http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toekomstmuziek: Cold War Kids
Geen IJzeren Gordijn kan ze stoppen. Vanaf overzee begint de stormachtige hype rond Cold War Kids steeds grotere vormen aan te nemen. Tot frustratie van de gevestigde muziekjournalistiek verovert de nerveuze rock van het viertal, vooral dankzij enthousiaste bloggers, een plekje in de headlines. Gaat dit viertal met Robbers & Cowards dan definitief de muren tussen bloggers en popcritici slechten?
Tekst: Niels Steeghs
Publicatiedatum: 24 januari 2007
Wie zijn ze?
Matt Aveiro, Matt Maust, Jonnie Russell, en Nathan Willett. Vier kinderen van de jaren tachtig, opgroeiend in het tijdperk waarin cowboy Ronald Reagan aartsvijand Sovjet-Unie als evil empire afschildert. Dankzij Gorbatsjov wordt die dreigende toon omgebogen naar een vriendelijkere houding en komt de ongekende wapenwedloop tot een eind.
Op reis in het nog steeds door monumenten van de Koude Oorlog gemarkeerde Oost-Europa ontstaat de bandnaam, aanvankelijk gebruikt als titel voor een artistiek getinte website.
Drie van de vier Cold War Kids ontmoeten elkaar op een evangelisch Christelijk college. In 2004 wordt de band opgericht. Ze touren met Editors, Mates of State en Two Gallants. Met die laatste doen ze ook de lage landen aan. Juichende geluiden van met name bloggers waaien de oceaan over, net zoals de ep We Used to Vacation dat doet. Ook op het South by Southwestfestival maakt de band de tongen los. Nu is het Europese continent aan de beurt.
Wat doen ze?
Muziek maken zoals hun platenhoezen ogen: verscheurde krantenartikelen en rafelige verhalen, gegrepen uit dagelijkse ervaringen in hotelkamers, ziekenhuizen en kerken. De vier Californiërs vertellen parabels over de misère in de voorsteden. Zoals dat geldt voor de aan alcohol verslaafde vader in ‘We Used to Vacation’ en de man die de verkrachter van zijn dochter vermoordt en stilletjes hoopt de doodstraf te ontlopen in ‘Saint John.’
Die thematiek komt ze in eigen land op enkele zure recensies te staan, met de nadruk op het vermeende hoge Christelijke gehalte van de muziek. Ergens wel logisch, met de grote rol voor vergevingsgezindheid in de cartooneske liedjes met serieuze ondertoon. Maar het opperwezen zij dank: de religieuze drammerigheid ontbreekt. Nu is het zaak dat vooral zo te houden!
Wat maakt ze zo goed?
Overduidelijk refereren de Cold War Kids aan ‘Ballad of a Thin Man’ van Bob Dylan met de regel “I give a check to tax deductable charity organizations” Het knappe is dat de Cold War Kids genesteld zijn in de muzikale traditie van onder meer Velvet Underground en Dylan, maar anderzijds vleugjes Clap Your Hands Say Yeah, The White Stripes en The Shins door de muzikale soep mengt. Bepaald niet de minste namen!
Met dat popidioom uit de afgelopen decennia weten ze een eigen, rammelend en nerveus tintelend geheel te maken. Versterkt door aanstekelijke baslijntjes en de bijna overslaande stem van zanger Nathan Willett. Noem Robbers & Cowards de vertaling van klassieke rock naar moderne rootsrock, of noem het retrorock. Het is hoe dan ook een aanstekelijk en vermakelijk allegaartje van maatschappelijk betrokken rock-’n-roll.
En de toekomst?
Met de vooruitgesnelde faam kan het wel eens rap gaan. Een uiterst pakkende en aansprekende bandnaam hebben ze al, gepaard met hun eigenzinnige klanken. Stonden ze onlangs nog in diverse voorprogramma’s, binnen afzienbare tijd zal het charismatische viertal ongetwijfeld in de diverse clubs op eigen benen hoofdact zijn.
Om nog maar te zwijgen over de line-up van diverse zomerfestivals. Koud en onberoerd laten de vertellingen van Cold War Kids je niet! Eens zien of popcritici de bloggers gaan volgen!
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=14763
Meer Cold War Kids op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cold-war-kids
Deel dit artikel: