• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Mijn KindaMuzik: Job de Wit

KindaMuzik neemt in de rubriek Mijn KindaMuzik een kijkje in de platenkast van een muzikant of bekende Nederlander. Deze keer: Job de Wit (1971), hoofdredacteur van State Magazine en muziekjournalist voor Dagblad De Pers, Nieuwe Revu en de VPRO Gids.

Tekst: Thomas Heerma van Voss

Publicatiedatum: 11 november 2007

Mijn eerste album:
“Een plaat van Scritti Politti, in 1985. Cupid & Psyche 85 heette die. Ik was heel erg fan van die groep en kocht toen ik dit album hoorde ook meteen alle andere 12-inches en lp’s . Nu luister ik het niet meer zo vaak, maar soms komt het nog voorbij op de shuffle-play van mijn Ipod.”

De plaat die ik het meest heb gedraaid in mijn puberteit:
“Raising Hell van Run-D.M.C. of Licensed To Ill van Beastie Boys, die albums kwamen beiden in 1986 uit. Dat is het jaar waarin ik hiphopfan werd. Deze platen maakten toen heel veel indruk op me en heb ik ongelofelijk veel geluisterd.”

Beste album aller tijden:
“Fear of a Black Planet van Public Enemy. Als totaalconcept van eerste tot laatste nummer heeft dat album een ontregelende en paranoïde sound die me aanspreekt. Toen muziekblad Oor mij eerder dit jaar vroeg een top tien beste albums aller tijden te maken wist ik eigenlijk ook meteen dat ik deze op één zou zetten. Toen heb ik hem nog een keer geluisterd en ik vond het weer geweldig.”

Meest overschatte plaat van dit moment:
“Neon Bible van Arcade Fire. Beetje een nieuwe plaat, maar ik kan mij niet meer zo druk maken om Ten van Pearl Jam in de Oor Toptien Aller Tijden. Deze ligt nog vers in het geheugen en ik vind Neon Bible het meest onaantrekkelijke album met niettemin merendeels erg positieve recensies van de laatste tijd. Zolang dit soort clichématige, opgeblazen, lelijke cd's de hemel in worden geprezen is mijn werk nog niet gedaan.”

Het aantal cd’s dat ik per week koop:
“Ik koop er eigenlijk weinig meer, maar krijg er wel redelijk wat om te recenseren. Een stuk of zes, zeven zijn dat er meestal. Maar ik luister niet alles wat ik toegestuurd krijg. Zo heb ik ooit een cd van Tiësto gerecenseerd en sindsdien krijg ik alles van dat label op de post, maar die luister ik niet allemaal.”

Hakken of jumpen?:
“Op Lowlands werd jumples gegeven. Daar heb ik met veel enthousiasme aan meegedaan. Hakken vond ik er altijd zo stom uitzien en daar was ik ook te oud voor. Bovendien vond ik de muziek niet tof. Jumpen is natuurlijk wel redelijk belachelijk, maar ook wel goede lichaamsbeweging.”

De plaat waar nu toch echt eens gedanst moet worden:
“De An optimo (espacio) mix van 'You are the Space Invader', een nummer van Prinzhorn Dance School. Dit duo maakt altijd hele rare, superkale muziek. In de remix van dit nummer kwam het origineel plotseling helemaal tot leven. Hier wordt van een nummer dat geen dansnummer is ineens een dansnummer gemaakt, erg geslaagd.”

Meest onderschatte album aller tijden:
“The Opposites en hun laatste cd Begin Twintig in het bijzonder. Ik had eerlijk gezegd ook niet zien aankomen dat Big2 en Willy met zo'n meeslepede, opwindende, charmante en aanstekelijke cd zouden komen, maar ik heb niet het idee dat veel serieuze muziekliefhebbers het hebben opgepikt. Beste Nederlandse product van 2007.”

Nederlandse of Amerikaanse hiphop?:
“Op dit moment Nederlandse, zeker. Veel origineler en creatiever. Mijn favoriete hiphopplaten van het jaar zijn allemaal Nederlands. Dat zegt eigenlijk genoeg.”

Jiggy Djé of Sticks?:
“Sticks, maar eigenlijk Rico. Dat is mijn favoriet. Sticks plaatst persoonlijke onderwerpen knap binnen een breed kader. Bovendien vind ik Delic erg goed en dat heeft natuurlijk veel invloed. Je luistert namelijk niet alleen naar de teksten maar ook naar de muziek zelf.”

Internetmagazine of tijdschrift?:
“Het leukste is om een tijdschrift te lezen, maar leuke tijdschriften zijn er niet. Misschien een paar buitenlandse, maar meer niet. Dus dan maar internetmagazine, maar het liefst zou ik een leuk blad op papier lezen. Die tijden zijn voorbij.”

De act die gaat verrassen in 2008:
“Dat zijn er een paar, allemaal uit Amerika. Vampire Weekend, een band uit New York die indiepop maakt, Cool Kids, een hiphopgroep uit Chicago en Santogold, een M.I.A.-achtig type uit New York. Dat zijn mijn drie tips voor de top.”

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/job-de-wit/mijnkindamuzik-job-de-wit/16223/
Meer Job de Wit op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/job-de-wit