Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
ARCHITECTURE IN HELSINKI, Vrijdag 11 november
Acht neo-hippies uit Australië die klinken alsof ze – na het roken van een joint – zijn blijven hangen in het ballenbad van IKEA. De vrolijke website van Architecture in Helsinki spreekt voor zich: ronddwarrelende animaties van wolken en bladeren en een aantal heerlijk kinderlijke videoclips. En de muziek? Een soort van Jip & Janneke-versie van The Fiery Furnaces. Dat wordt een feestelijke bende, daar in Den Haag. Mis dit eerste en voorlopig enige Lage Landen-concert van deze Australiërs niet.
» bezoek de officiele website
CLAP YOUR HANDS SAY YEAH!, Vrijdag 11 november
Deze vijf Amerikanen nemen alvast een voorproefje op de toekomst van de muziekindustrie door zonder platenmaatschappij maar met behulp van het internet bekend te worden. Via weblogs, downloadnetwerken, webzines (Pitchfork) en internet-postorder kan het zomaar dat Clap Your Hands Say Yeah! de populairste ‘unsigned’ band ter wereld is en in Den Haag op het podium staat. Bereidt u voor op kunstzinnige indierock, een combinatie van vroeger (Television, Talking Heads, Violent Femmes, The Feelies) en nu (The Arcade Fire). Laten we vooral elk applaus vergezellen met een luidkeels ‘Yeah!’
» lees de recensie
» bezoek de officiele website
ELLE BANDITA, Vrijdag 1 november
Er staan ook een aantal onbekende, Nederlandse acts op het programma. Elle Bandita uit Rotterdam is zonder twijfel de meest spraakmakende daarvan. Elle Bandita, ook wel bekend als Ryan Riot, de gitariste van The Riplets, betreedt het podium met slechts een tape, een gitaar, trashy kleding en een grote bek. De fucks zijn niet van de lucht. Muzikaal (ergens tussen Chicks On Speed en Peaches) is het niet bijster interessant, maar met haar transseksuele voorkomen en pittige attitude schijnt de pas 19-jarige Elle Bandita veel te compenseren.
» bezoek de officiele website
THE DEPARTURE, Vrijdag 11 november
Pff, donkere wave uit Engeland. Ik krijg het bijna niet meer uit mijn strot, zoveel ‘new new wave’ hebben we de laatste tijd voorbij zien komen. De originaliteitprijs verdienen ze daarom niet, maar met Dirty Words heeft The Departure wel een mooi album gemaakt voor liefhebbers van Editors, Interpol en The Bravery. Als we de Wet van de Remmende Voorspong er ook eens bijslepen, dan wordt The Departure snel de beste in zijn soort. Verwacht strakke vetkuiven, galmende gitaren en donkere, licht dansbare waverock. Ga vooral kijken naar deze jonge honden, dat mits de jaren tachtig moeheid bij u nog niet heeft toegeslagen.
» lees de recensie
» bezoek de officiele website
RÓISÍN MURPHY, Zaterdag 12 november
Moloko is vrijwel zeker verleden tijd. We hoeven er niet heel rouwig om te zijn. Haar solodebuut Ruby Blue – gemaakt met hulp van geluidskunstenaar Matthew Herbert – is gewoon weer van het niveau Moloko. Van hoog niveau dus. Het dansbare is een beetje verdwenen, maar het sensuele in de muziek is nog alom aanwezig. Maakt u zich geen zorgen over de live-prestatie: op Lowlands was we al te zien dat Murphy in prachtige kledij nog steeds even sexy en charmant over het podium dartelt.
» lees de recensie
» bezoek de officiele website
QUIT YOUR DAYJOB, Zaterdag 12 november
In 2016 verlaat Quit Your Dayjob de aarde om zich te vestigen op de planeet 231179, vertelde de band laatst nog in een interview op deze site. Tot die tijd kunnen wij gewone stervelingen zorgeloos luisteren van de hersenloze, maar hilarische electropunk van Jonass, Marcass en Andreass. Denk aan de robotrock van Devo, maar dan wat steviger. Met kille synths, punkritmes en zich steeds herhalende statements als “Open up, coconut!” en “Look! A dollar.” zullen de Zweden zowel de dansers als de lachers op hun hand hebben.
» lees de recensie
» bezoek de officiele website
ABSENTEE, Zaterdag 12 november
Een hier tot dit moment vrijwel onbekend Londens bandje. Aan de andere kant van de Noordzee is dat inmiddels anders. Ze speelden daar als voorprogramma van het uiterst populaire The Magic Numbers. Op voorhand lijkt de melancholische indie/alt.country van Absentee eerder geschikt voor een luie zondagochtend. De zware, diepe bariton van voorman Dan Michaelson en het lome, trage spel op de steelgitaar gedijen vooral in sluimertoestand. Tussen alle rauwe gitaren en electrobeats is Absentee als rustmoment misschien wel prettig op The Music In My Head.
» bezoek de officiele website
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=10963
Meer The Music in My Head op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-music-in-my-head-6720
Deel dit artikel: