• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Erik Truffaz/Keren Ann

Het maanlicht tegemoet trippend.
30 april 2007, Koninklijk Circus, Brussel (BE)

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 03 mei 2007

Voor de openingsavond van Les Nuits Botanique gingen maandagavond bijna tweeduizend kaartjes de deur uit. Een droomstart dus voor het festival, vooral in de wetenschap dat het podium van het Koninklijk Circus bevolkt werd door (ras)artiesten met meer bekoorlijke toonladders op zak dan onfris geurende dollartekens.

Laatkomers liepen het risico meteen het hoogtepunt van de avond te missen: Keren Ann [foto links]. De Française had aan ruim een uur voldoende om het enigma waarom Vlaanderen doofstom blijft voor haar kwaliteiten nog wat op te rekken. Nochtans lijkt het gros van haar broze luisterliedjes regelrecht uit de hemel geplukt. Een stelling die ze op haar vijfde en titelloze langspeler nog uitdrukkelijker in de verf zet.

Toch duurt het een kwartier vooraleer de koudgeperste olie in de motor is warmgedraaid. Het grootste slachtoffer van dit euvel wordt ‘It’s All a Lie’, dat het omineuze cachet van de studioversie ontbeert. Tot zover de detailkritiek, want het met talloze emoties doorspekte songarsenaal dat verderop wordt opgediept laveert moeiteloos tussen ronduit knap en gewoon briljant.

In de categorie intieme warmte en melancholie zijn het vooral ‘In Your Back’, ‘The Harder Ships of the World’, ‘Chelsea Burns’ en het uit Nolita opgediste titelnummer die een feilloos rapport halen. Met songs als ‘Not Going Anywhere’ en ‘Lay Your Head Down’ wordt de afdruk van het idyllisch geportretteerde landschap gaandeweg een zweempje lichter.

Een etherische, a cappella coda in een ongedefinieerde taal plaatst het orgelpunt achter een concert dat zich op redelijk brutale wijze toegang verschaft tot de diepste zielenroerselen.

Voor de Frans-Congolese mc Abd Al Malik is Les Nuits intussen vertrouwd terrein geworden. Tijdens de twee voorgaande edities groeide hij uit tot de onbetwiste ster van de slam avonden, nu heeft hij zijn debuut Gibraltar in de brede broekspijpen verscholen. Die plaat kaapt in Frankrijk de ene onderscheiding na de andere weg en bivakkeert al geruime tijd in de hoogste regionen van de Waalse Ultratop.

Ook vanavond zou de rapper zich manifesteren. De prima opener ‘Soldat de Plomb’ doet het beste vermoeden, maar naderhand blijkt het aandachtsveld over een wel zeer kort lontje te beschikken. Geen kwaad woord over de gevleugelde woordenpraal van Malik en het tot in de puntjes verzorgde takenpakket van diens live-band, maar tegen het eentonige karakter zijn helaas geen medicijnen op doktersvoorschrift voorzien.

Met het magnifieke Arkhangelsk veegde Erik Truffaz [foto rechts] zopas alle vraagtekens omtrent zijn aangekondigde samenwerking met de veelzijdige Britse singer-songwriter Ed Harcourt resoluut onder tafel. Of de vonken op de planken zouden overslaan in vuur valt af te wachten. Na dik zestig minuten kan geconcludeerd worden dat het geheel de som der delen overtreft.

Het komt erop neer dat de blootsvoetse Zwitserse jazztrompettist zich met de prominente aanwezigheid van Harcourt knielend tot Mekka mag richten. Exemplarisch zijn het heerlijke ‘Anonymous’ en het zo mogelijk nog bezwerender ‘Red Cloud’. Dat Harcourt kan zingen, is al langer bekend, nu mag daar ook aan worden toegevoegd dat zijn stem preciezer tikt dan een uit het land van Truffaz geëxporteerde consoleklok.

Zonder de uitzonderlijke capaciteiten van Erik Truffaz en zijn quartet te betwisten, kan echter niet verheeld worden dat het live-geluid nog wat schaafwerk verdient. Oké, dat de geluidsmix niet altijd even secuur is, daar staat elke artiest machteloos tegen. Maar zelfs éénmaal dat op punt gebracht, blijft het voor Truffaz (met Harcourt in de coulissen) zoeken naar het juiste evenwicht – zowel wat invalshoeken als songkeuze betreft – en is het aftasten ge ... blazen.

Desondanks bewijzen het van Gainsbourg geleende ‘Manon’ en het hypnotische ‘Trippin’ the Lovelight’ net voor middernacht andermaal uitvoerig ’s mans artistieke kunde. De rit huiswaarts wordt het maanlicht tegemoet trippend ondernomen, het aftellen naar het Blue Note Records Festival in Gent (11 juli) kan beginnen. Eén blik naar de sterren verschaft opheldering: zij zijn de eerste nacht van Les Nuits Botanique al bij al erg gunstig gezind geweest.

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=15371
Meer Les Nuits Botanique op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/les-nuits-botanique