• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

De Franse slag: 7even albums

Franse dans is weer hip. En hoe toevallig, ook oude bekende Daft Punk is weer terug. Daarom: de 7even belangrijkste en beste Franse dansplaten van de eerste Franse dansgolf, eind jaren negentig.

Tekst: Roberto Lobosco

Publicatiedatum: 29 juni 2007

1. Dimitri De Paris - Sacre Bleu (1996)
Veel Parijse producers maken er geen geheim van uit de stad van die metalen toren te komen. Zoals zo vaak idealiseren de Fransen hun eigen afkomst. Parijs is de stad van pittoreske straatjes, lekker eten en romantische plekjes. Veel elektronicaproducers uit die stad blinken dan ook uit in het maken van luie en zachtaardige muziek, waarbij zwarte koffie en sigaretten hoog in het vaandel staan. Dimitri de Paris maakt voor Sacre Bleu gebruik van invloeden uit cabaretmuziek uit de jaren vijftig en exotica uit diezelfde tijd. Heerlijk voor op de achtergrond in een eikenhouten atmosfeer.

2. Etienne de Crecy – Superdiscount vol.1 (1997)
Ineens is daar Etienne de Crecy met zijn verzamelaar, die hij volpropt met Franse dance. In eerste instantie lijkt het niet meer dan een soort Turn up the Bass, met zijn schreeuwerige gele hoes, maar na bestudering van de inhoud kun je niet anders concluderen dan dat de Franse dance bezig is zich onvermijdelijk te maken in het tot dan toe Angelsaksische danslandschap. Uiteraard heeft De Crecy zijn coffeeshopklassieker ‘Prix Choc’ gemakshalve ook toegevoegd. Je kunt wel zeggen dat na de release van dit album de Franse dance op de kaart staat.

3. Daft Punk - Homework (1997)
Ongeveer gelijktijdig met Super Discount lanceren twee gasten uit Frankrijk hun in eigen huis gebrouwde album Homework, dat als baanbrekend beschouwd mag worden. Als je er al een label op durft plakken, kun je het als funkhouse bestempelen. Daar is ineens 'Da Funk', een plaat die scheurt, kraakt, maar dermate met funk besprenkeld, dat het iets is wat ongehoord is. Dikke, rollende bassen, vocoders, gefreakte breaks en kruisbestuivingen tussen disco en funk, maakt dit album tot een onmiddellijke klassieker.

4. Laurent Garnier - 30 (1997)
Wie dacht dat goede techno alleen maar in Chicago en Detroit kan worden gemaakt, krijgt lik op stuk bij de lancering van Laurent Garnier's 30. De Fransoos combineert de traditionele sound uit Chicago met minimalistische acid en surft ook nog een beetje mee op de trip-hophype uit die tijd. Garnier gaat, zoals het de experimentele Fransen betaamt, weer een stapje verder in het ontwikkelen van techno. En dan met het accent op acid. Het beluisteren van 30 is tien jaar na dato dan ook een onvervalst staaltje 'Back to the Future'.

5. Cassius - 1999 (1999)
Cassius zijn Zdar en Boombass, twee Franse jongens die slim genoeg meesurfen op de golf die Daft Punk enkele jaren eerder op gang brengt. Met 1999 toont Cassius dat een typische Franse sound is ontstaan. Ook Cassius draait net zo lang aan de knoppen totdat er een geluid ontstaat dat invloeden uit andere stijlen verraadt, maar samengevoegd een nieuwe smaak aan het assortiment toevoegt. En waar Daft Punk de acid house uit Chicago door de mangel haalt, doet Cassius dit met de garage en disco uit de jaren tachtig.

6. Les Rhytmes Digitales - Darkdancer (1999)
Bij het verschrijden van de eeuw maakt de van origine Britse Jacques Lu Cont aka Les Rhytmes Digitales nog even een compleet overzicht van de clubscene. Darkdancer blijkt na veelvuldig beluisteren een ingenieus, bijna academisch document te zijn. Mochten geïnteresseerden over honderd jaar willen onderzoeken hoe de geschiedenis van de elektronische muziek zich heeft ontwikkeld in de twintigste eeuw, dan doen ze er goed aan het stof van Darkdancer te blazen. Het combineert de clubscene uit de (vocale) jaren tachtig, de acid uit Chicago, de punkelectro en de intelligente dansmuziek van New Order.

7. St. Germain - Tourist (2000)
Als je het dan over zwarte koffie en sigaretten hebt, dan kun je natuurlijk niet om St. Germain heen. St. Germain is Ludovic Navarre, die zijn hoogtepunt kent in de tijd dat lounge nog springlevend is. Elke zichzelf respecterende hangbuiktent in de wereldsteden heeft wel een album van St. Germain in de wisselaar. De meeste hits van St. Germain komen van Tourist, een album dat een ver doorgevoerde fusie tussen dance en jazz is, aangevuld met echte (!) instrumenten. Er zullen waarschijnlijk momenten zijn geweest dat in vijftien verschillende cafés in Amsterdam tegelijkertijd 'I want you to get together/put your hands together one time' door de speakers druipt. Dat kun je wel spreken van een geslaagd album!

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/frans-dans/de-franse-slag-7even-albums/15672/
Meer Frans dans op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frans-dans