• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Go Find: “Ik hoop dat ik nu een keer naar Hugh Hefners huis mag.”

In het blad met alles dat mannen boeit staat deze maand de Nederlandse soapie Georgina Verbaan. Natuurlijk heeft geen van ons allen dat gezien maar wedden dat Georgina nooit de vier bunnies zou krijgen die The Go Find op Playboy.com kreeg? “Wat”, denkt u nu ,“vier van de vier bunnies?” En wat in het kwadraat, “The Go Find op Playboy.com?” Twee keer ja, en The Go Find is niet eens een meisje.

Tekst: Wilko van Iperen

Beeld: Arjen van de Merwe

Publicatiedatum: 16 november 2004

Miami kreeg op Playboy.com het hoogste aantal bunnies dat er vergeven wordt. Fucking brilliant is het label dat het debuut van The Go Find krijgt. Waarom nog wachten op de nieuwe Postal Service als je de nieuwe boreling van Dieter Sermeus nu al kunt opzetten? En gelijk hebben ze daar op de Playboy mansion want Miami is een heerlijk subtiele popplaat die mag aanschuiven in het rijtje succesvolle releases van The Notwist, Lali Puna en Styrofoam, niet geheel toevallig allemaal op het Duitse Morr Music verschenen.

De voorman van Orange Black raakte de afgelopen jaren verknocht aan zijn iMac en daar kwam dus Miami van. Een plaat waarvan de naam opkwam in de gelijknamige stad, een album waarop elektronica en een akoestisch instrumentarium moeiteloos samensmelten en een succesvolle release die gek genoeg na doet denken over relaties. Relaties ja, want Dieter Sermeus heeft ook nog die andere band: Orange Black. Het huidige succes doet je afvragen wat nu de prioriteiten zijn. Een gesprek met de man die de warmste popplaat van het jaar opnam.

Ik las op een andere bekende Nederlandse muzieksite dat je Duits bent en dat Orange Black uit elkaar is.
"Twee keer fout. Duits ben ik niet, dat moet ik toch wel dringend rechtzetten, dus bij dezen." (Iets rustiger) "Orange Black is niet uit elkaar. Absoluut niet. Het staat even op een zijspoor maar we hebben drie platen uitgebracht en nu is het de tijd om te bezinnen: wat gaan we doen? Ondertussen heb ik deze plaat gemaakt en het is mooi dat het nu goed loopt met The Go Find. Zo, dus die fouten zijn rechtgezet."

Toch is het wel vreemd want het is echt compleet iets anders, het is meer zolderkamerpop in plaats van de rock van Orange Black.
"Met Morning Notes (het laatst verschenen album van Orange Black - WvI) was ik al wel bezig met wat electronica. Ik maakte thuis toen al nummers met mijn computer en gitaar en die waren bijna af. Ik wou toen geen compromissen zoeken en nummers helemaal veranderen. Op die manier is het eigenlijk helemaal begonnen, misschien moet ik die plaat zelf uitbrengen, dacht ik toen. Het is ook letterlijk op mijn zolderkamer opgenomen. Ik denk dat wanneer je de elektronica zou wegdenken, dat je nog altijd nummers zou hebben die Orange Black zouden gespeeld kunnen worden."

Laatst moest je op Studio Brussel juist alles akoestisch spelen…
"Ja, dat was niet zo evident. Sommige liedjes beginnen weliswaar op gitaar maar dan gebruik je het weer niet omdat de arrangementen belangrijker worden. Ik denk dat de basis bij mij eigenlijk een goed nummer is, met The Go Find en Orange Black verschilt het hoe ik dat invul. Nu gebeurt dat met elektronica en bij Orange Black is dat met gitaar, bas, drums…"

Hoe zit het nu eigenlijk tussen jou en de andere leden van Orange Black?
"Ze steunen met wel maar ik denk wel dat ze het niet zo leuk vinden dat het nu zo stilligt."

Wordt daar over gesproken?
"Ja daar wordt wel over gesproken, 'tuurlijk. Ik denk dat het voor de drummer en de bassist moeilijk is, omdat we al vijftien jaar samen spelen, maar ze steunen me wel. We missen het samen nummers schrijven, het samen repeteren, het samen optreden…"

Oei, is dat dan niet helemaal moeilijk omdat je de toetsenist wel meeneemt?
"Uhm, ja, tja"…

Want een band is toch ook een relatie?
"Ja dat is zo en het is een heel belangrijke relatie want ik ben er nu al vijftien jaar mee bezig. Het maakt het voor mij verlossend om het een keer niet met hen te doen. Ik begrijp wel dat het voor hen niet gemakkelijk is maar als die nummers er zijn kan ik wel zeggen 'Nee, dat ga ik niet doen want voor mij is het belangrijker om met die mannen muziek te maken' en rationeel is dat wel omdat het belangrijke mensen zijn, maar muziek staat daar los van. Ik breng het nu op deze manier uit en de volgende keer met Orange Black. Vriendschappelijk zijn het mijn beste vrienden maar muzikaal moet ik mij af en toe kunnen uiten. Soms is het bij Orange Black teveel compromissen sluiten en dat is moeilijk. Je moet het dan gewoon doen en ik denk dat het geen schande is. Sterker nog, ik denk dat het logisch is dat je zo'n beslissing neemt."

Maakt dat zo'n band ook niet inwisselbaar? Je kiest nu je muzikanten…
"Ik speel nu met mensen die ik goed ken die ook nog eens goed muziek maken maar het zijn wel mensen die ik moet betalen om mee te spelen. Terwijl we met Orange Black een echte groep zijn. Ik wist dat het groepsgevoel weg zou gaan, nu moet ik echt organiseren. Creatief gezien kon ik niets anders doen. Okee, het nadeel is dat je nu geen vaste band hebt."

Terwijl je nu heer en meester bent over wat je doet op plaat.
"Ja, en straks kan ik dat niet meer doen. Ik kan niet voorspellen hoe dat gaat. Het kan zijn dat we grote bras gaan krijgen, het kan ook zijn dat als we beginnen te repeteren het een verademing is om terug met Orange Black te kunnen spelen. Moeilijke vragen eigenlijk. Het is een frustrerende keuze, dat wil ik toegeven. Het is niet gemakkelijk naar de anderen toe maar het zou ook niet schoon zijn naar mezelf toe om te denken 'Ik moet met die mannen blijven spelen' terwijl er de goesting is om het toch een keer anders te doen. Het is nu eenmaal de evolutie die je doormaakt. Niet dat het in Orange Black niet gebeurt maar de muzikale voorkeuren liggen vrij ver uit elkaar, en dat is heel mooi maar soms heel frustrerend."

Ik stel me voor dat dat straks extra moeilijk is
"Absoluut, we'll see. We zijn zulke goede vrienden, we kennen elkaar zo lang dat het wel goed komt."

Met Orange Black kom je uit Kontich, nu woon je in Antwerpen, wat een tegenstelling met Miami!
(Lacht hard) "Antwerpen is natuurlijk een veel mooiere stad dan Miami…"

Hoe kom je dan op die titel?
"Ik speelde mee met Styrofoam in de band en we moesten voor een optreden naar Miami. We zijn toen op vrijdag overgevlogen en maandag weer terug. Dat was een bizarre situatie, heel raar want je komt er aan op zaterdag, op zondagavond moet je spelen en dezelfde nacht vlieg je terug. Het viel precies in de laatste fase van het opnemen van de plaat. Ik liep daar rond, de zon zakte in de zee en ik voelde me heel weemoedig. Als je gewoon naar de muziek luistert weet je niet waar het voor staat maar voor mij heeft de titel juist wel een betekenis."

Hoe verschilt het muziek maken in Kontich vs. Antwerpen? Heb je daar andere input?
"Kontich is tien minuten rijden van Antwerpen dus dat is voor mij altijd een referentiepunt geweest. Het heeft meer te maken met ouder worden, niet met het verhuizen van de ene naar de andere plek."

Okee, maar in Antwerpen zit je wel midden in de scene…
"Met Orange Black hadden we dat niet zo, behalve dat er zo hier en daar een connectie was. Maar of ik deel uitmaak van een scene? Iedereen kent iedereen, we zijn allemaal vriendelijk tegen elkaar, de scene is ook maar relatief. Ik ken sommige bands uit Gent beter dan uit Antwerpen. Er is wel een gevoel van steun, zo speelt onze toetsenist ook bij Zita Zwoon."

Dat is inderdaad opvallend aan al die Vlaamse bands, die wisselen alle leden maar uit…
"Voor de mensen die bij mij spelen is dat wel zo ja. Je kent zo gewoon goede muzikanten, het geeft ook een gezonde manier van kruisbestuiving. Dat maakt wel dat het een beetje samenhangt, op een of andere manier kent iedereen elkaar wel."

En ja, al die positieve recensies…
"Ik ben altijd een realistisch ingesteld mens geweest. Ik werk er ook nog wat bij en als je dan naar je werk rijdt, je gaat naar huis, moet boodschappen doen, moet koken, dan is het niet moeilijk om met beide benen aan de grond te blijven. Aan de andere kant krijg je natuurlijk de mogelijkheid om in Amerika te spelen, leuke mensen ontmoeten."

De opvallendste recensie was wel die op Playboy.com…
(Lachend) "Ik hoop dat ik nu een keer naar Hugh Hefners huis mag gaan en een feestje mag meemaken. Ach, het is gewoon leuk."

Maar lonkt Amerika nou ineens?
"Ja, ik kan er spelen, en ja er komt volk dat me kent maar dat zijn maar kleine clubjes zoals hier in Nederland. Op dit moment kan ik daar nog niet van leven maar er staan wel deuren open."

En nu een keer terug naar Orange Black…
"Ik kan niet ontkennen dat als ik nu weer iets in Orange Black ga doen dat ik verwacht dat iedereen er voluit voor gaat. Anders zou het… nu gaat het goed… we zien wel hoe het loopt."

Ik had overigens een veel rustiger iemand verwacht…
"Op mijn zolderkamer droom ik weg maar op weg naar Amsterdam ben ik de hele tijd druk aan het praten in de auto. Maar als ik muziek luister ben ik op mezelf, melancholie…"

Waar komt dat vandaan?
"Het is mijn aard. Ik ben dan gewoon weg in de muziek."

Het is vaak dat mensen twee kanten hebben, een heel sociaal persoon kan 's avonds stil en alleen op de bank zitten.
"Ik kan soms wel anders zijn. Ik kan in extreme moods vallen. De laatste tijd voel ik me heel happy maar als ik down ben wil ik ook muziek maken. Misschien dat daar de melancholie… muziek is een uitlaatklep. Ik kan op die manier emoties uiten die ik niet op een andere manier kan uiten."

Wat is dat dan in The Go Find?
"Dat is melancholie, weemoed, terugdenken aan vroeger. Elk nummer op zich brengt je terug naar het verleden maar als ik de deur van het studiootje sluit en beneden bij mijn vriendin ga zitten is dat gevoel nog boven."

Hoe ben je bij die elektronische muziek gekomen? Wat was je eerste kennismaking ermee?
"Kijk, ik ben al jaren bevriend met Arne van Styrofoam, ik het dat van heel dichtbij meegemaakt. Voor de rest ik heb ik altijd wel open gestaan voor alle soorten muziek."

Is die hele stroming van indietronics niet iets tijdelijks?
"Zou kunnen maar ik heb los van stromingen het idee dat als je goede muziek maakt je wel boven blijft drijven."

En voel je je er ook thuis, tussen The Notwist, Styrofoam?
"Absoluut, ik voel me lid van Morr Music (het label van The Notwist, Styrofoam en The Go Find - WvI). Maar via Orange Black heb ik ook… eigenlijk is het voor mij gewoon muziek en gaat het niet om een scene."

Toch is het opvallend dat veel indierockers van bijvoorbeeld het label Warp houden…
"Er zit zoveel dynamiek in. Warp was voor mij de goede manier om die overgang te maken. Die manier van nummers aanpakken."

Moet ik dat dan ook terughoren in jouw muziek?
"Nee, Warp zeker niet. Ik probeer gewoon popmuziek te maken. De helft akoestische instrumenten en de helft elektronica. Die twee zaken met elkaar verzoenen."

The Go Find staat donderdag 9 december samen met Voicst en Cellophane op KindaMuzik Offline in Rotown, Rotterdam.

http://www.kindamuzik.net/features/article.shtml?id=7859
Meer The Go Find op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-go-find