Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De muziek die mij aan mijn kindertijd doet denken:
"Ik herinner nog goed dat ik Doe Maar altijd bij mijn moeder in de auto hoorde. Ik was drie, vier jaar en vond dat toen altijd leuke liedjes. Een aantal jaren terug deden ze een reünie-tournee en kwamen ze voor try-outs naar de Oosterpoort waar ik toen werkte."
De plaat die mij mijn leven aan de muziek deed wijden:
"At Action Park van Shellac. Dat moet rond 1994 geweest zijn. Ik woonde toen in Hoogezand en kreeg die plaat aangeraden van een jongen die bij de Free Record Shop werkte. Een gekke plaat voor hen om in huis te hebben. Ik had geen geld om hem te kopen, maar elke middag ging ik langs daar te kunnen luisteren. Later begon ik in de Vera te werken met ondermeer stukjes schrijven voor de krant. Eén van de eerste concerten die ik als medewerker zag was een optreden van Shellac."
De beste plaat aller tijden:
"Het blauwe album van Weezer. Ik ben geen groot fan, al hun andere platen vind ik niks, maar dat album gaat nooit kapot. Ik heb zelfs nog een tijdje in een Weezer-coverband gezeten: Breezer."
De band waarvan ik alles verzamel:
"In diezelfde tijd kocht ik alles van Nirvana. Tot aan de bootlegs toe van een label uit Rome. Dat was echt oplichterij soms. Hadden ze over de studio-opnamen gewoon het geluid van het publiek er doorheen gemixt om het als een live-album te kunnen presenteren. Ik heb ze nog steeds."
De hoeveelheid cd’s die ik koop:
"Zo’n zes a zeven per week. Elke week maak ik een rondje langs platenzaken in Rotterdam en Groningen. Daar hebben ze altijd een stapeltje voor me klaar liggen met interessante nieuwe dingen. Oud spul koop ik nooit. Natuurlijk krijg ik ook veel vanwege mijn werk, maar ik bewaar alleen cd’s die ik echt goed vind. De rest geef ik weg."
De band die in de studio geweldig is, maar op het podium altijd tegenvalt:
"Lastig….Ik was teleurgesteld in The Go-Team. Hun eerste plaat vond ik erg leuk, maar live klonk het heel anders. Andersom gesteld zou ik Daft Punk willen noemen. De platen vind ik niet zo bijzonder, maar de laatste keer live in de HMH was geweldig. Concert van het jaar."
De act die ik nog altijd wil boeken:
"Het lijkt me leuk om Soko naar Rotown te halen. Een Frans meisje, een beetje a la Kate Nash. Toffe liedjes maakt ze. Hier is de cd nog niet uitgebracht, maar op YouTube kun je wel wat van haar vinden."
Engelse hypes: makkelijk te slijten of muzikaal interessant?
"Er staan de laatste tijd veel Engelse gitaarbandjes in Rotown. Het is een kwestie van vraag en aanbod. De bands die er staan, zoals Bromhead Jackets en Dead 60’s, willen gewoon kilometers maken. Spelen waar ze maar kunnen. Vroeger kwamen dat soort bands alleen naar Amsterdam, maar de focus ligt nu op Europa. Daar willen ze doorbreken en Amerika komt dan later wel. Dus geven ze ook meer aandacht aan Nederland."
Eurosonic of SWSX?
"Dat is moeilijk te vergelijken. SXSW is voor mij als programmeur interessanter. Het is zó ontzettend groot. Heel de muziekwereld is daar. Ik vind het daarentegen knapper wat Eurosonic doet. In een paar jaar tijd is het uitgegroeid tot een belangrijk festival met alleen Europese acts. Ze maken daar een hele goede selectie. Bij SXSW is het altijd flink zoeken en uitstippelen geblazen."
Het mooiste Noorderslag-moment:
"Adept vorig jaar. Dat was hun allereerste optreden en ze vaagden heel de Kelder (Vera .red) weg. Echt mindblowing. Ik ken de jongens uit Groningen en kreeg de cd van ze. Het is supercool dat ze nu al in New York zitten en daar een tour doen."
Favoriete concertzaal:
"Irving Plaza in New York. Paradiso-achtige zaal met een goed programma. Als ik in New York ben, verblijf ik altijd in het hotel er tegenover, dus dat zal er mee te maken hebben. In Nederland kies ik voor Vera."
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/joey-ruchtie/mijn-kindamuzik-joey-rutchie/16130/
Meer Joey Ruchtie op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joey-ruchtie
Deel dit artikel: