Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jarenlang was Lowlands the place to be voor degenen die muzikaal bij de tijd wilden blijven. Het festival programmeerde standaard scherp en fris, wat ervoor zorgde dat de kaartjes vaak al op de eerste verkoopdag de deur uit waren. De tijden dat elke muziek liefhebbende jongere lyrisch werd bij het noemen van de naam Lowlands lijkt echter voorbij. Vorig jaar duurde het al veel langer dan normaal voordat alle tickets weg waren, dit jaar zit de kans er zelfs in dat Lowlands voor het eerst sinds 2005 niet uitverkoopt. Was het dan toch een stomme zet van organisator Mojo om op de proppen te komen met Down the Rabbit Hole? Is het festival wat originaliteit en 'hipheid' betreft gewoon keihard afgetroefd door de concurrenten? Eigenlijk is het een raadsel waarom deze editie niet is uitverkocht want wie een blik op het blokkenschema werpt, komt al snel tot de conclusie dat er een aantal erg mooie namen op prijkt. Veel artiesten bovendien die deze zomer op geen enkel ander festival in Nederland speelden, maar toch hartstikke relevant zijn. Zoals de volgende zeven acts.
Kevin Parker van Tame Impala heeft met het dit jaar verschenen Currents een radicale stap gemaakt door de psychedelische gitaren van eerdere albums te vervangen door luchtiger klinkende synthesizers en keyboards. Alhoewel, radicaal? Op het bejubelde Lonerism hoorde men ook al synths en op Mark Ronsons Uptown Special flirtte Parker al met r&b. Tame Impala lijkt zijn geluid vooral twee decennia te hebben bijgesteld, want in plaats van de jaren zestig schemert nu duidelijk de funky en dansbare kant van de jaren tachtig door. Minder rockend, meer gericht op een chille groove. Of dat live op Lowlands gaat afdoen aan de eerder zo fraaie liveshows? Waarschijnlijk niet, want nieuwe hits als 'Eventually' of het dansbare epos 'Let It Happen' zullen gewoon naast oude klassiekers op de setlist prijken. Voor ieder wat wils.
Kendrick Lamar is de laatste jaren een heel grote meneer geworden in de hiphopwereld. Zijn langverwachte - via fraaie mixtapes was Lamars reputatie hem al vooruitgesneld - debuutalbum good kid, m.A.A.d. City bezorgde hem zeven Grammynominaties en wordt door velen gezien als het beste hiphopdebuut sinds Nas met Illmatic op de proppen kwam. De Dr. Dre-protegé kwam dit jaar met 'de moeilijke tweede' To Pimp a Butterfly, een ambitieus en vooral erg muzikaal meesterwerk waarbij producers als onder anderen Dr. Dre, Pharrell Williams, Flying Lotus en Thundercat invloeden uit jazz, hiphop en funk op een knappe manier wisten samen te smelten. Iets rommeliger dan het debuut en wellicht iets minder hitgevoelig, maar zeker niet minder indrukwekkend. Lamar heeft zich definitief genesteld in de Premier League van de Amerikaanse rap en mag in Biddinghuizen laten zien waarom de halve wereld met hem wegloopt.
The Antlers maken al sinds jaar en dag muziek die zowel mistroostig als buitengewoon betoverend is, met een prominente rol voor de iele en breekbare falset van zanger Peter Silberman. Doorbraakalbum Hospice uit 2009 is een hartverscheurend conceptalbum over de tragische relatie tussen een zuster en iemand met botkanker in een verpleeghuis voor terminaal zieken - juist, meteen bij het eerste optreden van deze Lowlandseditie een heftige portie dramatiek in je smoel. Hopelijk heb je hierna nog wel zin om te dansen op de talloze dj's en danceacts die het festival rijk is. Zakdoekjes zijn geen overbodige luxe, want ook op de elektronisch getinte opvolger Burst Apart en het filmischere en door blaaspartijen ingekleurde Familiars laat de band uit Brooklyn horen dat deze diepe somberheid kan omturnen tot meeslepende en vooral lekker unieke indienummers. Een dromerig en melancholisch begin van het festival, vroeg op de vrijdagmiddag in de India.
Rico & Sticks - inmiddels veteranen in de nederhop - braken eerder dit jaar al twee keer het Zwolse Hedon af met de terugblikshow #Opgezwolletotnu, die tweemaal binnen een uur uitverkocht. De reden is simpel: het onafscheidelijke duo maakt nu al vijftien jaar furore in de Nederlandse hiphopscene, of het nu met Opgezwolle, de Fakkelbrigade, Great Minds of met een soloalbum aankomt. Het idee van #Opgezwolletotnu is dan ook hartstikke simpel: gooi de beste nummers uit het inmiddels flink uit de kluiten gewassen oeuvre van beide rappers bij elkaar en laat wat andere Fakkelteitgroeprappers langskomen om er samen met het publiek één groot hiphopfeestje van te bouwen. Wellicht klonken beide heren op recentere soloplaten minder hongerig en scherp dan voorheen, maar live is de wisselwerking tussen de twee nog steeds goud waard. Op Lowlands gaan ze in de Alpha ongetwijfeld voor een vroeg hoogtepuntje op de zaterdag zorgen. Wees erbij, want dit is vooralsnog het enige optreden dat de heren dit jaar in deze hoedanigheid geven!
Zo vaak gebeurt het niet dat twee bands zich geheel samenvoegen voor een gezamenlijk album, en al helemaal niet wanneer het bands uit verschillende generaties betreft. Er gaapt een gat van ongeveer dertig jaar tussen de hoogtijdagen van het springerige en eigengereide popduo Sparks en de Schotse indierockband Franz Ferdinand, maar toch besloten beide bands de krachten te bundelen. Het nieuwe project FFS - in juni kwam het gelijknamige album uit - klinkt eigenlijk precies wat we van een dergelijke combinatie hadden kunnen verwachten. Veel frisse energie en kitscherige wendingen, maar bovenal buitengewoon aanstekelijke refreintjes. Wedden dat zelfs de grootste mopperkont van Lowlands straks mee staat te blèren met het catchy drieluik 'Johnny Delusional' (FFS), 'Take Me Out' (Franz Ferdinand) en 'This Town Ain't Big Enough for Both of Us' (Sparks)?
De Australische Courtney Barnett brak in 2013 internationaal door met The Double EP: A Sea of Split Peas, een bundeling van twee eerder uitgebrachte ep'tjes. Haar unieke en bij vlagen humoristisch onderkoelde benadering van alledaagse gebeurtenissen sloeg aan, waardoor de verwachtingen hoog waren voor haar dit jaar verschenen debuut met de fraaie titel Sometimes I Sit and Think, And Sometimes I Just Sit. Hierop staan weer tal van onweerstaanbare powerpopliedjes met hier en daar een fijne gitaareruptie, terwijl Barnetts spitsvondige teksten boordevol scherpe waarnemingen zowel ontwapenend grappig als pijnlijk nuchter zijn. Live komt Barnett naar het schijnt altijd een tikje gruiziger en rockender voor de dag dan we op album van haar gewend zijn, dus dat zal op Lowlands waarschijnlijk niet veel anders zijn.
Eerst zou hij komen, toen niet, en toen toch weer wel. Mark Ronson kon eerder vanwege 'onvoorziene mediaverplichtingen' niet afreizen naar Biddinghuizen, maar blijkbaar heeft hij nog ergens in zijn agenda plek weten te vinden voor zijn Nederlandse fans. De organisatie heeft de sterproducer ondanks zijn eerdere afzegging namelijk alsnog weten te bevestigen voor een dj-set op de vrijdag. Onlangs bracht hij nog zijn vierde soloalbum Uptown Special - met daarop wereldhit 'Uptown Funk' - uit, de eerste nummer 1-notering in het Verenigd Koninkrijk voor deze stiefzoon van Foreigners Mick Jones. Naast zijn eigen albums vol vrolijke popmuziek moet Ronson het vooral hebben van zijn remixen en sterke productiewerk voor sterren als Amy Winehouse en Adele. Reken maar dat hij niet te beroerd is om ook de nummers waar hij als producer aan heeft meegewerkt in zijn set op te nemen. Ronsons shows worden zo een heus feest der herkenning. Wist je bijvoorbeeld dat Ronson ook meewerkte aan Christina Aguilera's 'Hurt'? Of aan Kaiser Chiefs' 'Never Miss a Beat'? Nog meer van die vergeten knallers passeren ongetwijfeld de revue op Lowlands.
Foto uit het KindaMuzik archief door Martien Janssen
http://www.kindamuzik.net/festival/a-campingflight-to-lowlands-paradise/lowlands-2015-de-voorbeschouwing/26141/
Meer Lowlands festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-campingflight-to-lowlands-paradise
Deel dit artikel: