Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Audioslave
Eigenlijk was Audioslave niets minder dan Rage against the Machine, maar dan met een andere zanger. Wanneer Zack de la Rocha aan het begin van deze eeuw uit de politiek actieve Californische band stapt, zoeken de overgebleven bandleden naar een manier om hun dagelijks brood te blijven verdienen met het maken van rockmuziek. Meestergitarist Tom Morello en de zijnen vinden een opvolger in Chris Cornell, de voormalige zanger van Soundgarden die sinds het opbreken van die band in 1997 (net als heden ten dage) actief was als soloartiest. Het kwartet zet met Audioslave drie albums neer. Met de elkaar opvolgende albums Audioslave, Out of Exile en Revelations begint het - mede dankzij de bekendheid van de bandleden - prima met de band. Echter, stilaan lijkt het rumoer te verstommen. KindaMuzik (in de persoon van Bart Nijssen) voorspelde het in 2006 bij de recensie van de laatste plaat al: "Het is […] juist Cornell die aangegeven heeft dat hij zich wellicht op korte termijn weer wil richten op zijn solocarrière. […]…er broeit wat daar. Het is dus maar de vraag of de supergroep over vijf jaar nog bestaat." En zo geschiedt. In februari 2007 maakt Cornell bekend uit de band te stappen wegens persoonlijke conflicten en meningsverschillen over de te volgen muzikale koers. Sindsdien zijn zowel Cornell als Morello op het solopad (en komt Rage against the Machine zelfs opnieuw bij elkaar). (NS)
Fantômas Melvins Big Band
Na de split van Faith No More in 1998 wordt er van de meeste bandleden niet veel meer vernomen. Behalve van Mike Patton, die de lethargie van de anderen meer dan compenseert, met zijn label Ipecac en talloze samenwerkingen. Peeping Tom is bijvoorbeeld bijna een supergroep (met Massive Attack, Kool Keith, Norah Jones), maar het is geen echte band. Tomahawk is dat wel, met leden van Mr. Bungle, the Jesus Lizard, Helmet en Cows. Maar het kan altijd straffer: Fantômas is een avant-speedmetal en soundtrackslachtend gezelschap met leden van Melvins (gitarist King Buzzo), Mr. Bungle (bassist Trevor Dunn) en Slayer (drummer Dave Lombardo). In 2005 doet ex-Zappadrummer Terry Bozzio zelfs eventjes mee. De vallende ziekte die op "cartoon tribute" Suspended Animation (2005) vastgelegd werd, is tot op heden hun hoogtepunt. In 2006 toeren ze met een meer uitgebreide bezetting, als de bijna-mythisch klinkende Fantômas Melvins Big Band. Binnenkort verschijnt Crudo, de tweede samenwerking tussen Patton en zijn serial collaborator-maatje Dan the Automator. Voor volgend jaar staat Mondo Cane op het programma, een jazz/popproject met een volledig orkest. Van superband gesproken. (SM)
The Good, the Bad and the Queen
Damon Albarn van Blur lijkt wel de Britse tegenhanger van Patton. Ook hij begint na het uiteenvallen van een succesvolle band met een eigen label en ontelbare projecten. Zijn Honest Jon's is even eclectisch als Ipecac en voor een samenwerking meer of minder draait hij ook zijn hand niet om (Ravenous (1999) met Michael Nyman, 101 Reykjavik (2005) met Einar Örn van Sugarcubes, Mali Music (2005) met Malinese muzikanten, Monkey: Journey to the West (2008) met het UK Chinese Ensemble). Gorillaz is bijna een supergroep, met illustrator Jamie Hewlett, Del the Funkee Homosapien, Simon Tong van The Verve, een waslijst gasten (oa. Miho Hatori (Cibo Matto), Tina Weymouth (Talking Heads), Ibrahim Ferrer, Shaun Ryder) en producers Dan the Automator en Danger Mouse; maar uiteraard bestaat deze band enkel virtueel. Het echte superwerk maakt hij met The Good, the Bad and the Queen, met The Clashbassist Paul Simonon, drummer Tony Allen (bekend van Africa 70, Fela Kuti's band) en Simon Tong. Hun gelijknamige debuutalbum is duister en groovy en vertoont - net zoals al Albarns werk - een grote Specials-invloed. Fijn dus dat Specialsleider Jerry Dammers live al eens mee doet; waardoor de superfactor uiteraard bijna onmeetbaar is. (SM)
Raconteurs
Filmacteur Jack White is een man van vele talenten. Naast zijn carrière in Hollywood produceert de ex van Meg White platen, speelt en zingt hij op talloze albums van derden en houdt er zelf minstens drie bands op na. Om de beperkingen van The White Stripes te compenseren start White in 2005 met songschrijver Brendan Benson, drummer Patrick Keeler van de Greenhornes en bassist Jack Lawrence The Raconteurs. In deze supergroep kan White, dankzij de aanwezigheid van een heuse bassist en een echte drummer, helemaal zijn Led Zeppelin-fixatie botvieren. De groep scoort een hit met 'Steady As She Goes', dat al net zo onweerstaanbaar klinkt als 'Seven Nation Army' van de White Stripes, en er volgt zelfs een tweede lp. Met de daaropvolgende tournee over het hele noordelijk halfrond is het einde van het succes van Whites eerste supergroep nog altijd niet in zicht. Toch start White in de zomer van 2008 een tweede supergroep onder de naam The Dead Weather, met Alison Mosshart van The Kills als zangeres en blikvanger, Jack Lawrence, die dus ook al in The Raconteurs bast, en gitarist Dean Fertita van Queens of the Stone Age. Wie in deze band dan de drummer is? Jack White zelf. (EP)
Soulsavers
In het bijna incestueuze supergroepenwereldje kom je vaak dezelfde rusteloos creatieve figuren tegen, en Mark Lanegan is er daar een van. Begonnen als zanger bij The Screaming Trees heeft hij aan talloze projecten meegewerkt en als deze band in 2000 definitief uiteengaat, wordt hij tot 2005 een permanent lid van Queens of the Stone Age. Zijn diepe, grommende stem paart hij vervolgens aan het lieflijke geluid van Belle & Sebatian's Isobel Campbell, hij werkt samen met Greg Dulli als The Gutter Twins en richt in 2003 het project Soulsavers op, samen met onder meer Mike Patton (hij weer ja), toetsenist Jason Pierce van Spiritualized en Gibby Haynes van The Butthole Surfers. De band ontwikkelt een warme, meeslepende sound met gospel, elektronische en grunge-invloeden. Dit jaar kwam het wederom prachtige Broken uit, waarop ook Will Oldham (Bonnie 'Prince' Billy) een deuntje meezingt. (HJZ)
Sweethead
In 2008 ontstaat alweer een kersvers superbandje uit de gelederen van Queens of the Stone Age, dit keer met gitarist Troy van Leeuwen. Samen met Eddie Nappi en Norm Block uit de Mark Lanegan Band op bas en drums en zangeres Serrina Sims produceert hij een bak vette rock zoals je van een Queen of the Stone Age mag verwachten, met een broeierig glamrandje. Want 'Sweet Head' is niet toevallig ook altijd nog een nummer van David Bowie. Dit jaar verschenen de ep The Great Disruptors en een zelfgetiteld debuutalbum. Ronduit geil, voor wie van sexy garagerock houdt. (HJZ)
Monsters of Folk
Die volvette stem van Jim James (My Morning Jacket), daar krijgt een mens niet gauw genoeg van. De popliefhebber mag zich dan ook gelukkig prijzen dat er nu dan eindelijk een cd uit is van Monsters of Folk, de supergroep die Jim James al in 2004 oprichtte samen met Conor Oberst en Mike Mogis van Bright Eyes, en singer-songwriter M. Ward. Hoewel de naam anders doet vermoeden, maakt de groep gitaar georiënteerde southern rock in de ruimste zin van het woord, zoals we die ook van My Morning Jacket kennen. Wat wel heel folky is, is het feit dat iedereen zingt en zo'n beetje alle instrumenten bespeelt. Ook de liedjes komen uit vier winden waaien, waarmee deze supergroep een toonbeeld van democratie mag heten. Dat gaat meestal niet lang goed, maar toch houden deze heren het, tussen hun andere muzikale bezigheden door, al vijf jaar lang met elkaar uit en is er nu dus die langverwachte eerste plaat. Dat die om te janken zo mooi is, dat mag hier nog wel een keer gezegd worden. (EP)
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/supergroepen/zeven-supergroepen-van-nu/19564/
Meer Supergroepen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/supergroepen
Deel dit artikel: