http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
THE MUSIC IN MY HEAD 2005: DE VOORBESCHOUWING
Op 11 en 12 november vindt het tweedaagse festival The Music In My Head plaats. Voor het vierde achtereenvolgende jaar is Den Haag de thuisbasis van een divers weekend met bekende namen, beloftes en een enkele opvallende verrassing.
Tekst: Rob van Leeuwen
Publicatiedatum: 28 oktober 1999
Sponsorproblemen gooiden bijna roet in het eten, maar ook dit jaar vindt in Den Haag het tweedaagse festival The Music In My Head plaats. Het podium is dit keer te vinden in het Paard van Troje, in tegenstelling tot vorige jaren toen het festival zich in het theater afspeelde. Het zogenaamde kleine broertje van Crossing Border (het festival is van dezelfde organisatie) startte in 2002 en is dus inmiddels aanbeland bij editie nummer vier.
Sensatie
In het verleden waren er optredens te zien van onder andere Marianne Faithfull, Heather Nova, Badly Drawn Boy, Dogs Die In Hot Cars, PJ Harvey en zZz, dit jaar kun je bijna stellen dat de organisatie haar tijd ver vooruit is. Naast redelijk bekende acts als Black Rebel Motorcycle Club, Elbow, Tracy Bonham en Róisin Murphy, beloftes als The Departure en Quit Your Dayjob en indiesterren in wording Architecture in Helsinki is Clap Your Hands Say Yeah! namelijk de meest opvallende naam.
Zoals in KindaMuziks Next Big Thing!? over deze sensatie te lezen is, speelde de band zich zonder platenmaatschappij in de muzikale schijnwerpers. Verschillende internetmagazines zochten hierna naarstig naar de juiste superlatieven voor het debuut van dit vijftal uit Amerika. Met als gevolg dat de band ook in Nederland werd opgemerkt, terwijl het gelijknamige album nog niet eens officieel in de winkels lag. Het maakt Louis Behre, mede-organisator van The Music In My Head, eigenlijk niets uit: “Ik kijk niet of de cd al uit is, of ze hoog in de hitlijsten staan en hou er geen rekening mee of de kaartverkoop wel goed zal lopen. Als het een te gekke band is, boek ik ze gewoon.”
Grootpubliek
Soms loopt dat verkeerd af, maar met deze band heeft Behre er wel vertrouwen in: “Ik sta nooit stil bij de gevolgen. Af en toe heb je gewoon het gevoel dat het iets bijzonders is, zoals bijvoorbeeld ook bij Absentee het geval is. Clap Your Hands Say Yeah! is inderdaad niet erg bekend bij een groot publiek, maar daar ligt toch een beetje de taak van The Music In My Head en ook Crossing Border. We moeten niet alleen de platgereden paden betreden, maar ook onbekende bands neerzetten. Verleden jaar was dat het geval bij Dogs Die In Hot Cars, daar had toen nog niemand van gehoord.”
Natuurlijk zijn er ook de publiekstrekkers als Elbow en Black Rebel Motorcycle Club die de zalen toch wel doen vollopen. Bijkomend voordeel is dat het je meteen de gelegenheid geeft minder bekende acts een kans te geven. Behre: “Als een bandje alleen optreedt staan ze op een avond in de bovenzaal van Paradiso voor vijftig mensen die nieuwsgierig zijn, maar nu zit de hele zaal voor ze vol. Juist voor die bands wil ik dat het succesvol wordt. Niet puur voor mezelf, zodat ik tegen de vijftig aanwezigen kan zeggen hoe goed de band is, wat is daar het nut van?”
Internet
Bij de opmars van Clap Your Hands Say Yeah! was er een grote rol voor het internet weggelegd, toch zou je denken dat platenmaatschappijen over het algemeen nog een grote invloed hebben op de programmering van festivals. Volgens Louis Behre gaat deze theorie niet op voor The Music In My Head en Crossing Border: “Internet is tegenwoordig het belangrijkste medium voor de muziekindustrie. Bij Crossing Border 1998 ging onze aandacht hoofdzakelijk uit naar de cd’s die platenmaatschappijen ons stuurden, maar dat is tegenwoordig niet meer het geval. Per jaar krijg ik honderden tips, maar zonder internet zou ik nu niet meer weten hoe ik keuzes moet maken, het is het enige medium waar je alles kan checken.”
Maar hoe goed je ook checkt, een optreden kan altijd tegenvallen. “Alle goede dingen worden door de bands op internet gezet, maar dan heb je nog steeds het risico dat het een verschrikkelijke band is.” Dat het mis kan gaan, is dus haast niet te voorkomen: “Als je op zoek bent naar een risicoloos festival moet je naar Pinkpop gaan”, zegt Behre dan ook. Beter konden wij het niet omschrijven. Zo mooi als de muziek in je gedachten klinkt, wordt het nooit en je moet altijd maar afwachten wat je voor je kiezen krijgt, maar misschien is die onzekerheid juist wel het mooie aan een festival als The Music In My Head.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=10962
Meer The Music in My Head op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-music-in-my-head-6720
Deel dit artikel: