• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

KindaSpam: Sensation Black krijgt zwart randje, optreden ontaardt in matpartij

Het klonk allemaal zo goed. Duncan Stutterheim van ID&T en gabbergoeroe Rob Gee zouden samen de bezoekers van Sensation Black wel eens op een verrassing trakteren. Gee zou met een complete band het podium bestijgen en met leden van metalbands Biohazard, Slipknot en 100 Demons de 35.000 aanwezigen bespelen met een unieke mix van gabber, metal en hip-hop. “Het publiek zal verbaasd zijn”, voorspelde Stutterheim vooraf tijdens een persbijeenkomst.

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 11 juli 2006

Hoe profetisch zijn woorden waren, kon Stutterheim – die van mening is dat een festival als Sensation dergelijke experimentele acts nodig heeft om leading te kunnen blijven – zich op dat moment natuurlijk niet realiseren. Het optreden van Gee mondde namelijk uit in een ordinaire vechtpartij, tot grote verbazing van alle aanwezigen.

Proefkonijn
Vanaf de eerste noten was al duidelijk dat het publiek, dat kort daarvoor nog volledig uit haar plaat was gegaan op de harde beats van The Prophet en Showtek, er niet van gediend was om proefkonijn te worden van een muzikaal experiment. Een experiment dat in het verleden reeds in lichtelijk andere vorm door anderen geprobeerd was, maar nooit de mainstream bereikte. Gabber en metal; dat was voor de grote massa als water en vuur. Dat kón niet samen gaan. Anno 2006 is dat niet anders, zo bleek afgelopen zaterdag. Voor de muziekbusiness én de algemene tolerantie een trieste conclusie: muziek is nog steeds een universele taal, maar blijkbaar ook weer niet zó universeel.

Onderbuikgevoel
Eigenlijk bekroop ons al vrij snel een vreemd onderbuikgevoel, toen we zaterdag op de tribune van de ArenA vol interesse toe zaten te kijken naar de verrichtingen van Rob Gee en zijn metalvrienden: “Dit kon wel eens mis gaan”. Het boe-geroep en fluitconcert verhevigde na elk nummer en op een gegeven moment gingen delen van het publiek uit protest zelfs op de grond zitten. Ze hadden er genoeg van en hoorden liever aan één stuk door 160 beats per minuut dan de experimentele mix van Gee.

Matpartij
Juist op het moment dat de beste man toe was aan zijn laatste nummer, de gabberhit ‘Ecstasy, you got what I need’ en tevens de enige track waarmee hij misschien nog het tij had kunnen doen keren, sloegen bij één persoon de stoppen door. Eén gek. Eén freak. Eén malloot. Die blijkbaar zonder moeite het 4 (!) meter hoge podium had kunnen beklimmen. 35.000 Bezoekers zagen vervolgens op acht grote schermen dat hij een klap probeerde uit te delen aan een geschrokken Gee. Dat mislukte, waarna hij zelf het slachtoffer (een woord dat ik ondanks zijn verwondingen niet graag gebruik; aanstichter is meer gepast) werd van een enorme matpartij. Bij gebrek aan veiligheidsmensen grepen de bandleden namelijk zelf in.

Konden ze iets anders doen? Nee, dat móest wel. Gee voelde zich bedreigd, en terecht: de beelden spreken voor zich. Het was een ultieme poging tot zelfverdediging, hoewel het er wel een was die vrij ver ging. Gee en zijn metalvrienden sloegen en schopten er op los, met beelden op het netvlies van iets wat nog maar anderhalf jaar geleden gebeurde en nog steeds zijn impact op de metalscene niet verloren heeft: een teleurgestelde fan klom eind 2004 tijdens een show van een aantal ex-Pantera-leden op het podium en schoot zonder pardon gitarist Dimebag Darrell dood. De angst voor een soortgelijke actie (hij zal maar een mes op zak hebben) én een gebrek aan veiligheidsmensen zorgde aanvankelijk voor blinde paniek onder de bandleden, met uitzondering van Slipknot dj Sid Wilson.

Bloed
“Toen ik die gast het podium op zag komen, ben ik gauw alle stekkers uit mijn apparatuur gaan trekken”, reageerde hij droogjes na afloop in de artiestenruimte van Rob Gee. Het was een schril contrast met de hectiek die er eerst heerste op het podium en daarna in de artiestenruimte. Bandleden liepen af en aan. Maar geen Gee. Die zat al op het politiebureau om zich te verantwoorden, evenals de aanstichter des onheils, die – kan het nog krommer – onder luid gejuich van het publiek van het podium verwijderd was. De Nederlandse perspromotor van Gee had in de zaal gestaan tijdens het hele gebeuren en had het – zoals het een goed promotor betaamt – verbaal opgenomen voor Gee. Alleen al daardoor kreeg ze het aan de stok met wat mensen uit het publiek. “Je bloedt”, merkte iemand al wijzend naar haar rug dan ook op toen ze de backstageruimte binnen kwam gelopen.

Doofpot
Zaterdagavond waren 35.000 bezoekers getuige van het voorval dat op metershoge schermen tot op detailniveau te zien was. 35.000 bezoekers keken vol ontzetting toe. Onder meer naar hoe de organisatie pas na een halve minuut de lichten op het podium doofde. Om direct daarna weer ongestoord verder te gaan met het programma: alsof er niets gebeurd was. Het was echter te laat om het gebeurde in de doofpot te stoppen. De rest van de wereld zag het namelijk luttele uren later alsnog op internet, waarna fora bestookt werden met reacties van uiteenlopende aard. Met als domste opmerking toch wel dat de aanstichter ‘een held’ was. Waar heb je dan je verstand zitten?

Respect
Het is in de eerste plaats natuurlijk onbegrijpelijk, dat iemand überhaupt zomaar het podium kan beklimmen, helemaal bij een evenement als dit. Dat iemand een artiest, die zichzelf bloot geeft aan de massa, durft aan te vallen. Met als enige reden dat de muziek niet goed was. Die was inderdaad niet goed – de set van twintig minuten klonk live rommelig en leek in niets op de opnames die Gee reeds eerder met zijn band had gemaakt – maar dat geeft uiteraard niemand het recht om het heft in eigen hand te nemen. Ook niet het gegeven dat “men maar liefst 65 euro voor een kaartje betaald heeft”. Nee, het programma was bekend. Het was bekend wat de plannen van Gee waren voor Sensation. Take it or leave it. Michael Schenker maakte er ook een potje van op Graspop. Niemand die echter op het idee kwam om de beste man aan te vallen op zijn performance. Zoiets doe je niet. Je hebt respect, of dat hoor je in ieder geval te hebben. Je hebt betaald, ook voor acts die je persoonlijk misschien minder vindt. Dus of je de muziek nu wel of niet leuk vindt, dat staat daar los van.

Gefaald
Onbegrijpelijk was verder natuurlijk dat er aanvankelijk geen security was die de aanstichter bij zijn kladden kon grijpen en in kon rekenen. Foutje van de organisatie. De aanstichter mag zich terecht verantwoorden voor de rechter, want wat hij gedaan heeft kan natuurlijk echt niet. Gee en één van zijn kompanen kregen uiteindelijk een boete van 2.500 euro per persoon, die overigens betaald werd door organisator ID&T. En dat zegt voldoende. Want als er iemand gefaald heeft, zijn zij het wel.

Niet Rob Gee; die nam enkel het risico om te experimenteren. Dat dat verkeerd uitpakte, is niet zijn schuld. Daarvoor is het nu eenmaal een experiment. Had hij kunnen stoppen toen hij hoorde dat het publiek het niet trok? Nee, natuurlijk niet. Hij werd immers betaald om daar te staan. Om het experiment waar hij en Stutterheim zo naar uitgekeken hadden aan te gaan.

Zwart
“Het publiek zal verbaasd zijn”, voorspelde diezelfde Stutterheim vooraf. De bezoekers van Sensation Black werden inderdaad zoals aangekondigd getrakteerd op een verrassing. Maar wel één met een zwart randje. Hoe toepasselijk.

http://www.kindamuzik.net/column/rob-gee/kindaspam-sensation-black-krijgt-zwart-randje-optreden-ontaardt-in-matpartij/13370/
Meer Rob Gee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rob-gee