Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op II, afgezien van de coverplaat The Weed Tree effectief hun tweede plaat, laten die van Espers horen hoe ze live klinken. De sfeer van hun concerten op Tegentonen en het (K-RAA-K)³-festival, die hier en daar de commentaar ontlokten dat het allemaal best wel wat pittiger mag, wordt doorgetrokken op dit nieuwe album dat haast nog meer laidback klinkt dan het vorige werk.
Het gezelschap rond Greg Weeks trekt weerom de kaart van de pastorale folk, omzoomd met ragfijne psychedelica. Dat dit prima werkt, maakt Espers al duidelijk met het eerste nummer, 'Dead Queen', dat de luisteraar met warmte omringt en stilaan opslokt. Het is heerlijk om op deze wonderlijke tonen weg te dromen in de zomerzon terwijl de wereld voorbijglijdt. Ook 'Widow's Weed', het al eerder op The Weed Tree verschenen 'Dead King' en 'Moon Occults The Son' (sic) toveren nog meer dan Espers' titelloze debuut een gelukzalige glimlach op je gezicht.
Er zijn momenten waarop de magie net iets minder is en die bevinden zich met 'Cruel Storm' en 'Children of Stone' misschien wel niet toevallig in het midden van II. Voornaamste euvel hier is dat de balans tussen folk en psychedelica hier te sterk naar het eerste overslaat. Gelukkig is zelfs dit mooi, maar het had toch wel net een tikkeltje spannender gemogen. Hoe dan ook, II is zonder twijfel de meest representatieve plaat van Espers tot op heden en hopelijk ook een nieuw vertrekpunt voor hun exploraties in hybride folkpsychedelica.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=13335
Meer Espers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/espers
Deel dit artikel: