Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Proposition (2005)
Uiteraard staat de muziek van een artiest van het kaliber Nick Cave in diverse films op de soundtrack. In 2005 schrijft Cave echter ook het scenario van de Australische western The Proposition; een broeierige film over drie broers, waarvan al snel duidelijk wordt dat zij hoe dan ook niet alle drie het einde van de film zullen halen. Opmerkelijk is hoezeer de sfeer van de film overlapt met die van de muziek van Nick Cave and the Bad Seeds. Samen met Bad Seed Warren Ellis verzorgt Cave logischerwijs dan ook de soundtrack.
The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007)
Cave vormt vanaf The Proposition een vast duo met Ellis in het verzorgen van soundtracks. Hun tweede productie is eveneens voor een western met een dramatisch tintje, namelijk de film met de lange titel The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, met sterrenrollen voor Brad Pitt en Casey Affleck. Maar ook Cave zelf staat op de lijst van acteurs: in de rol van "Bowery Saloon Singer". Een filmpje van zijn performance staat hieronder, maar het is zeker de moeite waard de hele film te bekijken.
Lawless (2012)
In 2009 stellen Cave en Ellis de soundtrack samen voor de apocalyptische film The Road, geregisseerd door John Hillcoat, die ook voor The Proposition verantwoordelijk was. De drie werken in 2012 opnieuw samen, en wel voor de film Lawless, waarvoor Cave het script schrijft en samen met Ellis zorg draagt voor de soundtrack. Hoewel minder strak en verzorgd dan zijn debuut - Amerika vormt wellicht ook een minder attractief decor dan Australië - is dit opnieuw een broeierige film over drie broers. Hoeveel er deze film overleven, zullen we niet verklappen.
20.000 Days on Earth (2014)
En nu is Cave terug met 20.000 Days on Earth. Ditmaal niet als scenarioschrijver, maar als volwaardig acteur. Deze film volgt Cave op zijn twintigduizendste dag op aarde en is tegelijkertijd zowel fictief - wat al bewezen wordt door het feit dat Cave het script niet zelf schreef - als biografisch. Hoewel wat er gebeurt in de film niet daadwerkelijk het programma was van deze monumentale dag, had dat het tot op zekere hoogte wel kúnnen zijn. Je ziet Cave in bed met zijn vrouw, op een stoel tegenover een psychiater, aan de eettafel bij zijn goede vriend - daar is hij weer - Warren Ellis, en in de opnamestudio en in een concertzaal met The Bad Seeds. Daarnaast voert Cave in zijn auto imaginaire gesprekken met onder anderen Kylie Minogue en Ray Winstone. Die laatste is een oude bekende die een rol speelde in The Proposition.
Dit mag allemaal wat saai en onbetekenend klinken, maar is dat verre van. Deze film geeft een beeld van Cave als artiest en zijn visie op muziek en kunst. Zo wordt duidelijk dat Cave de wereld waarin hij in zijn songteksten leeft als een heel andere ziet dan de wereld waarin hij werkelijk leeft. Zo geloof hij in zijn liedjes in God, terwijl hij dat in werkelijkheid niet doet. Op heel subtiele wijze biedt dit de film een diepere laag, want als Cave in zijn liedjes een ander persoon is in een andere wereld, geldt dat dan wellicht tegelijkertijd ook voor de film zelf, die immers ook een vorm van kunst vormt?
20.000 Days on Earth moet je niet kijken met de hoop een documentaire over Nick Cave als beroemdheid te aanschouwen. Dit is een uiterst boeiende arthousefilm die, hoe langzaam hij op sommige momenten ook lijkt te gaan, uniek is vanwege zijn concept en uitwerking. Iedereen die op Lowlands tijdens de voorpremière van de film bij Royal Blood, Skrillex of Typhoon stond, krijgt nu een kans om het goed te maken. Grijp die met beide handen aan.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/muziek-film/nick-cave-20-000-days-on-earth-en-eerdere-films/25395/
Meer Muziek & Film op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/muziek-film
Deel dit artikel: