Onze laatste liverecensie.
Meindert Talma in De Amer.
Onze laatste albumrecensie.
M.I.A. weet wat ze wil.
Ons laatste interview.
Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.
Onze laatste video.
Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.
EFTERKLANG | TRIPPER Leaf/Konkurrent Dit Deense tiental(!) krijgt het voor elkaar krijgt om experiment aan goede nummers te koppelen en laat dit tegelijkertijd vooruitstrevend en toegankelijk klinken. De melancholieke liedjes doen denken aan Múm, Sigur Rós en The White Birch - toevallig allemaal Scandinavische stemmingmakers, zou er iets in de lucht zitten daar? – maar kunnen plots gaan glitchen als een lichtvoetige Fennesz, waarna de glitches zo achter elkaar worden geplaatst alsof ze net bij Steve Reich een masterclass minimal music hebben gevolgd. Essentieel!
THE BLOOD BROTHERS | CRIMES V2 Crimes is één brok energie die je vaak op het verkeerde been zet maar die aan de andere kant zo coherent is dat het vaak niet opvalt dat de nummers in elkaar overlopen. Op hun derde album brengen ze een potente mix van allerhande invloeden. Progrock, discofunk, opera, glamrock en ga zo maar door. Je hoort het allemaal. En het goede is dat het de hele tijd zo heerlijk alle kanten opgaat dat je met je energie geen blijf weet. Daar lusten we wel pap van!
JOANNA NEWSOM | THE MILK EYED MENDER Drag City/Munich Newson brengt een intrigerende en unieke mix van folk en bluegrass waarbij ze haar persoonlijke ontboezemingen gepassioneerd over ons uitstort. Zó persoonlijk dat het soms niet te volgen is. Maar daar tegenover staan prachtige alliteraties, een onnavolgbare ritmiek en beelden die er voor zorgen dat muziek de hoogste kunstvorm is. The Milk Eyed Mender is dus alweer het zoveelste pareltje van de nieuwe folkbeweging. Schijnbaar is het de tijdgeest die vraagt om muziek die weer opzoek is naar het pure, het eerlijke, het goede, het verlossende. Naar het hogere. "I go where trees go," zingt Newsom en wij zullen haar volgen.
FEIST | LET IT DIE Polydor/Universal Laat je niet afschrikken door het gegeven dat Feist het huisgenootje was van Peaches. In tegenstelling tot de behaarde en bebaarde electroshocker maakt deze Canadese heel toegankelijkere indiefolkdiscojazz (ja echt, het bestaat). Let it Die is een ietwat sombere titel voor een zwoel, nazomers popplaatje. Maar met eigen nummers als ‘Mushaboom’ en 'Gatekeeper’ is het helemaal niet zo erg dat het wat kouder en vroeger donker wordt. Gordijnen dicht, lampjes aan, boekje erbij. Heerlijk.
HOOD | OUTSIDE CLOSER Domino/Munich De electronica is grotendeels naar het achterplan verschoven om de hoofdrol te laten aan de ziel van de songs. Single ‘The Lost You’ is met zijn promintente beats en verknipt ritme nog het meest onwillig om zich naar de algemene teneur van de plaat te schikken. Andere tracks doen dit wel. ‘Still Rain Fell’ is een van de uitschieters van de plaat, samen met afsluiter ‘This Is It, Forever’, waarin Adams in weinig woorden de meest essentiële vraag stelt van het album: “Are you sure you exist?”. Zolang mooie platen als deze gemaakt worden blijven wij geloven van wel.
SHINING | IN THE KINGDOM OF KITSCH YOU WILL BE A MONSTER Rune Grammofon/Cargo Je had van alles kunnen denken over nieuw Shining-werk na hun vorige twee pure jazzalbums, maar we verzekeren je dat je het bij het verkeerde eind hebt. Alle nummers zijn het vermelden waard, maar het begin en het einde maken de meeste indruk. ‘Goretex Weather Report’ is het sterkste en spannendste staaltje artrock dat King Crimson nooit durfde te maken, en afsluiter ‘You Can Try the Best You Can’ is aanvankelijk een bijzonder mooie sfeerschets vol gevoelige accordeon- en Rhodes-klanken, maar mondt uit in zalige improv noise. Een briljante plaat.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=8817Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: