Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is een traditie die teruggaat tot in de jaren zestig, als enfant terrible Serge Gainsbourg France Gall (foto boven, ze is hier iets ouder geworden...) zo ver krijgt volstrekt onschuldig de dubbelzinnige tekst van 'Les Sucettes' te laten zingen. De videoclip op YouTube is een aanrader. De iets oudere zangeressen van de Franse variant op rock-'n-roll, de yéyé, scoren hitjes met onschuldigere liedjes. Sheila staat op nummer 1 met een liedje waarin ze zingt dat school uit is, Jacqueline Taïeb probeert wat regeltjes Engels in 'Ce Soir Je M'en Vais' en Ria Bartok smacht ernaar toch te luisteren naar haar hart.
In de jaren tachtig is het Vanessa Paradis (foto onder) die de rol van onschuldig lolitameisje speelt met de monsterhit 'Joe le Taxi' en het nog veel mooiere 'Marilyn & John', dat over Paradis' idool, Marilyn Monroe, en John F. Kennedy gaat. In de jaren nul maakt Alizée geen geheim van haar leeftijd als ze het door Mylène Farmer geschreven 'Moi… Lolita' zingt. En de Nouvelle Vague-zangeressen kunnen zelfs 'The Guns of Brixton' van The Clash uitermate zwoel laten klinken.
Suikerlolly’s
Kleine meisjes worden groot en verliezen hun charme. Gall zingt niet langer subversieve teksten over suikerlolly's, maar brengt een smaakvolle ode aan Ella Fitzgerald. Ze wil ook niet meer herinnerd worden aan haar muziek uit de jaren zestig. Maar er zijn meer dan voldoende Franse zangeressen die op latere leeftijd nog de rol van onschuldig meisje kunnen spelen, al dan niet in combinatie met een succesvolle carrière als actrice (Sandrine Kiberlain, Jeane Manson), fotomodel c.q. presidentsvrouw (Carla Bruni) of lid van het Monegaskisch koningshuis (prinses Stéphanie). Patricia Kaas zingt ze allemaal met gemak voorbij. Brigitte Bardot neemt 'Je T'Aime… Moi Non Plus' op met Gainsbourg, maar die versie verdwijnt aanvankelijk in een diepe la. Pas in de jaren tachtig verschijnt díe uitvoering, stiekem veel verleidelijker dan de bekendere variant met Jane Birkin.
Hier en daar in de playlist daalt het niveau en komen we terecht in het ultieme campgebied. Serge Gainsbourgs ooh lala-duet 'Lemon Incest' met dochter Charlotte staat in de zomer van 1985 vier maanden in de Franse top-50. Hij bromt wat, zij zucht en kreunt zichzelf door haar tekst op de muziek van een etude van Frédéric Chopin. In de videoclip liggen ze samen in bed.
Salvador Dalí
Ultiem vermakelijk dieptepunt is 'Alphabet', van het uit 1978 afkomstige debuut van Amanda Lear (bekendste hit: 'Follow Me'). Het mystieke, nymfomane fotomodel - Lear figureert op de hoes van Roxy Musics Country Life en is één van de lievelingetjes van Salvador Dalí - kan amper een noot zuiver zingen, maar dat is geen probleem om een platencontract te krijgen. Ze cultiveert haar imago zorgvuldig. Wikipedianen zijn het er nog steeds niet over eens of ze nou geboren is in Hong Kong of Saigon en de aannames over haar geboortejaar lopen uiteen van 1939 tot 1950.
Franse pop mag in Les Pays-Bas ook vandaag de dag nog geassocieerd worden met zuchtmeisjes, het spectrum is veel breder, met charmante chansonnières, femmes fatales en zwoele zangeressen. De enige overeenkomst is dat op elke plaat uit de playlist een vrouw te horen is. En zelfs dat is niet zeker. Althans, in de jaren zeventig vroeg men zich nog enige tijd af of Amanda Lear wel een vrouw was (oordeel zelf: foto boven). De kenners lijken het over dat onderwerp inmiddels wel eens te zijn.
Foto van Amanda Lear is van Siren Com
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/franse-zuchtmeisjes/zuchtmeisjes-charmante-chansonni-res-en-andere-franse-curiosa/24130/
Meer Franse zuchtmeisjes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/franse-zuchtmeisjes
Deel dit artikel: