• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Raveonettes: lust, hoogmoed en zondige gedachten.

Lust Lust Lust, de derde langspeler van Deense rock-'n-rollband The Raveonettes is een terugkeer naar het luidruchtigere geluid van hun eerste platen. Spijtig genoeg echter met minder energie en echt sprankelende songs. Sune Rose Wagner en Sharin Foo hebben nog steeds een duidelijke taakverdeling: hij schrijft, zij zingt. En geeft daarnaast ook heerlijk goedlachs een interview aan KindaMuzik.

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 08 februari 2008

Lust Lust Lust? Dat is behoorlijk lustvol.
"Dat is voor alle duidelijkheid. De teksten gaan over lust en verlangens en over de keuzes die je maakt in het leven en relaties, en hoe je dat alles moet balanceren. 'Lust' is de centrale song op de plaat, die uiteindelijk het geluid en de sfeer bepaald heeft. Tijdens de opnames hebben we het een tijd moeilijk gehad om de juiste richting te vinden. We hebben pakken materiaal opgenomen dat niet gebruikt is."

Verschilt de plaat door die zoektocht hard van jullie vorig werk?
"Het is een reactie op Pretty in Black, de vorige plaat, die een bijna hi-fi geluid had. Ze was opgenomen in een zeer goede studio, in een relaxte sfeer, met heel de band erbij. Ze rende alle richtingen uit, maar deze nieuwe plaat is zeer gefocust en klinkt veel kouder, minimaler en zelfs elektronischer. We grijpen ook terug naar de noise. De songs op het vorige album waren zonder distortion geschreven, en die cleane sound klonk op dat moment zeer charmant voor ons. Na een paar jaar van geweldig veel lawaai wilden we iets anders. Maar al gauw voelden we de behoefte om noise te maken opnieuw opkomen."

Sune Wagner schrijft alle songs. Wat is jouw bijdrage?
"Ik werk aan de arrangementen en de vocale harmonieën en de mixage. Het schrijven doet Sune nu eenmaal graag in z'n eentje. Zijn teksten zijn dit keer ook veel persoonlijker. Ik moedig hem daar in aan, want het was tijd voor The Raveonettes om intiemer en donkerder te worden."

Op jullie vorige album speelden gastmuzikanten mee van The Ronettes, The Velvet Underground en Suicide. Precies dé drie bands waar men jullie steeds mee vergelijkt.
"We misten alleen nog een broertje van The Jesus & Mary Chain. Kijk, we maken er geen geheim van wie onze referenties zijn. Onze band bestaat om die invloeden te vervormen en aan elkaar te koppelen, zodat we de ultieme muziek kunnen maken. Het ontmoeten van die mensen die ons muzikaal gevormd hebben, was al een enorm privilege. Dat ze ook nog eens met ons wilden samenwerken, was ongelooflijk opwindend."

Toen jullie begonnen, werkten jullie met enkele strikte regels: alles moest in dezelfde toonaard geschreven zijn, met een kale drumsound en schelle percussie-elementen. Daarmee wilden jullie verzekeren dat jullie band uniek bleef. Die regels gelden nu niet meer. Hoe zit het dan met jullie uniekheid?
"Met die regels wilden we onszelf inspireren. Het was een soort prikkeling. Nu zijn ze zo'n beetje geïntegreerd in onze werkwijze en gebruiken we ze enkel als we daar zin in hebben, omdat het toch een beetje een keurslijf begon te worden. We denken dus niet meer in dogma's, maar doen gewoon wat natuurlijk aanvoelt."

Is het typisch Deens om jezelf regels op te leggen? Ben je daarom verhuisd?
"We verhuisden voornamelijk omdat we bij een Amerikaanse platenfirma tekenden. Het leek het beste voor onze carrière. Denemarken is erg mooi, maar onze muziek zit vol Amerikaanse invloeden. Het land van Buddy Holly en de girl groups uit begin jaren zestig geeft ons de energie en inspiratie die we nodig hebben. Dat is deels sentimentele nostalgie, maar we halen hier creatief heel veel uit."

Jullie hebben opgetreden op een Deense koninklijke bruiloft. Zijn jullie daar ondertussen voer voor de tabloids?
"Denemarken is een klein landje, dus ik vrees dat we semiberoemdheden zijn. Maar de Denen zijn zeer bescheiden. Politici en royalty lopen gewoon over straat zoals iedereen. We houden ervan om beide voeten op de grond te houden. Je zal me dus nooit horen beweren dat ik een grote ster ben in Denemarken."

Je hebt onlangs blijkbaar gitaarlessen gevolgd.
"Ik heb jarenlang aan het conservatorium gestudeerd, maar toen ik van de bas naar de gitaar overschakelde, voelde ik dat ik toch wat finesse miste. Door mijn verhuizing en ons schema is het er niet meer van gekomen, maar ik ga zeker opnieuw beginnen. Ik beschouwde mezelf vroeger eigenlijk nooit als een echte gitarist. Toen we vijf jaar geleden ons contract met Columbia tekenden, ben ik ook direct een boek gaan kopen om fatsoenlijk bas te leren spelen. Ik moet toegeven dat ik toen een beetje geïntimideerd was."

Wil je beter leren spelen om zelf ook songs te schrijven?
"Nee, die drang heb ik totaal niet. Ik hou er van om deel uit te maken van Sunes schrijfproces en om input te geven. Als hij midden in dat proces zit, weet hij soms zelf niet meer welke de sterke songs zijn en hoe het verder moet. En dan help ik hem, want ik heb een uitmuntende smaak. Oei, dat was een erg on-Deense uitspraak. Ik begin blijkbaar stoutmoedig te worden. Da's de invloed van L.A., vrees ik."

Foto's door Søren Solkær

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=16559
Meer The Raveonettes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-raveonettes