Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met een jamsessie van The Kyteman Orchestra op de affiche zit de grote zaal van het Paard van Troje op vrijdag in ieder geval dik anderhalf uur vol. KindaMuzik probeert de Kytemanfans tot een passe partout te verleiden met 7 andere hoogtepunten. Het finse K-X-P deed tot voor kort goede zaken onder de naam Circle. Zonder al teveel woorden vuil te maken aan gedoe met boodschappen en songstructuren, brengt het trio een stevige eigen vorm van krautrock en electronische grooves die in een illuster rijtje met namen als Suicide, Zombie Zombie en Moondog niet misstaat. Met K-X-P als opener op de vrijdag ligt de lat in ieder geval direct hoog.
Ben je op een gegeven moment wel klaar met het getoeter van Kyteman, dan kun je de zaal stilletjes verlaten om een kijkje te nemen bij Daisy Bell. Dit trio zet gedichten van Wiliam Blake op muziek, geluid en beeld maakt daarbij gebruik van zowel elektronische als akoestische instrumenten. Gezien de complextiteit van Bell’s gedichten, waarin hij vooral vraagtekens zet bij heersende normen en waarden, valt er veel te interpreteren en improviseren.
Songhoy Blues kreeg in de aanloop naar een carrière buiten thuisland Mali hulp van Yeah Yeah Yeah’s gitarist Nick Zinner. Het resultaat is een authentiek geluid waarin Afrikaanse ritmes subtiel gecombineerd worden met westers aandoend gitaarspel en een vleugje krautrock. De band vindt haar oorsprong in een Malinees vluchtelingenkamp, waar met muziek de moraal onder de medevluchtelingen hoog werd gehouden. "The world without music? It would be like a prison, right?", aldus gitarist Garba Touré.
Het Haagse Tears & Marble zorgt voor een rustpuntje op de eerste dag State-X New Forms. De dromerige zang van Bella Hay over de soundscapes van Chris Kuhlen was voor het eerst te horen op de kippenvelcover van Haddaway’s What is Love en daarna op de EP ‘Romance’. Het leverde het duo uitnodigingen op voor festivals als Pitch, New Horizons en Reeperbahn. Op SXNF speelt Tears & Marble net na middernacht en is daarmee een prima aanloop naar de nachtprogrammering.
Twee headliners op de tweede dag van State-X New Forms en beiden oudgedienden. Atari Teenage Riot werd begin jaren negentig opgericht door Alec Empire en zorgde destijds voor een revolutionaire nieuwe sound die het midden hield tussen breakcore, punk en dance. Volgepompt met frustratie beukte het agresieve geluid van ATR door menig muzikaal muurtje tot de koek in 2000 op was. Ondanks het overlijden van MC Carl Crack in 2001 is de band sinds 2010 weer terug en laat zien nog steeds relevant te zijn. Oordoppen in en gaan.
Chicks on Speed stond al eens eerder in een bijna uitverkochte grote zaal van het Paard van Troje, waar ze samen met studenten van de modeacademie een concert annex modeshow verzorgden. Deze keer is het (inmiddels) duo in de stad wegens het verschijnen van het nieuwe album Artstravaganza. Aan entourage doorgaans geen gebrek bij Chicks on Speed, dus verwacht een podium vol bizar uitgedoste dames en decorstukken, voor zover dit niet hetzelfde is.
Met de country noir van Wendy McNeill wordt het ook nog gezellig op SXNF. McNeill, van origine Canadese, werkt al jaren vanuit verschillende Europese landen en pikt overal wel iets mee om in haar muziek te verwerken. Onlangs verscheen One More Colour, een conceptplaat over immigratie, met daarop onder andere een Frans chanson. Zelf hanteert McNeil de accordeon en samen met haar muzikanten staat ze garant voor een lekker warm optreden vol mooie luisterliedjes.
http://www.kindamuzik.net/festival/709/elfde-editie-van-state-x-new-forms/25549/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: