Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De tengere zangeres trok van platteland naar stad om haar muziek aan de man te brengen. "Ik heb eerst Jason Beek ontmoet, de drummer. Hij woonde in Boston, ik twee uur daarvandaan, op het platteland. Ik bezocht Boston in de weekends, omdat er zoveel te doen is qua muziek. Op een open mic avond haalde Jason me over om er te gaan wonen. Wij twee wilden een band oprichten. Hij kende gitarist Jerry Miller en bassist Johnny Sciascia en stelde voor hen aan te nemen. Die twee spelen al erg lang, van kinds af aan. Ze zitten in meerdere bands, dus je mag wel stellen dat ze al aardig wat konden voor ze mij ontmoetten."
"Mijn eerste plaat werd Boundary County. Maar Letters from Sinners & Strangers is mijn eerste album dat internationaal uitgebracht wordt. Ik zie liedjes als verhalen of brieven van de ene aan de andere persoon. Of gericht aan niemand in het bijzonder."
Billie Holiday
De liedteksten van Jewell zijn geregeld fatalistisch te noemen. Zo zuipt ze zich in het jazzy 'High Shelf Booze' een stuk in haar kraag om een vent te vergeten. In 'Where They Never Say Your Name' gaat ze nog een stukje verder om de mannen achter zich te laten: ' I’m gonna lay my head on some railroad line - Last thing I’ll hear is that engine cry'. "Ik probeer niet echt om mijn liedjes iets fataals mee te geven. Ik denk liever aan Billie Holiday. Hoe zij liedjes bracht, niet te dramatisch. Zij vertelt op een casual manier verhalen, maar ze zijn wel treffend en gruwelijk. Ik hou van krachtige woorden, die op muziek afgezwakt gebracht worden. Vandaag de dag neigt de popmuziek er erg naar om het over de top te brengen. Je moet een verhaal recht voor zijn raap vertellen, zonder al te veel drama en theater."
"Grappig is trouwens dat niemand in de Verenigde Staten mij naar het karakter van de kerels uit mijn liedjes vraagt, terwijl Europeanen dat wel doen. Misschien zijn mannen hier wel gemener, ik weet het niet. Ik dacht altijd dat dat een universeel ding was: vrouwen die onder de voet gelopen worden door mannen. Het is lastig om vrouw te zijn in de VS en dat wil ik wel melden. Het liedje van Eric Andersen, 'Dusty Boxcar Wall', gaat over het verschil tussen stadse jongens en knullen van het platteland. Mensen uit de stad zijn op een zekere manier gemener. Maar of je nu uit de stad komt of van het platteland, break-ups zijn overal even erg. Wij Amerikanen zijn slechte lovers."
Dylan en Andersen
Opvallend is dat Jewell naast haar eigen teksten een aantal covers op plaat gezet heeft: een nummer van Dylan, een lied van Eric Andersen, een traditional... "Ik denk dat ik nummers kies om te coveren waarvan ik met name de teksten waardeer. Ik ben erg tekstgericht. Ik hield als meisje al van het verhaal, de beelden in die liedjes. We spelen die nummers al een tijd live en ze werkten voor ons goed op het podium. Als het een belangrijk deel is van onze performance vind ik dat je dergelijke liedjes op moet nemen, omdat ze staan voor dat wat je met je band uit wil drukken."
"Ik sta met mijn hele band op Blue Highways. De 'Flying J's' en ik zullen een mix brengen van oude en nieuwe nummers, met een paar covers. De mix van muziekstijlen die we maken is belangrijk voor me. Ik hou niet van alle genres, hoor. Het meest richt ik me op blues en country. Maar ook andere genres als surf, rockabilly en jazz vind ik waanzinnig. Die heb ik dan ook allemaal op plaat verwerkt. Waarom ik mijn band de 'Flying J's' noem? Omdat er zoveel J's in mijn band zitten: Jason, Jerry en Johnny. En als ze beginnen met spelen hebben ze nogal eens de neiging om op te stijgen."
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=16844
Meer Eilen Jewell op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eilen-jewell
Deel dit artikel: