Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vooral de anekdotes rond de totstandkoming van de albums Rumours en Tusk zijn legendarisch. Eind jaren zeventig belichaamde geen enkele andere band het adagium van 'seks & drugs & rock 'n roll' in nog grotere mate. Terwijl de muziek van het vijftal indertijd tamelijk onschuldig klonk, zat het venijn in de teksten die handelen over het vreemdgaan van alle bandleden en de drugsverslavingen van bijna alle bandleden. Als Rumours wordt opgenomen liggen de bergen coke onder het mengpaneel van de studio. Mick Fleetwood schat jaren later dat hij voor zo'n acht miljoen dollar heeft opgesnoven. Dat hij in 1984 bankroet gaat is een bijzonder knappe prestatie, als je je realiseert dat Rumours één van de best verkochte albums aller tijden is en 31 weken bovenaan de Amerikaanse albumlijsten stond. Naast deze financiële instabiliteit zijn ook de relaties tussen Lindsey Buckingham en Stevie Nicks aan de ene kant en Christine Perfect-McVie en John McVie niet bestand tegen alle 'rumoer'.
Bezettingswisselingen
Na de artistiek geslaagde maar commercieel geflopte cultplaat Tusk klapt de band uit elkaar, om vervolgens in 1982 Mirage en in 1987 Tango in the Night op te nemen. Beide albums verkopen zeer goed (vooral de laatste waar maar liefst zes hitsingles van worden getrokken). Maar ze komen ook allebei over als halfslachtige pogingen om een tweede of derde versie van Rumours te maken, iets dat niet meer zal lukken. Bovendien hebben Buckingham en Nicks op dat moment succesvolle solocarrières, dus is er geen enkele reden om zich met Fleetwood Mac bezig te houden. Buckingham geeft er na Tango in the Night zelfs helemaal de brui aan, doch Nicks neemt in 1990 nog met Fleetwood Mac het matige Behind the Mask op. Maar daarop wordt Buckingham node gemist: in Amerika flopt het album, in Europa wordt er nog een hit gescoord met de single 'Save Me'. Vervolgens houdt ook Nicks ermee op, wat 'die andere' zangeres Christine McVie ertoe noopt om samen met weer een nieuwe line-up - dit keer bestaande uit wel heel onbekende namen als Bekka Bramlett, Billy Burnette en Traffic-gitarist Dave Mason - het eveneens geflopte Time op te nemen.
Tegen die tijd brengt ook John McVie - bassist en mede-oprichter van de groep - zijn eerste soloalbum, John McVie's Gotta Band with Lola Thomas uit. Het is een klein project waar niet te veel belang aan moet worden gehecht. In 1997 is daar ineens een reünietournee en het livealbum The Dance. Beide platen zijn uiterst succesvol en al snel steken geruchten de kop op over een volledig nieuw album. Echt vaart zit er bij dat album echter niet in want de drie boegbeelden van Fleetwood Mac (Christine McVie, Stevie Nicks en Lindsey Buckingham) doen het rustiger aan. Zo resideert Fleetwood tegenwoordig op Hawaii waar hij met The Island Rumours Band de songs van Fleetwood Mack 'in een Pacific jasje' speelt, inclusief een Hawaiiaanse gitarist.
Nieuw werk
Maar in 2003 is er het langverwachte Say You Will. Het is een sterk comebackalbum, waarop onder andere Sheryl Crow mee zingt. Maar zangeres McVie haakt tijdens de opnames af. De band mist haar, want critici zien het album vooral als een samenvoeging van twee soloalbums: eentje van Buckingham en eentje van Nicks. McVie brengt een jaar later haar eigen album uit. Ze geeft aan er genoeg van te hebben dat alle muziek die ze tegenwoordig maakt, wordt vergeleken met Fleetwood Mac. Haar meer recente werk moet als 'low profile' worden gezien. Bovendien heeft ze het ook wel gehad met de uitgebreide wereldtournees. McVie, in de hoogtijdagen verantwoordelijk voor klassiekers als 'Don't Stop', 'You Make Loving Fun', 'Songbird' en 'Everywhere', geeft er de voorkeur aan om een rustig leven in haar geboorteland Engeland te leiden.
Het zijn de vier overgebleven leden die ter promotie van Say You Will een Amerikaanse tournee ondernemen. Ze bezoeken ook Europa, maar ze slaan Nederland over. In Juni 2009 is er de aankondiging van een nieuwe tournee en dan blijkt dat de populariteit er sinds de jaren zeventig niet minder op is geworden: het concert in Ahoy is in een mum van tijd uitverkocht.
Klassiekers
Maar wat kunnen die fans verwachten? Een optreden dat de groep eerder dit jaar in het New Yorkse Madison Square Garden geeft, laat al voorzichtig zien waar Fleetwood Mac anno 2009 voor staat: a trip down memory lane, met heel veel klassiekers van de albums Fleetwood Mac, Rumours en Tusk. En, alsof het juridisch is dichtgetimmerd, krijgen zowel Buckingham als Nicks de ruimte om elk een solohit te spelen en mag drummer Fleetwood zich uitleven in een lange drumsolo. Enkel bassist McVie stelt zich gedienstig aan de band op. De klassieker 'Go Your Own Way' klinkt tegenwoordig meer als een soort 'Paradise by the Dashboard Light' dan zoals het in 1977 klonk: als de woedende tirade tussen twee ex-geliefden die tegen en wil en dank tot elkaar veroordeeld zijn.
Toch gaat Ahoy donderdag 15 oktober ontploffen, wanneer de band 'Dreams', 'Big Love', 'The Chain', 'Rhiannon' en 'Sara' speelt, want daarvoor is het oeuvre immers veel te sterk. Maar wederom geeft het te denken: in hoeverre is Fleetwood Mac nog van belang voor de bandleden? Met de succesvolle solocarrières van Nicks en Buckingham lijkt het duidelijk dat deze voorrang hebben. Buckingham, in de jaren zeventig en tachtig de creatieve motor van de band, beklaagde zich er de afgelopen jaren nog over dat telkens als hij weer goed nieuw werk heeft, de andere bandleden op de stoep staan voor een reünie. Kortom, Fleetwood Mac wordt vooral om de zoveel jaar uit de kast gehaald voor een lucratieve tournee.
Wel belooft Buckingham dat er nieuw werk gaat komen. Een datum is echter nog niet genoemd.
Fleetwood Mac speelt donderdag 15 oktober in Ahoy, Rotterdam. Het concert is uitverkocht.
Onderste foto: Matt Becker. CC-BY-3.0
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/fleetwood-mac/onvoltooid-verleden-tijd-fleetwood-mac/19273/
Meer Fleetwood Mac op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fleetwood-mac
Deel dit artikel: