• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Nathaniel Mayer: vergeten soulheld haalt zijn gram.

Wanhopig is Nathaniel Mayer begin jaren zestig. Wanhopig om het te maken. En wanhopig klinkt hij. Mayer, zwart schorriemorrie uit het verkeerde deel van Detroit, maakt prachtige singles in de schaduw van Motown, verdwijnt in de obscuriteit en staat nu plotsklaps weer voor onze neus. Een verhaal over de opkomst, ondergang en terugkeer van een cultfiguur.

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 28 september 2007

Nathaniel Mayer heeft welgeteld één opname op zijn naam staan die het tot enig succes schopt. 'Village of Love' uit 1962. Alle andere plaatjes van hem worden door de vergetelheid opgevreten. Totdat een release op Fat Possum hem in 2004 uit die anonimiteit haalt.

Sinds enkele weken kunnen we luisteren naar de plaat Why Don't You Give It to Me waarop de oude baas met de inmiddels verrotte stembanden wordt bijgestaan door garagerockers onder wie Dan Auerbach van The Black Keys. De carrière van Mayer is een bizar en onsamenhangend verhaal. Maar (I Want) Love and Affection (Not the House of Correction) brengt uitkomst. Met deze compilatie van de spannendste singles van Mayer valt ineens veel op zijn plaats.

Twintig dollar
Natuurlijk, Nathaniel Mayer is cool. De oude baas grossiert in grove uitspraken en de ranzige anekdotes over de zanger zijn talrijk. Soms zijn ze treurig, soms grappig. Zoals de zakelijke bespreking die Matthew Johnson, eigenaar van Fat Possum, met Mayer probeert te voeren per telefoon. "Luister," zegt Mayer vanuit Detroit tegen Johnson, "maak nou maar gauw twintig dollar over. Want ik moet nodig gepijpt worden. En doe er zeven dollar bij voor een drankje."

Prachtig verhaal, dat ongetwijfeld ietsje is aangedikt. Want Mayer is, zoals veel soulartiesten, meermaals het object van a white mans fantasy. Ook Mayer heeft zijn deel van uitbuiting meegemaakt. Maar hoewel hij nu oud is en een hartaanval zijn situatie recentelijk niet heeft verbeterd, is zijn revanche zoet. Garagerockende kids staan in de rij om de cultheld te begeleiden. De verzamelaar Love and Affection toont de man bij zijn volle vermogens. Mayer kan zich tegenwoordig in nieuwe, glimmende pakken kleden en treedt van tijd tot tijd op om zijn succes te claimen. En dat is fair.

Fortune
Piepjong is Mayer als hij zijn eerste opnamen maakt voor het Fortune-label in Detroit. Fortune is een onderneming van Jack en Dorothe Brown, opgericht in 1946 en wil alle soorten muziek vastleggen die een beetje opwindend zijn. Een goed uitgangspunt, zeker in een stad die bulkt van de talentvolle muzikanten. Het ritme van de auto-industrie uit Detroit inspireert Fortune. Het label produceert plaatjes met wilde muziek en verovert een positie als independant en gevaarlijke outsider naast het almachtige Motown van Berry Gordy. Andre Williams komt langs bij Fortune en brengt er in 1956 zijn single 'Bacon Fat' uit. Nathaniel Mayer is zestien jaar oud als hij bij het label op de deur bonst.

Het is goed dat Mayer bij een independant terecht komt, want zijn stijl is zo agressief dat het de vraag is of hij elders, bijvoorbeeld bij Motown, onderdak kan vinden. Mayer brult de metertjes diep in het rood en om dat stemgeluid een beetje te ondersteunen worden de begeleidende instrumenten ook maar ver in het rood geschoven. Het resultaat is een reeks singles met een manische intensiteit. Uit die helse kakofonie springt 'Village of Love' eruit. Het nummer is van Mayer zelf, hoewel hij het, zoals meer dingen in zijn leven, bij elkaar heeft gejat. 'Village' breekt door in alle hitlijsten van de grote steden in de VS en Mayer begint aan een roemruchte loopbaan als performing artist in ontelbare steden en zalen.

De gelijke van James Brown
Op de piek van zijn creativiteit spuugt Mayer er de ene na de andere geweldige single uit. Allemaal met de intensiteit van de jonge James Brown, die het enige idool is van Mayer. Op het hoesje van zijn nieuwe cd biecht Mayer zijn respect en bewondering op voor James Brown. In de jaren 1961 tot 1966 is hij echter de gelijke van de soulbrother. Er staan verpletterende songs op de verzamelaar Love and Affection. Pure stampers, schel en bij vlagen behoorlijk vals, maar o zo opwindend. 'Leave Me Alone' is één van de meest verpletterende singles uit dat hele decennium. En ook de ballads van Mayer grijpen de luisteraar weinig zachtjes bij de strot.

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig gaat het mis met de soulman. Een poging tot funky disco loopt op weinig uit. Waarna een periode aanbreekt van optredens in zaaltjes achteraf, met veel drank en dope. De ondergang van Detroit, dat spookstad wordt als de auto-industrie wegzakt en uiteindelijk geheel verdwijnt, sleept alles met zich mee en Mayer weet zich er niet aan te ontworstelen.

Come-back
Goddank is er gerechtigheid. Mayer is begin 2000 terug op het podium. Zijn in de obscuriteit verdwenen singletjes wisselen voor grof geld van eigenaar en jonge bands als The Detroit Cobras en The Hard Feelings spelen zijn songs. Een deal met Fat Possum leidt tot de uitstekende comeback-plaat I Just Want to be Held. Misschien is Why Don't You Give It to Me een graadje minder en baren Mayers afgeleefde stembanden zorgen. Maar toch, hij is er weer. Wie van Nathaniel Mayer in al zijn grootsheid wil genieten, heeft nu Love and Affection voor handen.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/nathaniel-mayer/nathaniel-mayer-vergeten-soulheld-haalt-zijn-gram
Meer Nathaniel Mayer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nathaniel-mayer