• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

10 Days Off 2003 :: Dag 06

Van knuffelbeertjes en ragga-bassen
24 juli 2003, De Vooruit, Gent (B)

Tekst: da volgaBabe en Dave Roozendaal

Publicatiedatum: 25 juli 2003

Bij binnenkomst in de White Room bleek dat !K7-labelbaas Stefan Strüver, die het bal op dag 06 aldaar zou openen, niet was gekomen wegens zijn verblijf in een ziekenhuis in zijn woonplaats. In zijn plaats bemande USA Import-head honcho Nikolaï de wielen van staal, ons aldus een voorproefje gevend op zijn set van zaterdag aanstaande, als hij in de Ball Room zal staan. Hij deed zijn werk met verve: iedereen die de Carl Craig-remix van Cesaria Evora's 'Angola' draait in een set die verder bol staat van de meest funky techno-, house- en electro tunes mag van ons blijven.

Na Nikolaï was het de beurt aan de Mancunian Gerald Simpson, alias A Guy Called Gerald. Dat de beste man één van de allergrootste pioniers van de drum&bass is, is niet overal even bekend. Hij is bescheiden, bijna op het overdrevene af, en heeft in het verleden veel problemen gekend met platenmaatschappijen die zijn werk niet begrepen en daarom botweg niet uitbrachten. Sinds 1998 staat hij onder contract bij !K7, die hem en zijn muziek wél op waarde weten te schatten. Gelukkig weet 5 voor 12 dat ook, en het mag dan ook wel gezegd worden dat deze baanbrekende figuur een topper is op het 10 Days Off-programma. Dat zou je niet gezegd hebben als je Gerald donderdagavond achter de draaitafels zag staan. Schijnbaar onbewogen legde hij zijn platen op, zijn gezicht ondoorgrondelijk, zijn bewegingen traag maar zorgvuldig. En wie verwacht had dat hij zijn publiek, net als op zijn albums 'Black Secret Technology' (1993) en 'Essence' (2000), op subtiele, diepe drum&bass zou trakteren, kwam bedrogen uit. Sterker nog, het eerste uur van zijn set heeft er geen breakbeat geklonken. Het was techno en house uit de oude school dat de klok sloeg, waarmee hij de dagen van zijn house-anthem uit 1988, 'Voodoo Ray', weer terug bracht. Maar even onverwacht als zijn muziekkeuze gooide Gerald om klokslag 1 uur de knop om naar rauwe, stevige drum&bass vol amen-breaks en moddervette ragga-bassen zoals die klonken in de jaren '93-'97. Het publiek, dat tot dat moment volop aan het dansen was op de 4/4-beats, ontving de verandering van windrichting met gejoel en sprong lustig verder tot het einde van de set, toen opvolgers Swayzak, ook al van !K7, de laatste plaat van Gerald uit lieten lopen en vervolgens enkele minuten de gelegenheid boden om de man uit Manchester uitgebreid toe te juichen. Hetgeen het publiek dan ook met volle overtuiging deed. A Guy Called Gerald glimlachte verlegen en boog een aantal malen als dank. Een hartverwarmend einde van het optreden van een Ware Legende.

Het duo uit Londen tapte vervolgens uit het vaatje waaruit veruit de meeste van de tot nu toe op het festival optredende hebbende artiesten tappen: een sterke combinatie van house, techno, electro en wave. De aanvankelijk uitgedunde maar allengs weer aanzwellende menigte danste in opperbeste stemming (een traditie op 10 Days Off die van ons tot in de lengte der dagen mag terugkomen) zijn kont eraf op o.a. Miss Kittin, Gary Numan's 'Change Your Mind' en het na 15 jaar nog altijd als een huis staande, nooit obligaat klinkende 'Blue Monday' van New Order. Maar ook, voor de zoveelste keer deze week, op 'Angola' in de ook al door Nikolaï gedraaide Carl Craig-uitvoering. Zou onze voorspelling (» hier gedaan - red.) dan toch uitkomen?

Intussen was het weer eens een uitermate gezellige boel in de balkonnetjeszaal, oftewel de Main Room. Vanaf middernacht werd de dans daar geleid door Pépé Bradock die, in tegenstelling tot wat zijn eigen producties doen vermoeden, opteerde voor een combinatie van pompende electro-techno en feestelijke big room house die voortdurend werd doorklieft door allerlei psychedelische en geflipte geluiden en stemmetjes. Af en toe greep hij ook terug naar het Pioneer effectenkasje zodat hij niet meer dan een klein halfuurtje nodig had om de zaal volledig op zijn kop te zetten. Wel met het gevolg dat je er na een uur, zoals gewoonlijk is, nog nauwelijks kon bewegen en de zwetende lijven niet meer te ontwijken waren.

Etienne de Crécy (Alex Gopher was toen nog niet te bespeuren) trok de lijnen die Bradock al had uitgezet gewoon door. Veel electro met trash-invloeden, filterdisco-climaxen en house die balanceerde tussen de minimale eigenschappen van techno en het hands-up-gevoel van de betere house. Natuurlijk klinkt in de Main Room alles zowat luider en harder maar ook De Crécy was geen tegenvaller te noemen, die het publiek knoppengewijs naar grote hoogten manipuleerde. Wij denken dat we na Dag 06 mogen besluiten dat electro doodgewoon op het moment de stijl is waar de poppetjes op aan het dansen gaan. Een knuffelbeertje voor zowel de jongens als de meisjes, zeg maar. En voor morgen staat er nog meer van dat lekkers op het programma. Wij weten het wel zeker: 10 Days Off 2003 is na zes dagen al één van de topedities.

» Surf naar Mine.be voor audio- en videostreams van 10 Days Off 2003 :: Dag 06
» Ga terug naar de 15 Days Off Live index

http://www.kindamuzik.net/beats/article.shtml?id=3651
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709