Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
En daar blijft het niet bij. In januari zal de oplage nogmaals stijgen tot 6000 stuks omdat het blad, dat zich vooral specialiseert in hardcore, punk, rock-'n-roll en stonerrock, ook op de Belgische markt zal verschijnen. Een lovenswaardige gebeurtenis voor een tijdschrift dat krap twee jaar bestaat en volgeschreven wordt door vrijwilligers. KindaMuzik dook in de geschiedenis van Up Magazine en Serge van Uden, en ontdekte een voortraject bezaaid met mislukte platenlabels, fanzines, sporadische nieuwsbrieven en heel veel liefde voor muziek. En het kan en passant ook nog de geboorte melden van een nieuw initiatief.
Geschiedenis
Serge van Uden kwam rond 1990 in contact met de hardcorescene toen hij tegenover de zanger van de legendarische Eindhovense band Tech 9 kwam te wonen. In deze tijd kwam hij eveneens in contact met het hardcore-icoon Onno Cromag en bekroop hem het gevoel ook iets constructiefs te willen doen in deze scene. In 1995 begon hij dan ook met het label Lighttown Records. Geld en knowhow had hij niet, maar met een gezonde dosis interesse en liefde voor muziek kon hij vier CD's uitbrengen van onder andere Sick Joke en Right Direction. Na een mislukt Amerikaans avontuur verloor Van Uden echter teveel geld en hief het label op.
Toch wilde hij doorgaan in de hardcorewereld. Door Lighttown Records had hij gemerkt dat Nederland een goed hardcoremagazine miste waarin hij kon adverteren. Hij sprong in dit gat en van het geld dat hij nog overhad begon hij Core Magazine. Ook nu was het een sprong in in het diepe, maar hij kreeg wel hulp van enkele vrienden. Zo schreef Onno Cromag een column en verzorgde Bart Geevers (de bassist van Peter Pan Speedrock) de layout. De platenmaatschappijen waren blij met dit initiatief, en het blad kreeg genoeg advertenties en CD's. Na het tiende nummer nam Serge zelf de layout op zich en maakte hij Engels de voertaal. Maar de editie erna zou meteen al de laatste zijn. Het blad vergde te veel tijd en geld, terwijl hij nog een fulltime baan ernaast had. Core leverde te weinig geld op om met de baan te stoppen, en eiste tegelijkertijd te veel tijd op om het naast een normale baan te kunnen runnen. Om toch in contact te blijven met de scene en platenmaatschappijen bracht Van Uden sporadisch de nieuwsbrief Unity Sucks uit. Maar het was uiteindelijk het faillissement van het bedrijf waar hij werkte dat de weg vrijmaakte voor Up Magazine.
Het blad zoals het er nu ligt
Toen hij in 2001 op straat kwam te staan bedacht hij zich geen moment en ging terug de muziekbusiness in. Er was nog steeds een groot gemis aan een blad dat aandacht gaf aan verschillende underground rockuitingen als stonerrock, rock-'n-roll, nu-metal en hardcore. Met Up Magazine probeert Van Uden deze muziekgenres, die grotendeels aan de grote bladen als OOR en Aardschok voorbijgaan, op te vangen. De bladen die er zijn voor deze stromingen vindt hij vaak erg op één muziekstijl gericht.
Het idee van Up Magazine is sterk beïnvloed door Duitse fanzines en metalbladen, die vaak verschillende uitingen van underground rock naast elkaar behandelen. Ook het idee van de gratis CD bij elk issue, wat eveneens in goede aarde is gevallen bij de verschillende platenmaatschappijen, is overgenomen van onze oosterburen.
Serge wil een blad maken waarvan hijzelf tachtig procent interessant vindt. Hierbij zoekt hij niet de extremen op, maar luistert goed naar de underground en zijn schrijvers. Het kan dus dat bekende groepen als Queens of the Stone Age, Dropkick Murphys of Sum 41 naast kleine Nederlandse of Belgische bands op de cover prijken. Ook op de gratis CD komen steeds meer grote namen.
Up Magazine heeft een bestand van ongeveer twintig schrijvers, waarvan er rond de twaalf vast zijn. De schrijvers haalt hij overal vandaan; het zijn vrienden die al voor Core schreven, mensen uit de muziekwereld zelf (zo is Bartman de bassist van Peter Pan Speedrock en is Endewerf beter bekend als Ton van de Werf, manager van onder andere The Apers), of schrijvers van andere bladen. Er schrijven ook enkele (ex-)KindaMuzikmedewerkers voor het blad; stonerrockconnaisseur Gijs van de Burgt verkoos het gedrukte woord boven het digitale, en ook Ruud van Esch is in het blad te vinden. Serge is zelf de enige betaalde kracht. Hij is dan ook fulltime met het blad bezig.
Wat alle vrijwilligers bindt is de liefde voor muziek. Verwacht bij Up Magazine dan ook geen diepgravende interviews over de kindertijd van een artiest, politieke kwesties of kunstzinnige fotoshoots. Serge heeft het plezier hoog zitten; zowel in het schrijven als in het lezen van een stuk. Het moet een blad voor en door pure muziekliefhebbers zijn.
De Toekomst
Voorheen was Up Magazine te verkrijgen bij een aantal CD-winkels, concerten en festivals, of via een abonnement. Tot
nu toe was deze werkwijze enigszins winstgevend, maar nu Beta-Press zich over de distributie in de boekenwinkels ontfermt, breekt er een nieuwe tijd aan. Oplagevermeerdering betekent meer kosten, maar nog geen omzetstijging. Serge zal geen inhoudelijke concessies doen om de omzet te doen stijgen, maar heeft al wel nuttige informatie over de layout mogen ontvangen van de distributeur.
De toekomst van Up Magazine begint dus deze maand. Maar wie Serge vraagt of hij zijn doel hiermee bereikt heeft, staat een volmondig "nee' te wachten. Hij wil dat Up over een tijd in één adem genoemd wordt met andere grote Nederlandstalige bladen als OOR, Aardschok en Live XS. Hij wil het aantal pagina's verhogen (van 60 naar 100), het magazine een mooier ontwerp geven en het aanbod van Nederlandse en Belgische bands vergroten. Voor hem hoeft Up niet het grootste blad van Nederland te worden, maar het moet wel een uitdaging blijven. Veel tijd om stil te staan bij het succes van Up Magazine is er dus niet.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/up-magazine/up-magazine-inspelen-op-eigen-behoeftes/4025/
Meer UP Magazine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/up-magazine
Deel dit artikel: