• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Larkin Grimm / Silvester Anfang / Ignatz / James Blackshaw / R.O.T.

Experiment en traditie gaan hand in hand op slotavond Domino 2007.
18 april 2007, AB Club, Brussel

Tekst: Geertje Cools

Publicatiedatum: 21 april 2007

De samenstellers van Domino plaatsen muziekliefhebbers voor een moeilijke keuze op deze laatste dag van het festival. De geweldige Joanna Newsom - verantwoordelijk voor twee van de beste platen van deze eeuw en in 2005 al fantastisch op Domino - speelt in de grote zaal, en het Gentse label (K-RAA-K)3 nodigt haar net zo geweldige muzikale geestesverwant Larkin Grimm uit. Je kunt natuurlijk van alles een graantje meepikken, waardoor dit alvast op papier een topavond van Domino 2007 is.

Naast focussen op bepaalde genres en alternatieve muziekscenes zet Domino ieder jaar ook enkele kleinere platenlabels in de kijker. (K-RAA-K)3 bestaat tien jaar en mag dus niet ontbreken op de affiche.

Er daagt niet zoveel volk op in de club. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat de gasten van (K-RAA-K)3 op meerdere plaatsen in het land aan het werk te zien zijn. Maar liefst vier Belgische acts treden aan, naast de Amerikaanse Larkin Grimm en de Britse gitarist James Blackshaw.

Het vijftal R.O.T. produceert allerlei, voornamelijk elektronische geluiden en bouwt zo al improviserend een subtiel minimalistisch klankenpalet op. Het resultaat klinkt ongestructureerd, vrijblijvend en biedt geen houvast aan de luisteraar. Eigenlijk gebeurt er amper iets.

Bij Larkin Grimm [foto rechts] valt meer te beleven. Alleen al de verhalen over haar wilde leven on the road in afgelegen gebieden van de Verenigde Staten kluisteren het publiek aan het podium. Haar heldere, imposante stem bezorgt datzelfde, intussen aangegroeide publiek kippenvel. Er zitten zoveel emoties in haar veelal autobiografische nummers: angst, liefdesverdriet, melancholie. De meeste zijn terug te vinden op het vorig jaar verschenen album The Last Tree, zoals het titelnummer en het prachtige ‘Little Weeper’.

Ze speelt ook het allereerste nummer dat ze ooit schreef, over een kampeernacht in de bergen van Alaska toen ze bijna opgesmuld werd door enkele beren. Het zal verschijnen op haar volgende, door Michael Gira te produceren plaat. Iets om naar uit te kijken.

Larkin Grimm is jaloers op de entourage van Joanna Newsom en speelt daarom een nummer met de jongens van Silvester Anfang, die percussie en samenzang toevoegen. Op haar beurt vervoegt ze deze band. Hun interpretatie van folk - postsatanische krautfolk noemen ze het zelf - is veel experimenteler dan de erg traditionele folk van Larkin Grimm, maar het klinkt even intens en organisch.

Larkin Grimms stemescapades passen perfect bij het naar drone neigende klankentapijt van Silvester Anfang en dragen bij tot de psychedelische sfeer van hun muziek zonder dat ze zweverig wordt. De drum en de elektrische gitaren laten dit niet toe. Daarna gaan de heren alleen verder en doen ze hun eigen, even straffe ding.

Ignatz [foto links] speelt altijd helemaal alleen. Enkel met een akoestische gitaar en pedalen bouwt hij een lange compositie op. De snaren worden lekker vet aangeslagen, wat een ruig en grimmig effect oplevert. Het klinkt als een geschikte soundtrack voor een postmoderne spaghettiwestern.

Dan is het de beurt aan James Blackshaw, de meest sobere en stijlvolle artiest van de (K-RAA-K)3-avond. Met zijn traditionele en vaak bluesy fingerpickin’-kunde boeit hij de volhouders. Het programma loopt immers hopeloos uit. Kiss the Anus of a Black Cat breit ongetwijfeld nog een mooi einde aan Domino 2007, maar daar is KindaMuzik geen getuige van. Nachttreinen zijn nog niet ingevoerd in België.

Foto van Larkin Grimm genomen tijdens Motel Mozaique, door Eva Ruiter. Foto van Ignatz uit het KindaMuzik archief, door Kenn Verstraeten.

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=15272
Meer Larkin Grimm op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/larkin-grimm