Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Ik hou van hard
Hard, hard, hard, bikkel-, bikkelhard
Scheurende gitaren door een box van duizend watt" ('Ik Hou van Hard', Kinderen voor Kinderen)
Tja, papa's en mama's, eigenlijk weten jullie het zelf ook wel hè? Hoe harder, of zoals men in Vlaanderen terecht zegt: luider de muziek, hoe meer indruk die maakt. Op jezelf, maar niet in de laatste plaats ook op anderen. Zoals een graffiti-artiest een stuk van de openbare ruimte wil innemen met een zo groot mogelijke piece, zo wil je als puber zoveel mogelijk mensen in de tram laten horen dat jij een individu bent dat die anderen wel even een muzikaal poepie laat ruiken. Door muziek van jouw generatie, van jouw cultuur te laten botsen met die stomme algemene ruimte. Waar mensen toch niks van jou en je teringherrie snappen. Heerlijk.
Bij sommigen gaat het over, bij anderen blijft het. Neem nou de muziek op festivalcampings: het ene soundsystem blaast over het andere heen. Bij wijze van oprichting van een modern fallussymbool wordt de volumeknop op elf gedraaid. Het zal ook iets van de serieuze dan wel fanatieke muziekliefhebber zijn, die ergens altijd die licht-elitaire neiging houdt te laten horen dat zijn muzieksmaak boven de algemene troep op de radio verheven is. En eerlijk gezegd laat ik mijn buurvrouw ook graag lichtjes meegenieten van de nieuwe Fucked Up als tegenwicht tegen haar slappe r&b-deuntjes.
Maar zoals gezegd, harde muziek maakt niet alleen indruk op anderen, ook thuis op de koptelefoon is het wat mij betreft: hoe beter, hoe harder. Hoe beter de muziek immers, hoe harder je die binnen wilt laten komen. Meer ruimte in je hoofd innemen. En gek is dat allemaal niet, we zoeken toch altijd extremen op? Als je kwaad bent, schreeuw je het uit, als je dolgelukkig bent, sta je te juichen en als je goede muziek heb, dan draai je die het liefst zo hard mogelijk. Doin' it for the kick. Wie dat niet voelt, luistert volgens mij de verkeerde muziek.
En dat het slecht voor je oren is? Ach, dat is iets voor de lange termijn. En zeg nou zelf, hoe hard zou je op de snelweg rijden als er de eerste tien jaar geen zichtbare schade of boetes boven je hoofd zouden hangen? Oké, ik ben inmiddels enige malen gewaarschuwd door een langdurige piep, dus doe zoveel mogelijk aan hoorbescherming bij concerten en eigen bandrepetities. Dat vergt enige discipline, maar met goede oordoppen kan het luisterplezier zelfs toenemen.
Nu wordt me regelmatig gevraagd: Als iedereen met oordoppen in loopt, kan die muziek dan niet gewoon wat zachter? Maar neen! Je broekspijpen moeten klapperen, je wil die bas in je borstbeen voelen en tegen de wind van de speakers kunnen hangen. En niet in de laatste plaats moet de muziek toch minstens ruim boven het gewauwel van het publiek uitkomen. Prima hoor, dat er door clubs en festivals aan preventie wordt gedaan met decibelmeters en verstrekking van oordoppen. Maar zolang de schade enigszins binnen de perken blijft, mag het van mij HARD. Of, om met Kinderen voor Kinderen af te sluiten:
"Hard, hard, hard, bikkel-, bikkelhard
Wat!? Een stem die schreeuwt en muziek die bijna barst"
http://www.kindamuzik.net/column/gehoorschade/d-rom-moet-het-hard/21857/
Meer Gehoorschade op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gehoorschade
Deel dit artikel: