Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eerlijk gezegd was ik een beetje sceptisch, die eerste keer. Wat heb ik nou met singer/songwriters, als dance-journalist? Bovendien klonk het wel erg hippie-achtig, met je kinderen naar een festival op een eiland waar geen auto's mogen komen. En houten haringen meenemen? Doe normaal man!
Maar wat was ik uiteindelijk blij dat ik toch een kaartje had gekocht voor de eerste editie van Into The Great Wide Open. Ik vond het fantastisch. Van de eerste tot de laatste minuut. Misschien juist wel omdat mijn blokkenschema niet helemaal volgekrast stond, simpelweg omdat ik de helft van de optredende bands helemaal niet kende. Dus kon ik zonder schuldgevoel op zaterdagmiddag urenlang in een duinpan liggen, slechts gestoord door overvliegende zeemeeuwen. Of het eiland kon verkennen op mijn huurfiets van 'Jan van Vlieland.' Borg? Helemaal niet nodig. Zet de fiets maandagochtend maar voor de winkel en gooit de sleutel in de bus, zei Jan. Die onbezorgdheid van Vlieland bleek aanstekelijk. Niet eerder was ik op een festival waar iedereen zo aardig en relaxed voor elkaar was.
We kampeerden dat eerste jaar op Lange Paal, de natuurcamping op 5 km fietsen van de veerpont. Het weer was bij aankomst rampzalig. Zware regenval en hevige rukwinden grepen enkele tenten die zonder houten haringen in het zand waren opgezet. De ongelukkigen kregen onderdak bij andere festivalgangers of konden terecht in de sporthal van het dorp. Wij sliepen die eerste nachten bij kennissen in een huisje, waarvoor we ze eeuwig dankbaar waren.
Stiekeme wodka
Het weer knapte op en de rest van het weekend zagen we de geboorte van een van de sympathiekste festivals van Nederland. Met gelijkwaardige optredens in de nok van een vuurtoren, in een houten kerk en zelfs op het strand, midden in de nacht. Iedereen was lief voor elkaar, de muzikanten kwamen elkaars optredens bekijken en de spelende en ravottende kinderen rond De Bolder waren eigenlijk best tof.
Bovendien, noem me een festival waar je 's nachts op avontuur kunt langs lichtgevende kunstwerken in een bos, waar je stiekem wodka kunt kopen op het festivalterrein, een terrein waarvan de hekken bovendien maar anderhalve meter hoog zijn. En waar je binnen dertig stappen aan de branding staat. Lukt je niet.
Logisch dat een jaar later alle 5000 kaarten binnen een dag weg waren. Die tweede keer was zo mogelijk nog toffer. Het weer was drie dagen fantastisch en het nieuwe buitenpodium in een prachtige vallei in het bos bleek een voltreffer.
Zelfredzaamheid
Een van de leuke dingen aan Into The Great Wide Open is de zelfredzaamheid die van bezoekers gevraagd wordt. Je koopt geen 'alles inclusief-ticket', maar moet zelf de overtocht per veerboot en de camping regelen. Is de boot vol, dan heb je pech. Idem voor de camping, al is de rek op Lange Paal veel groter dan het nabij het festivalterrein gelegen Stortemelk. Bovendien is een huurfiets eigenlijk onontbeerlijk, wil je het ware Vlielandgevoel ervaren.
Camping Stortemelk is op zich trouwens al reden genoeg om naar Vlieland te komen. Volgens velen is het een van de mooiste kampeerplekken in Nederland. Midden in de duinen, pal achter het strand en voorzien van het gezelligste café van Vlieland. Caravans en campers zijn er taboe, maar het wemelt er van de De Waard-tenten. Van die archaïsche bruine katoenen dingen waarvan Groen-Links-stemmers altijd enorm opgewonden worden. En ik stiekem ook, als verstokte kampeerder.
In ieder geval, de veerboot vanuit Harlingen was al geboekt voordat ik überhaupt een Great Wide Open-ticket bemachtigd had. Ik kocht er zes, omdat ik zeker wist dat ik genoeg vrienden mee zou krijgen naar het leukste festival van Nederland. Volgende week is het zover. Ik kan niet wachten, echt.
http://www.kindamuzik.net/column/into-the-great-wide-open/kindablog-waarom-into-the-great-wide-open-het-leukste-festival-van-nederland-is/22005/
Meer Into the Great Wide Open op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/into-the-great-wide-open
Deel dit artikel: