• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

5 Days Off 2003 :: Dag 1

Oud en nieuw gaan prima samen
16 juli 2003, Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Dewey Sakitumi

Publicatiedatum: 17 juli 2003

Om 22:15u stond op de brug van de Melkweg slechts een klein rijtje mensen. Er leek geen grote aanloop te zijn voor de eerste dag van het 5 Days Off festival. Kindamuzik verslaat dit jaar zowel 10 Days Off als 5 Days Off, dus worden het voor de Kindamuzik scribenten een zware maar leuke periode van 15 dagen.

Op papier is de programmering één van de interessantste, met dj-sets van 2 Many DJ's, Arthur Baker, Tiga, Joost van Bellen, Bart Skills en live optredens van Prefuse 73, LCD Soundsystem en T Raumschmiere. Nederlanders Bart Skills en van Bellen hebben de twijfelachtige eer te mogen openen. Skills zet minimale techy house set neer waar niemand echt warm van wordt. Van Bellen lijkt in eerste instantie, typische bandwagon jumper die hij is, een voor de hand liggende punk-funk-disco-electroclash-set neer te zetten. Maar terwijl Skills een lekker muzikaal behang verzorgt en het volume zo zacht staat dat het wel de bedoeling lijkt dat er niet gedanst wordt, maakt Van Bellen er een feestje van. Naast voor de hand liggende tunes als Playgroup's 'Make It Happen' en wat electro met verveelde vrouwenstemmetjes, draait hij vette nummers van Maurice Fulton/Mu, een weirde remix van Madonna's 'Everybody' en een breakbeatmedley van DJ Shadow. Het sorteert effect en de dansvloer, gevuld met jongens en meisjes die erg hun best hebben gedaan de white trash/wave/electroclash-look onder de knie te krijgen, gaat behoorlijk los.
Alle hoeken van de Melkweg stromen langzaam vol, maar tot mijn lichte verbazing blijft het Melkweg café helaas een lulhok met op de achtergrond een drum&bass-tape-je op volume -3. Een gemiste kans om nog wat dj's lekker te laten freaken met wat weirde beats of zo.

Als Van Bellen zijn plekje bijna aan producer/dinosaurus Arthur Baker over gaat geven, begint Prefuse73 aan hun live set in de oude zaal. Onbekend met de muziek van deze perslievelingen, worden ik en het aanwezige publiek aangenaam verrast door de twee scratchende, knoppentrekkende, honkbalpet dragende bleekscheten. Dikke hiphop-beats, samples en effecten, maar dan WARP-stijl en dus vol chaotische overgangen. Wel maf om te zien dat tegenwoordig dus iedereen van die door de Neptunes populair gemaakte truckerhonkbal petjes op zijn hoofd heeft.
In de '80s waren dit de stomste honkbalpetten die er bestonden, dus is het grappig dat Van Bellen er ook een op zijn kop heeft. Maar foute tachtigerjarenuitwassen mogen nu weer, en het getuigt dus misschien niet écht van lef dat hij doodleuk 'Pump Up the Jam' van Technotronic de zaal inslingert.
Arthur Baker neemt kort daarna de decks over en neemt wat gas terug door de Stones' 'Sympathy For the Devil' te draaien. Later schroeft hij het tempo behoorlijk op om via punk-funk-electro bij donkere breakbeats te eindigen.

Het blijft druk in de Max zaal, maar als de mannen van 2 Many DJ's intussen hun 'battle' tegen electroclash-voorman Tiga aanvangen, zit de Oude Zaal binnen de kortste keren tjokvol.
KindaMuzik is niet onder de indruk. De mix-cd van de mannen is een perfecte feestplaat vol oude en nieuwe favorieten en knappe staaltje studiomixwerk, maar wat ze hier doen is een ongenuanceerde mix van 'handjes in de lucht'-platen die het aanwezige publiek natuurlijk uit hun dak laten gaan, maar tegelijkertijd erg doen denken aan de funkloze harde big beat-rage van een paar jaar terug. Misschien komt het doordat ze met Tiga samen draaien, maar 2 Many DJ's lijken de zoveelste slaaf van de 4/4 beat geworden te zijn.

Dan doet de zwetende ouwe lul Baker het een stuk beter. Hij loopt de hele tijd te klooien met zijn gebroken koptelefoon, maar hij mixt behoorlijk strak. Na Baker's set moet er even omgebouwd worden voor het live optreden van LCD Soundsystem, maar het publiek danst vrolijk door op de door de techneuten opgezette electrobeats-tape. Terwijl mensen van LCD zich installeren en de drummer vast een potje met de beats meeramt, vloeit het geheel naadloos over in de live show.
En een show is het. Hard en heftig, met punk-funk-beats en een schreeuwende zanger. De drumbeats worden elektronisch versterkt door een knoppendraaiend klein vrouwtje en het geheel klinkt een beetje als Idjut Boys-meets-punk in de Haciënda. Een erg goed concert dat helaas wat aan de korte kant is (de zanger telt het aantal liedjes af: "we only have 5 more songs… we have 2 more for you").

In de Oude Zaal beukt de heftig bewegende T. Raumschmiere verder, nadat 2 Many DJ's iedereen eerst hebben weggejaagd met de mooie Pixies-tune 'Monkey Gone to Heaven'. Raumschmiere's harde beats kunnen me niet boeien en na LCD Soundsystem moet in de Max alles weer omgebouwd worden, zodat Tiga en de Dewaele broertjes de draad weer kunnen oppakken. Na de eerste plaat gehoord te hebben, besluit ik dat het tijd is om naar huis te gaan verlaat ik de Melkweg. Onderweg naar buiten loop ik langs Arthur Baker die geanimeerd staat te babbelen met Veronica-babe Beertje van Beers, en ik stel met een gerust hart vast dat oud en nieuw soms prima samengaan.
Muzikaal ook dus, want dat hebben de winnaars van de avond Van Bellen en LCD Soundsystem wel laten horen.

» Ga terug naar de 15 Days Off Live index

http://www.kindamuzik.net/article.shtml?id=3596
Meer 15 Days Off op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/15-days-off