Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze doet alsof het de gewoonste zaak van de wereld is & misschien is het ook wel een steek onder water aan het adres van collega sterren, maar de boodschap van haar laatste hit, waarvan na het noemen van 1 regel uit de tekst iedereen weet waarover het gaat, is niet die van een normale songtekst; dit is een manifest, een plaatsbepaling in een vijandige wereld.
"Don't be fooled by the rocks that I've got, I'm still Jenny from the block"
Stel je voor; je bent popster, je schnabbelt niet onverdienstelijk bij als actrice, je hebt voor miljoenen mensen opgetreden, er zijn miljarden van je platen verkocht die vervolgens uit ziljoenen voorbijrijdende auto's te horen zijn & eigenlijk, zo beweer je, is er niets aan je veranderd. Wat een ontmoedigende boodschap aan het adres van iedereen die meer wil in het leven dan vegeteren. Eerst maak ja zoveel mee als J.Lo & dan beweert ze doodleuk dat het niets uit maakt wat je doet, hoe ongewoon of avontuurlijk ook omdat je steeds dezelfde blijft? Wat ze eigenlijk zegt is dat verandering niet bestaat, maar gelukkig is ze zangeres & geen filosofe & deze vreemde observatie is haar dan ook, bij de gratie van haar talent, vergeven.
'I used to have a little & now I have a lot, but I'm still Jenny from the block'
Ze kan dit zoveel zingen als ze wil, maar de zon zal eerder in een supernova veranderen dan dat het mogelijk is om eerst genoeg rocks te verdienen om het gehele block op te kopen & vervolgens terug te komen & doen alsof je nog steeds de Jenny van vroeger bent die met een afwasborstel als microfoon Diana Ross nummers aan het zingen was. Andre Hazes gaat toch ook niet vanuit zijn villa in Vinkenveen de armoede in zuid-zuid Mokum bezingen?
Het is natuurlijk wel begrijpelijk dat J.Lo, in een sentimentele bui, er waarde aan hecht dat ze daar in het barrio, vanaf het dak van de platenmaatschappij kan ze het net zien liggen, weten dat ze zich niet schaamt voor haar verleden, wat echter zo smadelijk is, is dat ze Puff Daddy aka P. Diddy in de malaise meesleept; want ook hij, als de ene ex die iedereen zich herinnert, de ex ook waarvoor J. Lo onlangs nog stennis schopte omdat ze niet in dezelfde hotelkamer wilde worden ondergebracht waarin Puff ooit sliep (dat temperamentje hé), wordt meegezogen in haar normaalheidswaanzin. Ook zijn status wordt gedevalueerd door J'lo's discosocialisme.
P. Diddy, kan dan weliswaar noch presenteren noch rappen, hij zal nooit beweren (& dat siert hem meer dan wat dan ook) dat de roem hem niet veranderd heeft, al is het maar omdat de boze fee dan zijn collectie hagel-, room- , sneeuw- & immaculata witte Halston pakken met bijpassende hoofddeksels weer komt ophalen.
De vraag is ook hoe je nog steeds Jenny kunt zijn, terwijl je met zo'n beest de dingen hebt gedaan die je in een relatie doet, daar moet een normaal mens al iets aan overhouden laat staan een Zeeuws meisje.
Wilfried Hou je Bek (carthografisch sadist, gabber avant-gardist, disco socialist, peripatisch hedonist en autonoom ruimtereiziger) is dé man achter SocialFiction.org, is de spokesman van de AAA in Nederland, reist de hele wereld rond om psychogeografische sessies uit te voeren en is in zijn vrije tijd redacteur bij cut-up.com.
http://www.kindamuzik.net/column/709/kindaspam-010-j-lo-als-zeeuws-meisje/2704/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: