Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De eerste plaat die ik kocht
"Mijn buurjongetje kreeg in november 1957 'Tutti Frutti' van Little Richard voor zijn verjaardag. Daardoor raakte ik enthousiast voor popmuziek. Toen ik op 1 maart 1958 zelf jarig was, mocht ik van mijn ouders een plaatje kopen. Na veel wikken en wegen koos ik voor 'Diana' van Paul Anka, ook al omdat ik de b-kant goed vond. Nee, die heb ik niet meer."
Geen fanatieke verzamelaar?
"Natuurlijk is er muziek waar ik erg enthousiast over was. En ben. Niet voor niets heb ik in de jaren zestig en zeventig bij Radio Veronica programma's gemaakt over zwarte muziek. Toen ik platen begon te kopen, heeft 'Western Movies' van The Olympics grote indruk op me gemaakt. Dat had ik op Radio Luxemburg gehoord. Het voordeel van Maastricht, waar ik ben opgegroeid, was dat het heel centraal lag. Naast Radio Luxemburg kon je er onder meer de American Forces Network, AFN, goed ontvangen. Daar draaiden ze echt de allernieuwste platen."
Radiomaken of schrijven?
"In 1961 heb ik mijn eerste stukje geschreven. Voor Rhythm & Blues, het Fats Dominofanclubblad. Dat gaf me de kans over rhythm & blues te schrijven. Bij platenwinkel De Harp in de Spilstraat kon ik elke week voor een kwartje de Billboard van de week daarvoor kopen. Zo kon ik zien wat de allernieuwste platen uit Amerika waren. Als je er veel vanaf wist gaf dat je een zeker prestige bij je schoolkameraden. In 1962 ging ik naar Utrecht om te studeren. Daar kon je Radio Veronica ontvangen: een sensatie. Later kwamen de Engelse piratenstations met onder meer Mike Raven, een dj die Engelse popgroepen met Amerikaanse blues combineerde. Zoiets moet Veronica ook hebben, dacht ik en toen heb ik een brief naar Joost den Draaijer geschreven."
Motown, Stax of Atlantic?
"Met alledrie had ik wel wat. Motownbaas Berry Gordy probeerde op de hoezen te verdoezelen dat het om zwarte artiesten ging. De blanke jongens en meisjes in Amerika hadden het geld. Daar richtte hij zich dus op. Bij Atlantic was het in zekere zin andersom. Die gingen er prat op dat ze hun roots in de zwarte muziek hadden."
Het grootste succes uit mijn platencarrière
"Dat is zonder meer ABBA. Fijn ook om mee te werken: totaal geen sterallures. Althans in de periode dat ik ze heb meegemaakt. Dat kwam misschien omdat ABBA niet uit Engeland of Amerika kwam. Vooral met Engelsen heb ik dikwijls slechte ervaringen gehad. ABBA was gewoon hartstikke professioneel. Maar de groep had dan ook, door de Hep Stars, de Hootenanny Singers en Stig Anderson, een verleden. Dat je vandaag onbekend bent en morgen ineens een idool, hadden ze al eens meegemaakt. Of ABBA een toevalstreffer was, weet ik niet. In feite is elk succes een toevalstreffer. Ik ben er vanaf 1968 bij betrokken geweest. Maar als je mij toen had gevraagd of die jongens, de meisjes waren er nog niet bij, een wereldsucces zouden worden, dan had ik eens hard gelachen."
De platenindustrie heeft zichzelf overleefd.
"Dat weet ik niet. De platenindustrie heeft, net zoals vroeger, alle kansen. De vraag is alleen: hoe gaat men daarmee om? Er zijn veel kansen verspeeld en essentiële fouten gemaakt. Allereerst heeft men in de jaren tachtig de verpakkingen verwaarloosd. Eerst bij de lp's en later bij de cd's. En verder is de muziekindustrie vanaf halverwege de jaren zeventig te projectmatig gaan werken ten koste van de opbouw van artiestencarrières. Je kunt het ook ruimer zien: in de jaren zestig en zeventig werden platenmaatschappijen gerund door muziekliefhebbers. Daarna is het overgenomen door de banken, de accountants en de advocaten."
Seks, drugs of rock-'n-roll?
"Voor mij heeft het altijd om de rock-'n-roll gedraaid. Drugs zijn daarin altijd aanwezig geweest, maar ik heb er steeds afstand van genomen. Misschien was ik bang, misschien schaamde ik me er voor. Wat seks betreft had je met van alles te maken. De Bee Gees die de Wallen bezochten, dat soort dingen. De Gooische Matras? Dat dook vaak op in het geruchtencircuit. Als je er niet aan meedoet, maak je het zelf natuurlijk niet mee. Sommige dingen, zoals "die en die is bereid alles te doen om op tv te komen", bleken ook wel te kloppen. Op een bepaald moment merkte je dat zo iemand heel succesvol was."
Mijn huidige muziekconsumptie
"Ik luister bijna niet naar de radio en kijk ook bijna nooit televisie. Voor muziek gebruik ik voornamelijk YouTube."
Favoriete plaat aller tijden
"Die heb ik niet. Ik word gedreven door nieuwsgierigheid en probeer me niet vast te klampen aan wat ik vroeger vond. Elke dag vind ik weer iets nieuws. Dan lees ik bijvoorbeeld over Bruno Mars. Op Wikipedia en in Amerikaanse kranten ga ik kijken hoe ik die moet plaatsen. Zo ontdek je dat hij een ontzettend interessante man is, die veel voor andere artiesten heeft geschreven. Hij doet me denken aan Jack Johnson, voor wie ik ook bewondering heb."
Levensovertuiging
"Mijn proefschrift, over de vermoorde missionaris Ferdinand Hamer, ben ik begonnen met twee citaten. Het eerste was van John Lennon: "Imagine, there's no heaven, above us only sky." En voor het tweede gebruik ik de woorden die werden gesproken bij de onthulling van zijn standbeeld in Nijmegen, over een engelenschaar die de martelaar bij de hemelpoort opving. Met het citaat van John Lennon voel ik me toch meer verbonden."
De website van Harry Knipschild.
Foto van Harry in de studio met dank aan Stichting Norderney, portret-foto met dank aan Margaretha Suman
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/harry-knipschild/mijn-kindamuzik-harry-knipschild/21254/
Meer Harry Knipschild op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/harry-knipschild
Deel dit artikel: