http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

I Am X: welkom in de droomwereld van Chris Corner.

Drie jaar na het eigenzinnige Bloodsport is er eindelijk een opvolger. Niet van Sneaker Pimps zelf, maar van I Am X, het nieuwe project van Chris Corner. Van de band Sneaker Pimps, ja. Toch is Kiss + Swallow meer dan zomaar een tussendoortje. Het toont Chris Corner in al zijn naaktheid. “Eerlijk gezegd voel ik me er nog steeds wat ongemakkelijk bij”.

Publicatiedatum: 26 december 2004

Nee, Sneaker Pimps bestaat nog steeds. Chris Corner laat geen moment voorbij gaan om dát te benadrukken. I Am X is zijn soloproject, zoals er nog wel meer zullen volgen. Projecten zoals de overige leden van Sneaker Pimps ze ook doen, weet Corner. Maar uiteindelijk is daar altijd zijn grote liefde Sneaker Pimps. “Ik houd van mijn werk met Sneaker Pimps, het vervult me met trots”, benadrukt hij, “maar is altijd dat element van het zoeken naar een compromis. Dat leidt tot grootse dingen, maar ook tot frustratie. Diepere emoties worden begraven door samenwerking, daarom wilde ik zelf aan de slag, om mezelf vooruit te stuwen, het experiment met mezelf aan te gaan”. Geen sprake van een breuk dus met zijn soulmates Liam Howe en Joe Wilson, die eerder dit jaar niet onverdienstelijk samenwerkten met het Duitse meidengezelschap Ultrafox. Dat leverde overigens een plaat op – Ice Skating – waarop Corner meespeelt. Maar toch. De symboliek liegt er niet om. De allereerste – en commercieel succesvolste – plaat van Sneaker Pimps heette immers Becoming X, zijn nieuwe project I Am X. Is Corner zichzelf geworden? Lachend: “Zoiets ja”, dan serieus: “Voor mij was het maken van deze plaat als een therapie. Een soort bevestiging dat ik op de goede weg ben naar datgene waarnaar ik altijd op zoek ben. Klinkt misschien vaag, maar het bracht me wel op de naam. De X staat voor een lege variabele, een plek waar je je eigen betekenis plaatst. Het is wat jij wilt dat het is: kunst, leven, dood, succes, wat je maar wilt.”

En wat betreft de referentie naar die eerste plaat van Sneaker Pimps? Die is er niet. Corner vindt het ook niet gepast om veel over Sneaker Pimps te praten. De andere twee zijn er immers niet bij, en gaat het eigenlijk niet om I Am X? Al wil hij wel nog even kwijt dat er momenteel een nieuw Sneaker Pimps-album in de maak is. Eigenlijk waren de nummer die op Kiss + Swallow – het debuut van I Am X – staan, bedoeld om op die plaat te komen. Dat liep anders. Corner: “Het materiaal dat ik schreef voor Sneaker Pimps was veel te persoonlijk. Zo voelde dat voor me. Daarom besloot ik om er gewoon mijn eigen kleine wereld mee te creëren. Een droomwereld eigenlijk.”
Corner nam Kiss + Swallow op terwijl How en Wilson in dezelfde studio bezig waren met Ultrafox. Tussendoor produceerde hij de Robots in Disguise-plaat en werkte samen met TNT Jackson en Moonbootica – twee onbekende Oosteuropese bands.
Zijn eigen album moest een emotionele en gerichte plaat worden. Eigenlijk als een band, maar dan met de sensualiteit van machines en computers. Het resultaat mag er zijn. Op Kiss + Swallow is duidelijk te horen hoe groot de invloed van Corner is op Sneaker Pimps, maar tevens is duidelijk te horen wat Corner voor zichzelf houdt. Zijn voorliefde voor synth-pop bijvoorbeeld. “Als kleine jongen speelde ik al gitaar. Dat is mijn instrument, ik voel me zelfverzekerd wanneer ik daarmee muziek maak”, grinnikt Corner, “Die heb ik op dit album dan ook weggelaten. Ik wilde meemaken hoe ik het er vanaf zou brengen wanneer ik piano en keyboards zou gebruiken. Het schrijven van nummers alleen al geeft een heel ander gevoel. Dat vond ik trouwens wel erg opwindend, maar in de toekomst pak ik de gitaar er weer gewoon bij hoor.”

Dat liedjes leren schrijven zonder gitaar ging Corner goed af, maar zich volledig bloot geven in zijn teksten kostte meer moeite. “Steeds heb ik mijn instinct gevolgd. Mezelf totaal afgebroken en weer stukje bij beetje opgebouwd. De plaat is tekstueel een reactie op dat zelfonderzoek. Liefde, seks, sterkten, zwakten en neuroses, de manier waarop de wereld mij ziet én ik de wereld zie. Het zit er allemaal in”, zich Corner. Dat maakt Kiss + Swallow ook een plaat waarbij Corner zich soms ongemakkelijk voelt, ook wanneer hij de liedjes live moet brengen. Erg vindt hij dat niet, de plaat heeft hem immers dichter bij zichzelf gebracht. Al blijft het een worsteling. Live heeft I Am X dan ook meer weg van een theateroptreden, met altijd een andere bezetting die bestaat uit “diegenen die het meest hopeloos zijn om het doen.” Een interessante band klinkt én doet volgens Corner anders en is daarom moeilijk plaatsbaar. Met jarentachtig-retro heeft hij helemaal niets. “Ach, retro is gewoon een modeverschijnsel en meestal doorstaat die de tand des tijds niet. Ik houd ervan wanneer een band klinkt alsof die uit een andere wereld komt, niet te plaatsen is. Luisteren naar waar de platenindustrie het publiek mee volpropt doe ik niet. De beste bands en artiesten worden vaak niet eens gehoord. Daar zijn die te compromisloos voor.”