• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

John Prine: "Old trees just grow stronger"

Wat nu als opeens het luchtalarm afgaat en we snel een veilig onderkomen moeten zoeken? Rest ons dan nog genoeg tijd om een stapel favoriete elpees en cd’s onder de arm te nemen, voordat we de schuilkelder induiken? Ikzelf ben op dit soort situaties in elk geval goed voorbereid. John Prine’s eerste platen uit 1971 staat te allen tijde vooraan, zodat ik me snel uit de voeten kan maken met één van de mooiste debuutplaten uit de popgeschiedenis.

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 21 oktober 2005

”You are gonna look like a monkey when you get old”, aldus de verguisde folkzanger Michael Hurley in het laatste nummer van zijn voortreffelijke elpee Snockgrass. De tekst kwam spontaan in me op toen ik een recente foto van John Prine zag.

Deze legendarische countryzanger, die ooit als opvolger van Bob Dylan werd gezien, bracht onlangs een nieuw album uit, Fair & Square. Zijn debuutplaat John Prine bracht Prine uit in het fabuleuze muziekjaar 1971, toen hij de leeftijd van 24 jaar had bereikt. Maar toen al was hij een ‘oude man’. De teksten van songs staan vol met levenswijsheden en overpeinzingen die je niet meteen verwacht van een jongeman. ‘Hello in There’ groeide uit tot een van zijn bekendste songs, niet in de laatste plaats door de sterke, melancholische tekst en het doorleefde, onvervalste southern accent dat van Prine een cowboy van minstens duizend jaar oud maakte.

”Ya' know that old trees just grow stronger
And old rivers grow wilder ev'ry day
Old people just grow lonesome
Waiting for someone to say, ‘Hello in there, hello’"

Origineel en schokkend
Prine kwam zelf vreemd genoeg niet uit de omgeving van Texas: zijn wieg stond in Chicago. Maar hoe dan ook liet John Prine een onmiskenbaar rauwe en gortdroge countrysound horen, waarin hij elementen van akoestische, soms elektrische rock en folk op onopvallende wijze nader tot elkaar liet komen. John Prine van John Prine is een onbetwiste mijlpaal en bestaat uit louter klassieke en originele songs die de tijd moeiteloos hebben doorstaan.

De meeste controversiële song is toch wel ‘Sam Stone’, die hij schreef ten tijde van de oorlog in Vietnam. In het nummer verhaalt Prine over een soldaat die terugkeert van de oorlog en vervolgens aan de drugs gaat. Alleen al de openingszin van het refrein is even schokkend als, bijvoorbeeld, het klassiek geworden ‘Heroine’ van The Velvet Underground of Michael Cimino’s film van een paar jaar later, The Deer Hunter. ”There is a hole in daddy’s arm where all the money goes and Jesus Christ died for nothing, I suppose” klinkt het nog steeds in het desbetreffende nummer dat van slecht tot erger gaat.

”But life had lost its fun
And there was nothing to be done
But trade his house that he bought on the G. I. Bill
For a flag draped casket on a local heroes' hill”

Gewone man
Behalve protestsongs als ‘Hello in There’ en ‘Sam Stone’ staan er op de eerste plaat van Prine ook typische countrysongs. ‘Paradise’, bijvoorbeeld, gaat over de jeugdherinneringen van iemand die terugkeert naar zijn geboortestad in het westen van Kentucky. Akoestische gitaar en een vrolijke viool laten de invloed van traditionele bluegrass horen, terwijl Prine zingt over het mooie landschap van Kentucky, dat door de komst van een koolmijnindustrie langzaamaan verpest raakt. Ook in zo’n song als ‘Paradise’ is de politieke lading dus niet heel erg ver te zoeken. Het knappe van Prine’s bondige songs, die nog altijd veel zwarte humor bevatten, is dat hij laat horen welke invloed grootscheepse en gebeurtenissen in de Verenigde Staten, zoals oorlog , drugsproblematiek en milieurampen hebben op de levens van de gewone man:

”Then the coal company came with the world's largest shovel
And they tortured the timber and stripped all the land
Well, they dug for their coal till the land was forsaken
Then they wrote it all down as the progress of man”

Kris Kristofferson ontdekte John Prine in de jaren zestig - nota bene door een tip van Paul Anka - toen hij hem in een nagenoed lege club in Old Town, Chicago, nummers als ‘Sam Stone’ en ‘Donald & Lydia’ hoorde vertolken. Ik ontdekte Prine in een stapel elpees van de rommelmarkt. Pas vele jaren later kocht ik een exemplaar op cd, bij het roemruchte Waterloo Records in Austin, Texas.

In Nederland zijn de meeste cd’s van John Prine niet heel eenvoudig en goedkoop te krijgen, maar mocht je toevallig een album tegen het lijf lopen (in het bijzonder dat album waar hij in jeansoutfit op een hooibaal zit) dan moet je niet twee keer nadenken.

John Prine speelt op 3 november in AB te Brussel en 4 november in het Patronaat te Haarlem.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/john-prine/john-prine-old-trees-just-grow-stronger/10882/
Meer John Prine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-prine