• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Emiliana Torrini: “Muziek moet intimiderend, angstig en mooi zijn”

De 24-jarige half-IJslande, half-Italiaanse Emiliana Torrini is een mix van charme, onschuld en rijpheid. Ondanks een indrukwekkende staat van dienst, is ze als soloartiest nog nagenoeg onbekend. Wellicht komt daar met het onlangs verschenen Fisherman's Woman en optredens in Nederland en België verandering in. In de lobby van het Amsterdamse Park Hotel sprak KindaMuzik met haar.

Tekst: Mischa Verheijden

Beeld: Diederik Meijer

Publicatiedatum: 19 maart 2005

“Muziek moet intimiderend, angstig en mooi zijn,” stelt Emiliana Torrini. Het moet zo op je neervallen dat je niet weet of je moet huilen of lachen. Dat is waarmee ze het publiek in het hoofdstedelijke Paradiso overviel tijdens de Rough Trade-avond afgelopen december. Slechts begeleid door een akoestische gitaar bracht ze met haar stem het publiek in vervoering.

Ze is bescheiden als ik haar vraag wat het intimiderende, angstige en mooie in haar muziek is: “Ik weet het niet. Het is onmogelijk om je eigen muziek te beoordelen. Ik denk dat het gezond is er één te missen, want waar ga je vanuit als je de drie-eenheid hebt? Iedereen streeft ernaar ze alle drie te hebben, maar velen missen dat ene ding. Sommigen, zoals Nick Drake, Leonard Cohen en The Neptunes, hebben het van nature.”

Vloek
De emotionele lading die Torrini laat doorklinken, is juist van een schoonheid die Nick Drake in herinnering roept. Ze is blij met het compliment, maar tijdens haar debuut is ze tot vervelens toe met Björk vergeleken en stelde ze dat een vergelijking met iemand anders een stukje van je eigen identiteit wegneemt.

Torrini: “Het is grappig met deze plaat,” vertelt ze, “als ik al de namen zou opschrijven waarvan mensen vinden dat ik er op lijk, zou die lijst waarschijnlijk dertig pagina’s beslaan en het merendeel van de tijd heb ik geen idee over wie het gaat. De vergelijking met Björk was uiteindelijk dodelijk voor me, omdat het vooral negatief was. Het zou zo stom van me zijn om de wereld in te trekken en te proberen als Björk te klinken. Dat staat gelijk aan een mijnenveld inlopen. Het werd onredelijk en ik werd er paranoïde van. 'Heeft Björk dit ooit gedaan?' vroeg ik me op een gegeven moment bij elke stap die ik zette af.”

De vergelijking met Björk gaat voor Fisherman’s Woman, waarop de elektronische basis van het debuut is vervangen door de pure klank van akoestische instrumenten, niet meer op. De vergelijkingen zijn echter geen geenszins een reden voor de keorsiwjziging in haar muziek. Torrini resoluut: “Neen, mijn muziek heeft nooit iets met haar muziek te maken gehad. Zo paranoïde ben ik nu ook weer niet. Mijn muziek is veranderd, maar nu lijk ik weer op iemand anders. Ik denk dat de vloek van altijd als iemand anders te klinken voor altijd op me rust. Ik hoop dat ik nu meer iets doe wat van mij is. Bij mijn debuut voelde ik weinig bewegingsvrijheid. Ik heb zoveel gedaan op dat album dat het moeilijk was van daaruit verder te ontwikkelen. Deze plaat gaat terug naar de pure eenvoud.”

Thuis
De vocalen van Torrini zijn te horen op de albums van Thievery Corporation, Slovo en Paul Oakenfold, ze nam ‘Gollum’s Song’, de titeltrack van The Two Towers, het tweede deel van The Lord of the Rings, voor haar rekening en schreef en passant met haar vaste tekstschrijver Dan Carey de megahit ‘Slow’ voor Kylie Minogue.

Torrini legt uit wat het verschil is tussen een liedje voor Kylie Minogue en een liedje voor haarzelf schrijven: “Mensen zijn soms gevangenen van hun eigen muziek en denken erover na wat anderen ervan vinden als ze buiten de gebaande paden treden. Iedereen, iedereen, het maakt niet uit met wie je praat, al is het de meest onafhankelijke geest in de wereld, iedereen wil die kans grijpen. De muziekwereld van vandaag laat dit soort kruisingen toe en ik heb de kans aangegrepen om het discomonster in me los te laten. Daardoor hervond ik de innerlijke rust om me te richten op wat ik werkelijk wil doen en waar ik gepassioneerd voor ben. De muziek op Fisherman's Woman is waar mijn hart ligt. Dat is waar ik hoor.”

Als ik tegenwerp dat je dan ook gevangen zit als ze zegt daar te horen, ontkent Torrini stellig: “Nee, het is weten waar je thuis is. ‘Slow’ heb ik overgedragen aan iemand anders.”

Verwerkingsproces
Hits als ‘Slow’ zijn er niet te vinden op Fisherman's Woman vindt Torrini: “Is muziek als deze ooit een hit geworden? Ik denk van niet. Misschien in de sixties maar niet vandaag de dag. Je moet een hoop compromissen sluiten. Ik heb ingestemd met een radio edit, maar die wil ik niet bij de videoclip. Ik wil geen totaal ander album maken, dat sluit niet aan bij mijn gevoel.”

De liedjes op Fisherman's Woman handelen over verlies en eenzaamheid en hebben een ondertoon van verdriet. Zo voelde Torrini zich ook: “Sommige mensen vinden het te persoonlijk als je over of vanuit jezelf zingt. Dat was niet zozeer de bedoeling, meer iets dat moest gebeuren. Ja, ik was inderdaad zo. Nu niet meer. Met deze plaat ervaar ik voor de eerste keer zoiets als een verwerkingsproces. De afgelopen vijf jaar leken een eeuwigheid te duren en nu is het alsof ze in een vingerknip zijn voorbijgegaan. Ik zat vast in de tijd, waarin ik ergens heen werd geschoten, maar tegelijkertijd werd teruggetrokken en zo uiteengescheurd. In die tijd viel iemand die belangrijk voor me was, iemand van wie ik hield, weg en vervolgens vielen iedere maand mensen die me dierbaar waren als regen neer. Ik wil niet dat het dramatisch overkomt, want dat is het niet. Voor mijn gevoel heeft het lang geduurd voordat alles terug in balans was.”

“Ik ben niet eenzaam. Ik heb er wel altijd van gehouden alleen te zijn en dat is een wereld van verschil met eenzaam zijn. Ik denk dat iedereen zijn momenten heeft waarin hij zich alleen voelt. Het is een moeilijke vraag, omdat het ook van moment tot moment afhangt. Vandaag voel ik me niet eenzaam en ben ik heel gelukkig.”

Gypsy
De telefoon van Torrini gaat.
“He, he, kun je me terugbellen, want ik zit midden in een interview.
Yeah, oh perfect.
Dat is fantastisch. Geweldig, fantastisch. Dat is zo’n goed nieuws.”

“Ik krijg er tijdens de komende tournee een extra bandlid bij,” zegt ze als ze de telefoon heeft neergelegd. “Hij kan elk instrument bespelen en ik heb nog geen idee waar ik hem ga inzetten. Ik hou van de wijze waarop hij muziek maakt. Hij speelt in een IJslands-Bulgaarse band, die zigeunermuziek maakt.”

Emiliana Torrini overwoog ooit zelf naar Bulgarije te verhuizen en er de technieken van de zigeunermuziek te leren. “Ik hou van zigeunermuziek. Het gaat zoveel verder dan onze kennis van muziek. Je kan het ritme niet tellen. Het is iets wat ik niet kan, maar ik ben heel enthousiast over wat we met ‘Thinking Out Loud’ hebben gedaan. Op een dag lag ik met mijn vriend op de sofa en hij liet me ‘Saint James Infirmary’ van Louis Armstrong horen. Ik was ervan ondersteboven en moest het in dat liedje hebben. We gingen de studio in met een trompettist, trombonist en klarinettist. Het is een rauw New Orleans zigeuner begrafenisliedje geworden. Het was te laat klaar om het album nog te halen en komt nu als b-kantje op de single ‘Heartstopper’.”

Zo is de cirkel rond dat muziek intimiderend, angstig en mooi moet zijn. Ook al blijft Emiliana Torrini blijft bescheiden en vindt ze het nog altijd onmogelijk te beamen dat haar muziek die drie-eenheid bevat.

Fisherman's Woman is uitgebracht door Rough Trade/Konkurrent.

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=8913
Meer Emiliana Torrini op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/emiliana-torrini