• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Hardcore in China: "Unite Asia!"

Hardcore is meer dan harde gitaren en boos geschreeuw. In het beste geval is het een levensstijl gebaseerd op waarden als vriendschap, onafhankelijkheid van de corporate machine en een kritische blik. In ons huidige global village heeft de van oorsprong Amerikaanse muziekstroming internationaal voet aan de grond gekregen. Zelfs in China begint er een voorzichtige hardcorescene te ontluiken.

Tekst: Hans Wetzels

Beeld: Hans Wetzels

Publicatiedatum: 04 augustus 2012

Het is een zwoele vrijdagavond in de smalle straatjes ten oosten van de eeuwenoude Drum en Beltorens in de Chinese hoofdstad Beijing. De torens deden in het verre verleden dienst als klok. De meeste mensen hadden toen nog geen horloges. Het drukke neon dat de winkelstraten verlicht staat in fel contrast met de eeuwenoude donkere steegjes die de Beijingse binnenstad in kronkelen. Oud en nieuw ontmoeten elkaar in China even frontaal als een treinbotsing. Vanavond speelt hier in het centrumdistrict van Beijing een aantal Chinese hardcorebands. De uit Hong Kong afkomstige publiekstrekker heet King Ly Chee en speelt moderne hardcore die met bands als Comeback Kid of Bane vergeleken wordt. De teksten zijn zowel in het Engels als in het Chinees.

MAO's Livehouse ziet er even afgetrapt uit als elk willekeurig Europees kraakpand. En je krijgt er bier tegen niet al te idioot hoge prijzen. Tot zover lijken China en hardcore prima samen te gaan. Maar waar hardcore in het westen inmiddels al tientallen jaren een gevestigde subcultuur is, is het in China nog allemaal nieuw. Wel heel erg snel gegroeid, legt zanger Rizz Farooqi van King Ly Chee uit: "Chinezen hebben rockmuziek, muziek met gitaren weetjewel, altijd helemaal te gek gevonden. De reactie op hardcore is hier echt explosief man. Al moeten de kids er wel even aan wennen dat hardcore niks met mode te maken heeft. Zeker in een hippe stad als Hong Kong, waar wij vandaan komen, begrijpen ze dat niet helemaal."

BRABANT
MAO's Livehouse zit vol met mensen die overeenkomende bandshirts en hippe baseballcaps dragen. Ze hebben dezelfde tatoeages als mensen op concerten in Europa. Blijkbaar zijn Nederlandse hardcorebands hier ondertussen ook gearriveerd. Er loopt een Chinees mannetje rond in een shirt waar loeigroot BRABANT op staat (een shirt van de Bossche band No Turning Back – HW). Ik probeer hem uit te leggen dat ik daar zo'n beetje vandaan kom. Hij begrijpt er geen reet van. Ik ga maar nieuw bier halen. King Ly Chee stormt niet veel later het podium op en Farooqi ontpopt zich als een volleerd volksmenner. Hij blèrt de één of andere Chinese volzin de mic in en de tent gaat los. Woest kijkende Chineesjes duwen elkaar om. Een dronken, dikke Amerikaan met een, op dat moment nog, halfvolle fles bier valt half struikelend om en maait in zijn val een paar boze Chineesjes tegen de vlakte. De Chineesjes verontschuldigen zich vervolgens bij de dikke Amerikaan voor het in de weg staan. Beleefdheid is heel belangrijk in China.

Ondanks de nieuwigheid van het de hele muziekstroming gaat het publiek enthousiast uit zijn plaat: "Hardcoreconcerten zijn voor veel mensen een manier om even frustraties te ventileren. We spelen agressieve muziek maar niemand maakt ruzie. Het enige incident dat ik in de hele carrière van King Ly Chee heb meegemaakt was een paar jaar geleden in Xi'an (een stad in het Chinese binnenland – HW). Een dronken dude viel Kent, onze gitarist, en mij lastig terwijl we op het podium stonden. Ik stond klaar om hem op zijn bek te slaan maar hij werd door het publiek opgetild en buiten op de stoep neergezet. Dát zijn shows in China!"

Supermacht Azië
Farooqi woont in het internationaal georiënteerde Hong Kong maar is geboren in Pakistan. Hij is bereisd, bekend met het klappen van de zweep in de internationale muziekscene en spreekt vloeiend Engels. Maar de meeste Chinezen spreken dat absoluut niet: "De wereld die wij hardcore noemen is gloednieuw in China. King Ly Chee bestaat al sinds 1999. Maar wij komen uit Hong Kong dus dan is het moeilijk voet aan de grond te krijgen in China zelf." Vanaf 2007 is de band echter regelmatig onderweg door het hele land. Deels noodgedwongen: "In Hong Kong bestaat er wel een heavy muziekscene, maar dat is vooral metal en hippe deathcore. Wij zijn de enige band die echt hardcore maakt. Je kunt moeilijk over een hardcorescene spreken met maar één band," lacht de zanger. "Maar in de rest van het land zitten overal wel hardcorebands, in steden als Wuhan, Sjanghai enzovoort. Beijing is de enige stad waar een beetje een scene is ontstaan. Maar het blijft in de kern een kleine, hechte groep en de onderlinge steun is groot. Dat gemeenschapsgevoel vind je in geen enkele andere vorm van muziek terug. China hardcore!"

China lijkt voor de buitenwereld veel conservatiever dan het in werkelijkheid is, legt Farooqi uit. "Al moet je natuurlijk wel uitkijken met wat je precies zegt." Hardcore is echter meer dan muziek en draait om communicatie. Om de boodschap beter te laten overkomen zijn de teksten van King Ly Chee dan ook deels in het Chinees. Iets wat voor de nietsvermoedende buitenlandse muziekliefhebber dan weer nieuw is: "Een paar jaar geleden deden we dat voor het eerst. En sindsdien zijn we steeds meer Chinese stukken tekst gaan gebruiken in onze muziek. Holy shit. Sinds mensen daadwerkelijk kunnen verstaan waarover we zingen is King Ly Chee echt geëxplodeerd! We zijn Aziaten man, geen Europeanen. We zijn één keer in Europa geweest en dat was echt kut. Niemand had enige promotie gedaan en we stonden de hele toer voor lege zalen. In Berlijn waren er zonder te overdrijven twee betalende bezoekers. Azië is ons thuis. We hebben zelfs een nummer dat 'Unite Asia' heet. Het gaat over de opkomst van Azië als supermacht. Dus is het ook volkomen logisch om dat in het Chinees te zingen."

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/harcore-in-china/hardcore-in-china-unite-asia/23104/
Meer Hardcore in China op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/harcore-in-china