Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is 1964. Vier jongens, bevriend geraakt op de middelbare school, delen een liefde voor muziek. Ze richten een bandje op en worden zo populair dat de toevoeging mania achter hun bandnaam wordt gezet om het enthousiasme in het land te beschrijven. Een bekend verhaal? Tot op zekere hoogte: de band waar het om gaat is niet The Beatles, maar Los Saicos uit Peru.
In de twee jaar dat de band muziek maakt - zijn oeuvre bestaat uit twaalf liedjes - speelt hij voor die tijd loeiharde rock. Het is niet zo gek dat Lux Interior jaren later de Peruviaanse band uitroept als zijn favoriet. Los Saicos speelt een oervorm van punk en psychobilly en je hoort precies waar The Cramps het vandaan hebben. Nog opvallender is dat ze onafhankelijk van de beatgolven in Amerika en Europa opereren. The Rolling Stones en The Beatles zijn bekend, maar andere popmuziek dringt nauwelijks door tot het Lima van de jaren zestig.
Exotisch
De vroegste vormen van beat en garage zijn bekend geraakt via de Nuggetsverzamelaars. Een band als The Sonics, een van de beste en succesvolste, is zelfs nu nog populair. Opvallend is dat al deze muziek uit Noord-Amerika of Europa komt. Popmuziek als geheel lijkt voorbehouden aan die twee werelddelen en een band uit Peru is ogenschijnlijk een unicum in de popgeschiedenis.
Uiteraard is popmuziek voor een groot deel ontstaan in Noord-Amerika. Het gestandaardiseerde gebruik van de Engelse taal heeft ervoor gezorgd dat de focus ook op dat taalgebied is blijven liggen. Een gevolg is wel dat alles wat niet uit de Verenigde Staten of Engeland komt zelfs vandaag de dag nog makkelijk terzijde wordt geschoven. In de jaren zestig zullen de meeste mensen gedacht hebben dat er buiten Noord-Amerika en Engeland geen popmuziek werd gemaakt.
Niets is echter minder waar. Door heel Zuid-Amerika wordt er in de jaren zestig relevante popmuziek gemaakt en Los Saicos is geen op zichzelf staande curiositeit. Er duiken tal van bandjes op die prima op de Nuggetsverzamelaars passen. Het enige verschil is dat men in de Spaanse taal zingt. Natuurlijk zorgt juist dat verschil er ook voor dat het succes beperkt blijft tot de Spaanssprekende landen.
Argentinië
De eerste Spaanstalige Nuggetsbands komen uit Argentinië. Los Beatniks scoort in 1966 een hit met het aanstekelijke 'Rebelde'. Het succes van het nummer is overigens ook te danken aan de slimme promotie. De band speelt op een rijdende vrachtwagen in de straten van Buenos Aires en de leden worden later gearresteerd als ze het nummer naakt ten gehore brengen in een fontein.
Een jaar na het succes van Los Beatniks zorgt een andere Argentijnse band, Los Gatos, ervoor dat de in de moedertaal gezongen popmuziek echt populair wordt. 'La Balsa', een zomers popliedje, gaat in korte tijd 200.000 keer over de toonbank. Er ontstaat een algemene term, die nog steeds wordt gebruikt, om Argentijnse bands te duiden die popmuziek in hun eigen taal zingen: 'Rock Nacional.'
Het besluit om in de Spaanse moedertaal te zingen is - naast het gevolg van het niet altijd goed beheersen van het Engels - vaak een bewuste keuze. Het is een blijk van non-conformisme en eigen identiteit. De geest van vrijheid en verzet tegen dictatoriale regimes hangen er omheen. Dankzij het enorme succes van 'La Balsa' van Los Gatos wordt bovendien duidelijk dat er op commercieel gebied ook het nodige te winnen valt.
In het Spaans
De bands uit Argentinië worden sterk beïnvloed door hun buren uit Uruguay. In hoofdstad Montevideo spelen tal van bandjes hun versies van de populaire westerse liedjes. Los Shakers en Los Mockers - respectievelijk gemodelleerd naar The Beatles en The Rolling Stones - zijn er zo succesvol mee dat in Argentinië gesproken wordt van een 'Uruguayaanse Invasie' die de popmuziek echt groot maakt. Daarmee zijn de twee Uruguayaanse bands - hoewel ze in het Engels zingen - de wegbereiders voor de Spaanstalige pop.
Ook in andere Zuid-Amerikaanse landen wordt popmuziek in razendsnel tempo populair. In het kielzog van die populariteit besluiten steeds meer bands om in het Spaans te zingen. Los Speakers uit Columbia wordt halverwege de jaren zestig de populairste band van het land, voornamelijk dankzij Spaanstalige uitvoeringen van 'House of the Rising Sun', 'Day Tripper' en andere bekende Engelse of Amerikaanse liedjes.
Bijna elk land in Zuid-Amerika heeft wel een beatband van dat kaliber. En net als in het Westen zijn het ook in Zuid-Amerika de beatbands die popmuziek breed toegankelijk maken en tieners inspireren om zelf muziek te gaan maken. Het is de Spaanse taal die ze het succes brengt, maar tegelijkertijd ontzegd. Want hoeveel meer succes was er geweest als ze in het Engels hadden gezongen en in de westerse wereld waren opgemerkt?
Bands als Los Saicos, Los Beatniks en Los Gatos tonen aan dat een nauwelijks bekend onderdeel van de popmuziek niet half zo exotisch is als het lijkt. Het ontstaan, de ontwikkelingen en vooral de muziek zelf sluiten perfect aan bij de bekende beatbands uit Noord-Amerika en Engeland. Ze zijn, buiten de taal, nagenoeg hetzelfde en doen qua kwaliteit ook al niet voor elkaar onder. Dat popmuziek zich focust op het Engelse taalgebied is logisch, maar de hoeveelheid leuke muziek die buiten dat taalgebied alleen al in de jaren zestig is gemaakt, geeft echter ook te denken.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/garagerock/garage-the-latin-connection/21008/
Meer Garagerock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/garagerock
Deel dit artikel: