Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Ik vind helemaal niet dat we onszelf wegcijferen", reageert drummer Joost Kroon enigszins geprikkeld op opmerkingen in de media dat hij en zijn bandcollega's op Sugar Protocol een bijrol vervullen. "Volgens mij hebben New Cool Collective en die andere twee groepen een gelijkwaardige rol. En zelfs al zou het zo wezen dat we niet te horen zijn, dan maakt het me nog niks uit, want het is een te gekke plaat."
Jazz
Met bandleider/saxofonist Benjamin Herman geeft Kroon vlak voor een optreden in De Meester in Almere wat tekst en uitleg bij een aantal recente projecten, waaronder dus Sugar Protocol. Kritiek dat NCC op dat album doorslaat wat betreft de flirt met Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse invloeden legt het tweetal ook naast zich neer. Volgens Herman is het nu eenmaal lastig een etiket op de band te plakken. "We maken gewoon de muziek die ontstaat op het moment zelf, met de mensen die ons inspireren. Ze noemen ons ook altijd een jazzband, terwijl we eigenlijk weinig tot niets met jazzmuziek te maken hebben. De echte jazzers die ik ken, vinden dan ook niet dat wij jazz maken."
Toch benaderde een gerenommeerd jazzfestival het achttal voor een trip begin februari 2006 naar Nairobi, de hoofdstad van Kenia. Herman: "North Sea Jazz had het plan om daar een jazzfestival te starten. Wij kregen een uitnodiging voor een soort proefversie. Toen zijn we zelf met het verzoek gekomen om ook wat met lokale muzikanten te doen."
Uit hun plaat
Het kwam tot een uitwisseling met Mapacha Africa, een groep muzikanten uit de sloppenwijk Kawangware die zich met zelfgemaakte snaar- en percussie-instrumenten hadden toegelegd op het spelen van rauwe, maar vooral opzwepende klanken.
"Echt krankzinnig", typeert de NCC-voorman het bezoek aan de miljoenenstad met zijn enorme sloppenwijken. "Je kunt het je eenvoudigweg niet voorstellen. We waren ook helemaal gesloopt van die trip. Maar de muziek was te gek. Zo idioot dat daar, te midden van die verschrikkelijke omstandigheden, een paar gasten helemaal uit hun plaat gaan!" Hij voelde zich soms als Kuifje in Afrika, geeft hij toe. "Daarom is het fijn om gewoon met mensen muziek te maken, dus dat je echt samen iets doet en niet alleen maar gaat zitten kijken."
Lol en acrobatiek in de opnamestudio
Op hun beurt kwamen de Kenianen zomer 2008 naar Nederland, onder meer voor een optreden met NCC op Festival Mundial in Tilburg. Dat pakte zo goed uit dat de twee bands in Amsterdam vervolgens de opnamestudio indoken. De sessies met de Mapacha Africa staan Kroon en Herman nog helder voor de geest. "Ze zijn gewend om bij het spelen te dansen en te springen", zegt de laatste met een grote grijns. "Op een gegeven moment stond er eentje op z'n kop, terwijl een ander daar omheen stond te springen, vlak naast heel dure microfoons. De technici keken nogal bezorgd. Maar iedereen had ontzettende lol. Zo klinkt de plaat ook."
Ook bij de opnames in Amsterdam met de Cubaanse rumbalegendes Los Papines, met wie NCC eerder ook al live had gespeeld, was het volgens Kroon feest. "Met z'n dertienen in de studio en dan vooral jammen. Soms voegden we aan een liedje dat zij al langer speelden onze eigen ritmes en muziek toe. Zo werd het een mengelmoes van wat zij deden en wat wij doen."
Zootje
"Er is geen touw vast te knopen aan wat we allemaal doen", zegt de drummer die naast NCC ook bij rockband Kane de vellen beroert. "Een dvd met Jules Deelder, een cd met Los Papines en Mapacha Africa, we gaan weer een bigbandplaat maken… Echt een zootje dus. Maar dat vinden we leuk, want we krijgen voortdurend ideeën en willen ons niet laten tegenhouden door het idee dat het marketingtechnisch gezien beter is om maar één keer per jaar of zelfs nog minder iets uit te brengen."
Zo verschijnt deze maand alweer een nieuw project: een ep met Typhoon. De eerste samenwerking tussen de oorspronkelijk van de Veluwe afkomstige rapper en het vanuit de hoofdstad opererende muzikantencollectief was, vertelt Kroon, in Amsterdam bij een televisieshow tijdens de Uitmarkt in 2007. "Toen zijn we fan van elkaar geworden. Typhoon wordt wel de poëet onder de rappers genoemd. Hij gaat ook best diep qua teksten en dat spreekt ons zeer aan. Op zijn beurt vindt hij dat jazzwereldding dat wij doen heel erg leuk."
Hiphoppubliek
'We wisten niet wat we meemaakten", herinnert hij zich het optreden met Typhoon in Paradiso, Amsterdam ter gelegenheid van de eerste verjaardag van het album Tussen Licht en Lucht. "Dat hiphoppubliek is wel een tandje wilder dan wat we tot dan toe gezien hadden." De combinatie van de twee stijlen is echter bepaald niet revolutionair, geeft Kroon toe: "Eigenlijk is dat heel cliché." Herman: "Hiphop met een paar jazzgasten erbij vind ik toch altijd leuker dan jazzgasten met een paar hiphoppers. Wat dat betreft klopt dit helemaal."
'Dit' is dan met name de Chocolade EP op TopNotch, het label van Typhoon. Kroon: "Als New Cool Collective hebben we zeker niet geprobeerd hiphop te spelen, want dat zou namelijk een redelijk gênante vertoning zijn geworden. Natuurlijk heb je gasten die dat live heel goed kunnen. Maar wij zijn helemaal geen hiphopband. We hebben dus ons eigen ding gedaan met die onwijs groovy invloeden uit afrobeat en de andere dingen waarmee we al bezig waren. Het is gewoon te gekke muziek met raps van Typhoon en zijn vrienden van Fakkelbrigade. En zo blijft zowel Typhoon als New Cool Collective dicht bij zichzelf."
Bovenste foto: Sannah de Zwart, onderste foto: Herbert Jansen
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=19477
Meer New Cool Collective op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/new-cool-collective
Deel dit artikel: