Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ineens was ze daar weer, die stem, die zacht-zoete stem die als een kuikenveer je oren streelt. Het was geen herinnering, meer een wens. Velen van ons waren immers slechts vage gedachten in de hoofden van een stel tieners toen Vashti haar debuutplaat, Just Another Diamond Day in 1970 uitbracht. Destijds was het een vriend van de Rolling Stones-manager die haar een contract bij een label bezorgde. Nu is het Devendra Banhart die haar middels een brief liet weten dat ze hem inspireerde. Of ze misschien een nummer met hem samen wilde zingen voor zijn album Rejoicing in the Hands. Hij sloot een tape bij met zijn muziek erop en Vashti was verkocht. Haar hart klopt weer voor muziek, gevleid door Banharts enthousiasme en verrast door de aandacht die ze ruim dertig jaar later nog ontvangt.
Eerlijk is eerlijk: als je enige album uit 1970 stamt en datzelfde album wordt in 2005 nog op handen gedragen dan moet je wel een uitzonderlijke gave hebben. FatCat greep zijn kans en schakelde Max Richter in om Lookaftering op te nemen. Een schitterend besluit, de twee vullen elkaar prachtig aan. Richter stelt zijn compositietalent geheel in dienst van Bunyan die met haar zoetgevooisde vocalen elke luisteraar met een hart vol gevoel helemaal inpakt.
Richters schitterende pianospel tijdens ‘Hidden’ en ‘Turning Backs’, het uitbundige harpspel (Joanna Newsom!) dat ‘Wayward’ siert en de constante troost in Bunyans stem maken van Lookaftering een klassiek folkalbum dat de lat weer een stukje hoger legt voor de vele artiesten die de stroming tegenwoordig omarmen. Elk intiem detail is met een parelmoeren randje omlijnd. Een grootse terugkeer van een vrouw die in elk opzicht het muzikale universum verrijkt.
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=10734
Meer Vashti Bunyan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vashti-bunyan
Deel dit artikel: