Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
November verleden jaar bezocht ik het Nexus symposium in Tilburg, over spoken in Europa. Spreekstalmeester Rob Riemen had vlak daarvoor nog de zaak op scherp gezet door de publicatie van De eeuwige terugkeer van het fascisme, waarin hij ingaat op de parallellen -en dus niet: de verschillen- tussen het fascisme in de jaren dertig en het hedendaagse populisme.
Amper waren we begonnen, of Riemen werd de oren gewassen. Eerst door Frits Bolkestein, die Riemen betaald zette met koek van eigen deeg: de bejaarde VVD-er wees er op hoe met name revolutionairen en intellectuelen aan de basis hebben gestaan van hersenloze, destructieve politiek. Daarna wist ook Meindert Fennema een duit in de zak te doen. Het gelijk van Riemen werd gedecimeerd.
Stond Rob Riemen bij dit alles tandenknarsend, misschien meewarig met het hoofd schuddend aan de zijlijn? Nou nee. Riemen respecteert het debat en zal ook zelf beseffen, zich kwetsbaar te maken met zijn uitgesproken publicatie, die stof tot discussie geeft: niet meer, niet minder. Dat althans, is waar zijn instituut, Nexus, het voor doet. Zo'n middag in Tilburg in de stemmige Aula van de Universiteit is een uitgelezen mogelijkheid om de geest te scherpen. Ik kan het iedereen van harte aanraden. Je zit er aan bij de groten van de wereld. Het gaat ergens over.
Was daarmee nu, inclusief de verplicht nasudderende opinies in de geprinte media, de kous af? Ik dacht van wel, totdat onlangs de PVV in Noord Brabant begon te zaniken over de subsidie die het Nexus Instituut ontvangt. Dat het Instituut zwaargewichten van naam en faam (Vargas Llosa! De Villepin! Hughes! Habermas! Fukuyama!) uit binnen- en buitenland aan zich bindt, op een manier waar men elders in Nederland slechts een punt aan kan zuigen, doet voor de PVV niet ter zake: Nexus, Rob Riemen met z'n nare boekje voorop, zaait haat en haatzaaiers, die gaan we niet onderhouden van onze belastingcenten. Zo zie je maar weer, bij de PVV wint fatsoen het altijd van verstand. Een mentaliteitskwestie heet dat.
Niet veel later stond Rob Riemen, in direct verband met bovenstaande kwestie, op Lowlands en werd de zaak nog een keer over gedaan, dit keer in een wat meer losbandige omgeving dan de sereniteit van de Unversiteitsaula. Het bleef niet zonder gevolgen. In de eerste plaats omdat de Lowlands organisatie zelf in één rare moeite door het publiek aanspoorde de PVV plat te mailen met nota bene een filmpje van Elbow -had dan de swingende Syriër Omar Souleyman gekozen, de langste neus die het festival naar de PVV wist te trekken. Het bleef ook niet onopgemerkt, omdat Bert Brussen, schrijver van verplichte rechtse nummers in de Volkskrant, in een warrig stuk de hele boel andermaal in het kamp van de subsidiestrijd in de kunsten trok -waar het hooguit zijdelings mee van doen had.
Daarna kwam de zaak echt los van de grond, omdat voor Lowlands de rapen gaar bleken en festivaldirecteur van Eerdenburg terugsloeg met meer scherpgekarteld tafelzilver dan wellicht wijselijk. Volgt: een onverschrokken columnist, Brussen, die uit zijn rol als onverschrokken columnist stapt, zich een deemoedig fan van de democratie betoont (doe dat nou niet…) en op de radio verkondigt dat Lowlands eigenlijk discrimineert, want mensen buitensluit. Zo zout hadden we het nog niet gegeten, de hoogtijdagen van Rock against Racism verbleken er bij.
Sommige discussies gaan na hun aarzelende start de hoogte in. Deze loopt weg richting het putje. Maar zonder gevolgen blijft het natuurlijk niet. Lowlands mag zich opmaken voor een toekomst waarin ze wordt achtervolgd door de bloedhonden van het populisme, die bij de minste onraad alarm slaan. Geen aanlokkelijk perspectief, voor een festival dat altijd heeft gedijt bij organisatorische beslotenheid. De onverschrokken columnist moet voortaan als aangeschoten wild door het leven; zijn krant mag bij zichzelf te rade inzake het opstoken van vuurtjes en de gevolgen daar van.
Maar intussen: wat deed Rob Riemen eigenlijk op Lowlands? Bij de club die zichzelf tooit met die oenige naam Cool Politics? Hoe verhoudt dat festival zich tot de gekoesterde Bildungsidealen van Riemen en zijn afkeer van de massamens? Is Lowlands een wenselijk evenement, in een maatschappij van doorgeschoten individualisme, marktkapitalisme, een geperverteerde publieke sector en andere constanten op de agenda van Riemen? Ik zie heus redenen om die vraag bevestigend te beantwoorden. Maar dat niet alleen. Je moet bijvoorbeeld stekeblind zijn om niet te zien dat Lowlands een poenfabriek is, waar het geld per strekkende meter wordt rondgepompt. Een festival voor 55 duizend happy few. Die ook blijkens het parkeerterrein in goeden doen zijn. Bedenkingen bij het marktkapitalisme zijn hier niet op z'n plaats.
Maar daar zou ik Riemen zelf, echt waar, graag over horen. Net zoals over mens-zijn op Lowlands: is dat domweg meesjouwen met de meute, langs camping na camping, totdat het centrale festivalterrein is bereikt, om daar weer verder te sjouwen, is dat misschien wel heel erg lekker anno 2011? In een tijd waarin ie-der-een zichzelf 24 uren per etmaal uit mag zenden, om zijn eigen unieke ik te promoten? Herinnert Lowlands ons misschien wel veel beter dan andere evenementen aan onze onmiskenbare nietigheid? En wentelen we ons daar met plezier in? Worden we daar in Biddinghuizen bevrijd –niet als individu, maar juist als massamens?
Rob Riemen mag dat uit gaan leggen. Als hij op Lowlands z'n ogen en oren een beetje open heeft gehouden, en nog wat meters heeft gemaakt, moet hij daarover opvattingen hebben opgedaan. Daar ben ik nou nieuwsgierig naar.
(Jan Hiddink is programmeur bij Melkweg, Paradiso en 5 Days Off. Hij had onlangs andermaal een dolle tijd op Lowlands.)
http://www.kindamuzik.net/column/kindablog/kindablog-lowlands-rob-riemen-mag-het-zeggen/22019/
Meer KindaBlog op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kindablog
Deel dit artikel: