Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Arno
Arno Hintjens is, zoals een collega ooit schreef, één van de weinige muzikanten wiens voornaam een begrip op zich is. Met prachtige teksten en een twintigtal platen, vol fijne postpunk, wervelende chanson en wankele kroegliederen, is zijn voornaam synoniem voor één van de belangrijkste muzikale exportproducten van België. In eerste instantie als spil van het vermaarde TC Matic en later als solo-artiest, is de doorrookte en in whiskey gedrenkte stem van Arno, net als zijn muziek, uit duizenden te herkennen en ongeëvenaard goed. (BB)
Wolf Parade
Zegt het gezegde "Beter een goede buur dan een verre vriend" je iets? Het zou de lijfspreuk van Wolf Parade kunnen zijn. De band uit Montreal wordt tot vervelens toe vergeleken met Arcade Fire, hun stadsgenoten. En inderdaad, als je afgaat op het euforische en gelaagde karakter van hun muziek, valt daar ook wel iets voor te zeggen. Maar om ze als een flauwe rip-off af te schrijven, daar zijn deze Canadezen veel te goed en te eigenwijs voor. Luister maar eens naar het fijne Expo 86. (BB)
Nurses
Alles wat jong en hip is in Seattle, verhuist tegenwoordig naar het meer pittoreske Portland in de Amerikaanse staat Oregon. De ware roots van de schoolvriendjes van Nurses liggen echter in het zonnige San Diego; en dat is te horen ook. De harmonieuze zang en psychedelische trekjes, zoals men die kent van bands als Local Natives en Fleet Foxes, liggen dan ook voor het oprapen op de cd Apple's Acre. Toch tikt de regen van Oregon ook zachtjes tegen het zolderraam waaronder Nurses hun tweede langspeler heeft opgenomen. Soms maakt de gekkigheid plotseling plaats voor hartverwarmende melancholie. (MD)
Modest Mouse
Is het nu een stelletje botte rednecks of een groepje slimme indienerds? Modest Mouse laat je niet alleen graag in onzekerheid, ze scheppen er zelfs sardonisch plezier in om je op het verkeerde been te zetten. Ze laten melige, bijna cartooneske liedjes hand in hand met neurotische en opgefokte indierock. We Were Dead Before the Ship Even Sank heet één van hun plaatjes. Laten we maar hopen dat de Amerikanen Vlieland veilig weten te bereiken.
Dorléac
Op voorhand al een spraakmakend optreden is dat van Dorléac. Onder die welluidende naam zullen Spinvis en ex-Hooverphonic zangeres Geike Arnaert acte de présence op ITGWO geven. Dorléac is niet ontleend aan een slechts bij fijnproevers bekende Franse kwaliteitswijn, maar verwijst naar de jong gestorven Franse actrice Françoise Dorléac. Deze oudere zus van Catherine Deneuve was te zien in films van onder meer Roman Polanski en François Truffaut. De Nederlands-Belgische samenwerking is een initiatief van de Vlaamse regisseur Hans van Nuffel. Hij vroeg het tweetal voor de soundtrack van zijn nog te verschijnen film Adem. Spinvis' muziek is, aldus de berichten, vooral elektronisch van karakter. Over die kraakgeluiden drapeert Arnaert haar stemgeluid. Van Dorléac staan voorlopig slechts twee optredens gepland. ITGWO is daar dus eentje van. (PB)
Korai Öröm
Hongarije mag dan wereldwijd bekend zijn als een van de voornaamste producenten van porno, qua muziek staat het voormalige Oostblokland internationaal nu niet bepaald op de kaart. Mensen met enige culturele bagage weten natuurlijk dat Béla Bartok en Franz Liszt Hongaren waren, terwijl feestbeesten en andere festivalgangers op Sziget kennis hebben kunnen maken met Korai Öröm. Daar is deze band uit Boedapest namelijk sinds jaar en dag de afsluiter van het bandprogramma. De geschiedenis van de groep beslaat inmiddels zo'n twintig jaar, een periode waarin ze een reputatie hebben opgebouwd dankzij hypnotiserende en opzwepende concerten met een grote rol voor het visuele element. Een poging om het allegaartje aan stijlen dat deze hedendaagse hippies bij hun tranceopwekkende muziek gebruiken in een vakje onder te brengen, lijkt bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Dat alleen al maakt Korai Öröm uniek in zijn soort.(PB)
Caitlin Rose
De afgelopen jaren leken in Nederland de bomen tot in de hemel te groeien wat betreft de festivals voor americana en aanverwante stijlen. Maar Blue Highways in Utrecht is niet meer en ook het Haarlemse Roots of Heaven is voortijdig gesneefd. Niet dat ITGWO nu in het gat gedoken is, maar toch hebben de programmeurs een parel opgedoken die op eerdergenoemde festivals zeer waarschijnlijk een prominente plek toebedeeld had gekregen. Caitlin Rose is haar naam en afgaande op de vele lovende recensies in met name de Britse pers voor debuutalbum Own Side Now van deze drieëntwintigjarige inwoonster van Nashville, Tennessee, valt er veel van haar te verwachten. Rose wordt geregeld vergeleken met country-iconen als Patsy Cline en Loretta Lynn. Haar grote heldin is echter Linda Ronstadt, terwijl ook Fleetwood Macs Stevie Nicks een bron van inspiratie vormt. Het is nog even afwachten of de Amerikaanse in navolging van laatstgenoemde diva's het grote publiek voor zich gaat winnen, maar de liefhebber van twang met rocktwist kan met deze rijzende ster weer een tijdje vooruit.(PB)
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=20555
Meer Into the Great Wide Open op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/into-the-great-wide-open
Deel dit artikel: