychocandy van The Jesus and Mary Chain is zo'n album. De combinatie van lome jarenzestigmelodieën en rafelige en netelige gitaarnoise was in feite het begin van het nieuwe genre shoegaze, wat met name in de jaren negentig zeer populair werd. Onder meer pioniers in het genre als My Bloody Valentine, Slowdive en Ride - laatstgenoemde staat dit jaar ook op Best Kept Secret - zijn schatplichtig aan de muziek van The Jesus and Mary Chain. Psychocandy viert inmiddels haar dertigste verjaardag en blijft voor velen een van de beste albums van de jaren tachtig. Een scheutje Velvet Underground hier, een baslijntje Joy Division daar, maar toch met een overduidelijk eigen smoelwerk. Melodieën waar The Beach Boys jaloers op zouden zijn, omhuld met stekelige gitaren die het doen klinken alsof je naar een metaalbewerkingsfabriek aan het luisteren bent. Op papier niet de meest logische combi, in de praktijk een weergaloos succes. Live op Best Kept Secret komen de Schotten hun magnum opus in zijn geheel ten gehore brengen.
Strand of Oaks heeft het afgelopen jaar een opmerkelijke transformatie ondergaan. Het geesteskindje van Timothy Showalter had al enkele albums vol rustige, maar zeer emotioneel geladen folk in de geest van wijlen Jason Molina en zijn Songs: Ohia gemaakt, om vorig jaar opeens met HEAL op de proppen te komen. Deze plaat klinkt in alles grootser en met meer ballen dan zijn oude materiaal, met Bruce Springsteenachtige stadionknallers met gitaarsolo's, ijle synthesizers en makkelijk meezingbare refreinen. Dat wil niet zeggen dat Strand of Oaks al te veel aan emotionele zeggingskracht heeft ingeboet. Naar eigen zeggen werd Showalter tijdens het schrijfproces getergd door depressieve buien, en erg vrolijk is het album tekstueel inderdaad niet geworden. Al verzwelgt Showalter duidelijk niet in zijn eigen problematiek: het hele album voelt juist als een grote fuck it naar al zijn problemen, alsof hij met een krachtige vuist in de lucht verwoede pogingen doet al zijn demonen te verjagen. Dat wordt live een spektakel, al hopen wij stiekem dat hij ook nog plaats inruimt voor oudere breekbare nummers, want die zijn eigenlijk ook wel heel erg mooi.
http://www.kindamuzik.net/festival/best-kept-secret/best-kept-secret-zeven-tips/26032/
Meer Best Kept Secret op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/best-kept-secret
Deel dit artikel: