Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De eerste single die ik van mijn eigen zakgeld kocht.
"Iron Horse van de band Christie. Ik was op zoek naar Yellow River, een hit in 1970. Die hadden ze in 1972 niet meer in de schappen liggen. In 1971 is voor mij alles gebeurd in de popmuziek. Toen, op mijn elfde ontdekte ik alles, ofwel het ontstaan van Toppop en de Hitparade."
Mijn eerste grijsgedraaide LP.
"Op mijn zestiende Born to Run van Bruce Springsteen. Er bleek meer te zijn buiten de Hitparade. Ik zag die hoes en dacht: "Wat een stoere vent." Mijn Engels begon zich net te ontwikkelen en ik had het idee dat ik de enige was die hem begreep. Hij zong het voor mij.
Bruce is mijn grote broer, omdat hij mij heeft begeleid op weg naar volwassenheid. Je wilt altijd weten hoe het met hem gaat. Hij blijft toch je broer. Als ik met mijn band De Natte Honden het nummer 'Ik kwam Bruce Springsteen tegen op de Albert Cuyp' speel, dan gaat dat over dat sentiment. Na een optreden komen er altijd mannen naar me toe die dat herkennen. Bruce blijft voor mij een sympathieke vent, al heeft hij ook slechte albums gemaakt."
De plaat die ik nu draai.
"LCD Soundsystem met alle remixen en ik heb zelf een compilatie gemaakt van alle vage, obscure bonustracks van Beck. Die heb ik Beck Bonus genoemd."
De plaat die ik zelf zeer graag had gemaakt:
"Mutations van Beck en dan Nederlandstalig. Een meesterwerk, ook binnen de popmuziek. Het gaat uit van de basis van de mooi aangeklede folksong. The White Album van The Beatles, of London Calling van The Clash, of Exile on Main Street van The Rolling Stones had ik ook graag gemaakt. Maar om vier drugjunkies bij elkaar te trommelen en dan een keiharde rockplaat te maken in Frankrijk, dat lukt mij helaas niet."
Radiopresentator of zanger?
"Zanger. Ik had het al op mijn twintigste serieuzer moeten nemen, maar toen was ik een stuk slechter dan nu. De cassettes die bij mij op zolder liggen, kunnen dat bewijzen."
Met de gitaar achter de microfoon in de studio of op het podium?
"Ik vind live optreden leuk. Alleen de zenuwen zijn vervelend. Het is een strenge bezigheid. Een toneelstuk bijna. Je moet wel op dat moment op het kruisje staan. Ik had laatst een optreden en ik vergat twee tekstregels. In een flits. Je redt jezelf er zo goed mogelijk uit, maar daar ben ik uren ziek van.
Wat in de studio gebeurt, is de voltooiing van de zaadcel van het liedje. Het liedje begint hier op de bank met de akoestische gitaar. In de studio is de bevalling. Dan komt er een volgroeid kind uit dat in een paar jaar op zijn eigen poten kan staan. In het begin is het alleen maar een kwakje."
Het beste concert:
"Op een staat Tom Waits in Carre. Op de tweede plaats staan The Strokes in de Heineken Music Hall. Derde zijn Nick Cave & The Bad Seeds ooit in Paradiso. Ik heb wel tien of vijftien optredens van hem gezien dus ik weet niet welke. Je hebt van die zeikerds en puristen die vinden dat hij vals zingt. Die hebben geen benul waar rock 'n roll over gaat. Dat heeft Nick Cave wel. Dat moment. Knallen. Het hoeft niet groots te zijn met vuurwerk. Maar het moet het vuur van het moment in zich hebben.
Op een gedeelde derde plaats staat Beck in Paradiso in 2000. Hij begon akoestisch. Achterin werd het geroezemoes steeds harder. Het is goed dat de wapenwet in Nederland zo streng is. Anders had ik echt een paar mensen dood geschoten. Ik dacht: "Dit zijn parels voor de zwijnen."
De beste Nederlandse popplaat:
"Shpritz van Herman Brood en Spinvis van Spinvis."
De beste liveplaat:
"Thin Lizzy met Live and Dangerous. Dat was in mijn hardrock-periode. Toen was ik vijftien. Status Quo Live is ook heel goed, maar het blijft toch echt iets voor liefhebbers van dat genre."
De beste echtscheidingsplaat:
"Dat zijn er drie: Here My Dear van Marvin Gaye, gemaakt om de alimentatie na zijn scheiding te betalen. Het album klinkt als een bonbon. Goed gemusiceerd. Als je de teksten leest, is het bijna allemaal narigheid.
Op twee staat Over van Peter Hamill. Een zwaarmoedige man en een zwaarmoedige plaat. Wel een hele goede die je erin zuigt. Op drie staat Het Beste in Mij is Niet Goed Genoeg voor Jou van Peter Koelewijn. Een Nederlandstalige plaat die het verdient om in die top drie voor te komen. Mensen zeggen altijd dat Youp van 't Hek de eerste echtscheidingsplaat heeft gemaakt, maar dat is toch echt Koelewijn."
Nederlandse of Belgische scene:
"Als het alleen om de muziek gaat, zou ik in Gent gaan wonen. Het verschil tussen de Belgische en Nederlandse rockscene is heel simpel; de Vlamingen hebben een enorm Sturm und Drang-gevoel. Ze gaan er voor en zijn overtuigd van hun eigen kunnen. Nederlandse bands spelen op veilig en daardoor is het vaak vervelend.
De beste Belgische bands zal je er niet op betrappen dat ze imiteren. Het is heel erg eigen en eigenwijs. Namaak is de vloek van de popmuziek. De Pixies werden gevolgd door tweehonderd Pixie-klonen. Nirvana heeft vijftigduizend volgelingen. En Peter Koelewijn heeft er dertig, waaronder ik."
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/jaap-boots/mijn-kindamuzik-jaap-boots/15801/
Meer Jaap Boots op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jaap-boots
Deel dit artikel: