Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat een fijn programma is dat Soulseek toch. Niet alleen is het van onschatbare waarde om de leukste muziek binnen te halen, ook is het goed vertoeven in de indieroom. De chatgroep waar je lekker denigrerend kan doen als iemand naar je favoriete The Cure-nummer vraagt en de stompzinnigheid van de mens in het algemeen bespreekt. Hiernaast wordt de tijd ook nuttig besteed met het aanraden van muziek. Dus als je zoekt naar iets dat klinkt als Yo La Tengo, Neutral Milk Hotel en Sparklehorse dan komt iemand met de suggestie om Los Halos uit te proberen. Je haalt wat nummers binnen en denkt "goh dit klinkt wel goed." Dan haal je een album binnen, hun tweedeling For Ramona, en zegt "dit is prachtig." Vervolgens rest je niets anders dan naar hun label Loveless Records te gaan en daar heel hun catalogus te bestellen.
Drie albums heeft de groep uitgebracht waarvan Leaving VA. de laatste is. Hierop wordt een mix gevonden tussen het explosieve titelloze debuut en de warme intimiteit van For Ramona. Het stuwende 'Lioness' leidt je binnen in de wonderbaarlijke wereld van de groep uit Lionstwon, Pennsylvania. Dromerige gitaarlijntjes sprankelen op een stevige achtergrond van dreunende bassen en repetitieve akkoorden. De twinkelende keyboard doet de rest. Door dat laatste instrument doet Los Halos nog wel eens aan Grandaddy denken en een nummer als 'Blue Stars' versterkt dat idee. Maar ook productietechnisch gezien is The Sophtware Slump nergens ver uit de buurt. Zelfs niet als ze het zoeken in de vette glamsound van 'Reasons to Smile' of de rootsrock van 'The Back Home'. Maar bovenal weet de band een, hoewel divers, geheel eigen geluid voort te brengen. 'Lo Siento' ontroert met haar gitaren in de juiste reverb-stand en de fluisterstem brengt je in hogere sferen.
Die stem is van ene Mr. Samezvous. De echte naam van deze man is niet bekend, wel dat hij Los Halos ís. Want het is een eenmansband die op het podium aangevuld wordt door drie vrienden. Op plaat doet deze multi-instrumentalist alles zelf, in zijn eigen studio. Een eenling dus, en daar komt ook zijn unieke kijk op de wereld vandaan. Leuke vondsten geeft dat in teksten die net als de muziek een meditatieve werking hebben. "The terror of not being the one that you love / the terror of being the one you don't love." 'The Back Home' kan zo voor een postbus 51-spot gebruikt worden. Op dubbelzinnige wijze legt Samezvous uit dat roken niet alleen slecht is voor de gezondheid. "The loneliest people I know keep a match / Happy people don't need cigarettes."
Als de laatste, hartbrekende noten van het titelnummer wegebben zit de achtenveertig minuten durende trip erop. Een open mond achterlatend. Zoveel schoonheid is niet te verdragen, zeker niet als je de andere twee albums daarvoor ook al hebt gedraaid. En schoonheid is er om te delen, dus pak ik de marketingboeken erbij om een promotieplan voor Los Halos op te zetten. Want beste landgenoten, uw distributeurs zijn niet bekend met deze meesterwerkjes. Net zoals een klassieker als In an Aeroplane over the Sea hier maar nooit werd uitgebracht of You Forgot It in People meer dan een jaar op een release moest wachten, ziet het er niet rooskleurig uit voor de goede Amerikaan. Aan ons om daar verandering in te brengen. Pak uw rode sjaal van zolder, maak pamfletten, barricadeer de Dam, organiseer een benefietconcert en bekogel de koningin om zo Los Halos naar Nederland te halen. Het is het waard.
http://www.kindamuzik.net/article.shtml?id=6796
Meer Los Halos op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/los-halos
Deel dit artikel: