http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kruisbestuivingen die beter zijn dan Lulu
Lou Reed + Metallica = een nogal pijnlijk resultaat, toch heeft Reed aangegeven best zin te hebben in Lulu 2. Ter inspiratie bieden we hem een overzicht van kruisbestuivingen die wél geslaagd zijn. Er kan namelijk wel degelijk iets moois ontstaan, als totaal verschillende acts of genres elkaar ontmoeten.
Tekst: Peter Boerman, Ruud van Esch, Guido de Greef, Bas Ickenroth, André Rozendaal en Sander Schoemaker
Beeld: Anneke Koster
Publicatiedatum: 03 december 2011
Run DMC & Aerosmith - 'Walk This Way'
Het schoolvoorbeeld van een succesvolle kruisbestuiving. Muren werden letterlijk geslecht, voor wie zich de clip nog voor de geest kan halen. Run DMC, van toen hiphop nog leuk en vriendelijk en niet van clichés aan elkaar hing, oefende in de ene ruimte, en, hé, da's toevallig: in de ruimte ernaast was net het rockgezelschap van Steven Tyler en Joe Perry iets aan het doen met hun toen al 11 jaar oude 'Walk This Way', ooit de tweede single van Aerosmiths succesalbum Toys in the Attic. En toen ging die muur dus naar beneden en zagen we Tyler ineens zijn gedenkwaardige scheur opentrekken in de ruimte van Run DMC. Leuk? Ja, dat was heel leuk, toen, en niet alleen leuk: 'Walk This Way', inmiddels 25 jaar oud, werd hét ijkpunt voor alle raprock die nog zou volgen en die er eigenlijk nooit meer bij in de schaduw heeft kunnen staan. (PB)
Gore + Henk - Voor nu de eeuwigheid
Henk Westbroek op Kindamuzik? Ja, want ná het Goede Doel en vóór hij met 'Zelfs Je Naam is Mooi' definitief toetrad tot SkyRadio-gelederen en hij ook nog eens in de politiek verzeild raakte, maakte hij een hele fijne single met het Venlose noisetrio Gore. De naam van de gelegenheidsformatie, Gore + Henk, klonk al als een klok, het muzikaal gebodene al niet minder, integendeel. Het monsterverbond leverde een single op die geen groot publiek kreeg, maar geldt als een van de weinige Nederlandstalige noise-prestaties die de tand des tijds wist te doorstaan. Niet alleen het titelnummer, ook het daaropvolgende 'Mij maak je niets meer wijs' is het goed zoeken waard. Het had het begin van een heel eigen genre kunnen zijn, maar Westbroek koos helaas anderszins. Niet zonder succes, maar wel een stuk minder opwindend en inspirerend. (PB)
Judgment Night (Soundtrack)
Het is 1993. Muzikale grenzen zijn er om gebroken te worden, het wordt inmiddels algemeen geaccepteerd als je zowel van alternatieve rock, metal, hiphop en funk houdt. Maar de genres daadwerkelijk combineren? Minimaal, en lang niet altijd succesvol. Tot Judgement Night, de soundtrack bij de actiefilm die iedereen van naam kent, maar nooit heeft gezien. Op visionaire wijze wordt Helmet gekoppeld aan House Of Pain, doet Faith No More geweldige dingen met Boo Yaa Tribe, neemt Cypress Hill samen met Sonic Youth enkele stevige trekken van een kruidige sigaret, en doen Biohazard en Onyx een wedstrijdje schreeuwen om het hardst. Allemaal geweldig, maar de hoofdprijzen gaan naar een heerlijk laidback rockend Dinosaur Jr. dat Del Tha Funky Homosapien even hard laat schitteren als de gitaar van J. Mascis; en naar een totaal uitzinnige Slayer/Ice-T combi met ’Disorder’ van The Exploited: “LA ’92! Chaos!! Don’t give a fuck!!! Disorder!!!!” (BI)
» Luister op Spotify
The giants of Husavik – In a Cabin With
Als er één project is dat fraaie muzikale samenwerkingen oplevert, dan is het wel In a Cabin with van producer Maarten Besseling. De opzet is even eenvoudig als vindingrijk. Een aantal Nederlandse muzikanten dat elkaar bij voorkeur niet kent, vertrekt naar het buitenland om muziek op te nemen. Gem-zanger Maurits Westerik en Jason 'Bong Ra' Kohnen gingen naar IJsland, om als The Giants of Húsavik uitermate sfeervolle muziek te maken. Waarin je met dank aan borrelende beats, piano, shoegazegitaar en vage samples wordt meegenomen naar indrukwekkende IJslandse landschappen. De muziek klinkt ijl en trippy, tussen Sigur Rós en de oude M83. Westeriks rauwe, soms onvaste zang werkt extra vervreemdend tussen de melancholieke instrumentale klanken. In 2009 geven ze, gekleed in witte sunnO)))-pijen, een indrukwekkend optreden op Noorderslag. Waarin Westerik met prachtige vocalen laat horen dat hij veel meer kan dan alleen rocknummers zingen.Dat de samenwerking bevalt, zo blijkt uit concrete plannen voor een tweede plaat. (AR)
» Gratis downloaden op In A Cabin
No Blues - Farewell Shalabiye
De samenwerking tussen Ad 'The Watchman' van Meurs, de Israëlische ud-speler Haytham Safia en de uit de blueswereld afkomstige bassist Anne-Maarten van Heuvelen ontstaat op initiatief van productiehuis Oost-Nederland. Het doel is om in een tijdsbestek van drie dagen de overeenkomsten tussen folk en Arabische muziek te ontdekken. De combinatie werkt wonderwel, zodat er niet alleen een volledige cd, Farewell Shalabiye volgt, maar dat er sindsdien nog drie albums zijn verschenen waarop de samenwerking verder wordt uitgediept. Wat de mix uniek maakt is dat binnen No Blues net zo makkelijk americana wordt gespeeld op de ud als dat er Arabische muziek wordt gespeeld op gitaar. Daardoor smelten de stijlen samen tot het zelfbedachte nieuwe genre Arabicana, waarvan de ontmoetingsplek ergens halverwege de Atlantische Oceaan moet liggen. Volgens Van Meurs geen gekke combinatie, omdat het bij beide stijlen draait om de romantiek: 'Eenzaamheid in de woestijn van Egypte of eenzaamheid op de hoogvlakte van Donegal. Uiteindelijk is dat hetzelfde.' (GdG)
» Luister op Spotify
13 & God – Own Your Ghost
Rapmuziek komt vaak het best tot zijn recht in combinatie met een ander genre. Het samenwerkingsproject 13 & God van de Duitse electropopformatie The Notwist en de Amerikaanse rappers Themselves is daar een prima voorbeeld van. Own Your Ghost is hun tweede album en een herkansing na het onterecht genegeerde debuut uit 2005. De thema's van 13 & God zijn enigszins ongebruikelijk voor het rapgenre: de eerste plaat was doordrenkt van mystiek en bespiegelingen over het leven en de dood. Own Your Ghost is een waardig vervolg. De beste momenten zijn de stukken waar de twee tegenpolen elkaar ontmoeten en waar de subtiele zang van Markus Archer wordt doorbroken door de venijnige raps van Doseone of andersom. Daar worden grenzen verlegd en toont Own Your Ghost een bijzondere rijkdom. Een van de leuke aspecten van dit project is overigens het feit dat de twee bands niet eens op hetzelfde continent zitten. (SS)
» Luister op Spotify
E-town Concrete - The Second Coming
De kruisbestuiving van hiphop en hardcore kent vele vormen. Naast de bekende voorbeelden waarin rappers en riffers projectmatig muziek met elkaar bedrijven (zie Judgement Night), komt in 2000 E-Town Concrete vanuit New Jersey met zijn tweede plaat; mijlpaal The Second Coming. Aanvankelijk onder de radar, drie jaar later volgt een heruitgave op een groter label. Op het eerste gezicht een prototype huwelijk tussen hiphop en hardcore, maar er is meer aan de hand. De topmuzikanten overstijgen de gebruikelijke lappendeken van stijlen door het 'om-en-om effect' soepel te omzeilen. Genres vloeien daadwerkelijk in elkaar over. Hiphop en hardcore vormen het basispatroon waar met achteloos gemak jazzy gitaarlijntjes, funkgrooves en metal in verweven worden. Overigens zonder in de nu-metalvalkuil te trappen, daarvoor is het niveau van de dynamisch geschreven liedjes te hoog. Boven alles uit torent grunter/rapper Anthony Martini. Soms met monsterlijke uithalen, dan weer heerlijk getimede raps. 'Soldier', 'Shaydee' en 'Pacemaker' zijn slechts een paar voorbeelden van de even gevarieerde als samenhangende stijl van E-Town Concrete op zijn creatieve hoogtepunt. Zelfs 11 jaar na dato blijft het album mateloos boeien.(RvE)
» Luister op Spotify
Kiss - I Was Made For Lovin You
Geen groter vijanden in de jaren '70 dan disco en hardrock. Totdat Kiss in 1979 in één keer duidelijk maakte dat de twee wel degelijk vrienden konden zijn. Paul Stanley had het nummer geschreven, samen met Desmond Child en Vini Poncia, om te laten zien hoe makkelijk het was een discohit te maken. Een soort van aanklacht dus, maar dan wel de meest succesvolle aanklacht ooit, met platina verkopen in de VS en Canada, een nummer 2-positie in Duitsland en Frankrijk en een nummer 1-notering in Nederland. Alleen de Britten bleven hun principes trouw: het nummer kwam er niet verder dan nummer 50. En hoewel ook vele oude Kiss-fans het nummer meden als de zwarte pest, is het wel - in allerlei uitvoeringen - een vaste waarde in de catalogus geworden. Het schijnt overigens dat René Froger het nummer in de jaren '90 ook standaard op zijn setlist had staan. Hardrock meets disco meets de Toppers: hoe kruisbestuiving wil je het hebben? (PB)
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/kruisbestuivingen/kruisbestuivingen-die-beter-zijn-dan-lulu/22326/
Meer Kruisbestuivingen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kruisbestuivingen
Deel dit artikel: