• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

De nachtrit van Blaudzun

'Nederlandse melancho-rock op Britse leest geschoeid, met een Amerikaanse snik in de stem.' Dat oordeel velt 3VOOR12 over Blaudzun. Dat die snik in de smaak valt moge duidelijk zijn: de singer-songwriter uit Arnhem wordt vlot opgepikt door V2 en staat in de voorprogramma's van Ane Brun en Girls in Hawaï. Liefst in een donkere, sfeervolle ruimte, maar half juni ziet de muzikant eindelijk het daglicht in The Music in my Backyard.

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 01 juni 2008

"Ik zou het liefst vooral aftershows doen. Bij daglicht werkt mijn plaat eigenlijk niet. Mijn muzikanten en ik speelden al heel wat aftershows. En ook voorprogramma's waarbij de zaal donker en sfeervol was. Het publiek van Ane Brun is ook wel in voor die donkere sfeer. Binnenkort treden we op in België voor Girls in Hawaï en we staan dus in de tuin bij The Music in my Head.

Ik heb gezocht naar het nachtelijke. Ik zei ook tegen de eerste luisteraars: speel het album om tien uur 's avonds af. Het moest de melancholie van de vallende duisternis en de nacht hebben. Nu het album af is heb ik het laatst gedraaid voor mezelf toen ik op een terras zat. En tot mijn verbazing werkte het ook prima met een zonnetje erbij en een glas rosé in mijn hand.

Reiscapsule
Ik reis veel 's nachts. Het is een mooie periode van onze dag. Heerlijk stil. Ik ben veel onderweg, in de trein, het voelt dan alsof je in een capsule zit. Dat heeft iets meditatiefs, even wegvluchten van alles. Ik luister dan naar Emmylou Harris en Johnny Cash. Ik wilde ook iets maken wat je 's nachts zou willen luisteren. Er zit onheil in. Ik heb het idee van de nacht als vlucht verwerkt. Die capsule waar je in kunt zitten, dat is totale romantiek. Het duistere aspect is echter dat het nog maar de vraag is hoe de dag erna kan zijn. Ik testte mijn nummers in de auto. Ik heb voor deze plaat eerst een ep gemaakt en daarvan de volgorde bepaald in de auto. Rijden, afspelen en dan telkens stoppen om de volgorde op te schrijven.

Mijn muziek is niet heel sturend. Het moet samen kunnen vallen met de dag die je achter de rug hebt. Elke luisteraar moet het zo op eigen wijze kunnen invullen, afhankelijk van hoe zijn dag geweest is. 's Nachts ligt alles in een ander perspectief. Je kunt letterlijk nauwelijks donker van licht onderscheiden. Dat maakt ook dat woorden in het donker een andere lading kunnen hebben dan overdag. Als de omgeving onzichtbaar is en van je weg wordt getrokken, is de sfeer goed voor een helder moment.

Rondhangen op MySpace
Ik treed op met verschillende muzikanten, maar zoveel mogelijk met een vaste kern. Soms kunnen een aantal spelers niet en moet je zoeken naar vervangers. Ik hang redelijk veel op MySpace rond en zo kwam ik bijvoorbeeld ook bij Tom Swart van de Utrechtse band Pondertone. Dan is het nog zien of het in levenden lijve ook klikt, dus zijn we een biertje gaan drinken en dat beviel goed.

Het is verfrissend als je zo nu en dan van muzikanten wisselt. Je gaat live een andere kant op, omdat een andere muzikant je liedjes net even anders benadert. Ik zet graag een bepaalde sfeer neer. Mijn liedjes hebben allemaal een kop en een staart, Blaudzun is immers in eerste instantie een zanger en liedjesschrijver, maar live maak ik ze graag extra lang. Soms plak ik er nog een extra refrein achteraan, als de avond het toelaat.

Voicemail inzingen
De songteksten komen voort uit nachtelijke gesprekken, wandelingen in het donker. Ik schrijf altijd. Ik heb meestal een recordertje bij me en als ik hem een keer vergeet, zing ik mijn eigen voicemail in als ik een idee heb voor een nummer. Toch ga ik niet bewust 's nachts zitten schrijven of uit wandelen. Ik zoek het niet op. Tijdens soundchecks en repetities kom ik ook geregeld op nieuwe ideeën.

Die flamingo op de plaathoes komt van een tekst van een wetenschapper. Hij verklaarde waarom flamingo's altijd met een poot omhoog staan. Ze haten water, terwijl dat juist hun leefgebied is. Dat vond ik zo treurig, op een mooie manier. Dat je ergens bent waar je je niet altijd thuis voelt. Dat geldt voor iedereen wel eens. Ook voor mij. Voor winkels is het lastig dat ik mijn plaat aanlever met een flamingoveer. Dat moet dan weer gesealed worden, te veel gedoe. Maar bij mijn concerten krijg je het debuut altijd met veer!"

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=17054
Meer Blaudzun op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blaudzun