• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

De apocalyptische worsteling van David Eugene Edwards

De duivel, de zondeval en de Apocalyps zijn voor ex-16 Horsepower-frontman David Eugene Edwards geen symbolische omschrijvingen, maar een beangstigende waarheid. Zijn kijk op het christendom is allerminst vrolijk en hoopgevend te noemen. Maar Edwards sombere visie leidde er wel toe dat hij uitgroeide tot een van de meest gedreven en gepassioneerde muzikanten van de afgelopen jaren.

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 29 mei 2008

Want religieus of niet: de passie die Edwards laat zien, eerst met 16 Horsepower en nu met Woven Hand, is onweerlegbaar. In de afgelopen jaren bleken er weinig muzikanten in staat om met zo veel intensiteit en overtuiging muziek te maken. De in 1968 geboren kleinzoon van een predikant kreeg religie met de paplepel ingegoten en de ervaringen uit zijn jeugd bleken bepalend voor zijn latere ontwikkeling.

16 Horsepower
Edwards' jeugd bestaat voor een groot deel uit het luisteren naar de met hellevuur en dreiging volgestopte preken van zijn grootvader, die Nazarener predikant is. Op 17-jarige leeftijd besluit Edwards dat hij zijn eigen koers wil varen. Een keuze die hem, volgens zijn grootvader eeuwig hellevuur zal opleveren. Al snel raakt hij in de ban van muziek en in de loop van de jaren tachtig speelt hij in verschillende punkbandjes. In 1992 richt hij 16 Horsepower op, de band waarmee hij bekend wordt en waarmee hij vier platen maakt.

16 Horsepower maakt uiterst meeslepende muziek, die met een koortsachtige intensiteit wordt gebracht. De combinatie van duistere Amerikaanse folk en rock herinnert aan mysterieuze, lang vervlogen tijden en klinkt volstrekt uniek. De huilende zang van Edwards doet denken aan een strychine zuipende, half waanzinnig geworden predikant die verkondigt dat het eind der tijden nabij is.

Gitzwart
In 2005 valt de band uiteen, wegens "te grote religieuze en politieke verschillen tussen de verschillende bandleden." Edwards gaat verder met Woven Hand, de band waarmee hij al eerder werk opnam. Zowel muzikaal als tekstueel vallen er weinig verschillen te ontdekken. Alles staat in het teken van de Heer. Zijn muziek en vooral de boodschap zijn voor Edwards bittere ernst. Die ene ziel behoeden voor de ondergang, zo zegt hij, is de reden dat hij muziek maakt.

Edwards teksten laten dan ook weinig aan de verbeelding over. Voortdurend wordt de luisteraar verdoemenis voorgehouden en lijkt volledige overgave aan de Heer het devies. "Every man is evil, yes, and every man a liar" zingt hij in 'Black Soul Choir' van debuutplaat Sackloth 'n' Ashes. De gevolgen van weglopen voor de Heer zijn eveneens niet mals. In 'The Strong Man', eveneens van Sackloth 'n' Ashes, wordt een zondaar op brute wijze doodgeknuppeld en verhangen.

Weinig hoop
Edwards is vanzelfsprekend niet de enige artiest die inspiratie haalt uit zijn religie. Toch is hij anders dan de meesten. Een groot verschil is dat er bij Edwards slechts een marginaal sprankje hoop gloort voor de arme zondaar. In zijn ogen is de mens per definitie slecht en kan het hellevuur alleen door meest rechtschapen christenen worden ontlopen. En toch spreekt hij met die duistere boodschap een groot en divers publiek van muziekliefhebbers aan.

Het is echter niet de religieuze boodschap die Edwards' muziek zo aansprekend maakt. De meeste mensen zullen simpelweg vallen voor de muziek, die qua sfeer en genre veel raakpunten kent met het werk van Nick Cave of The Gun Club. Het zijn artiesten, die net als Edwards, de oude Amerikaanse folk en blues een bijzondere en vernieuwende draai weten te geven.

Seks
Edwards' inspiratiebronnen liggen zogezegd in het verleden. Regelmatig komt er een stokoude traditie voorbij. Zo steekt hij op Secret South het gospelliedje 'Wayfaring Stranger' in een nieuw jasje en op de meest recente Woven Hand-plaat Mosaic is een middeleeuwse melodie de basis voor het liedje 'Swedish Purse'. Hierop ligt een tekst van beschermheilige Sint Ambrosius (340 – 397) ten grondslag aan het nummer 'Twig'.

Edwards' gootste kwelgeest is hijzelf. Zijn zondaarblik levert liedjes op waar de wanhoop vanaf druipt. Vooral als hij over vrouwen zingt. 'Ruthie Lingle' is in feite niet meer dan een opsomming van vrouwennamen. Dames van wie hij vergeving of liefde wil, of gewoon met wie hij een beschuitje wil eten.

De spanning tussen seks en religie komt het mooist tot uiting in een nummer van debuutplaat Sackloth 'n' Ashes. In 'Scrawled in Sap' komen beelden van een vrijpartij voorbij. De dame in kwestie heeft ravenzwart haar, een melkwitte rug, maar ze is ook getrouwd met een ander. Het is alsof Edwards, in elk geval in dit nummer, zo heen en weer wordt geslingerd tussen zijn immense christelijke schuldbesef en zijn eigen hormonen dat hij gillend gek wordt.

David Eugene Edwards' teksten geven, naast alle christelijke thematiek, dus ook een persoonlijke worsteling weer. Uiteindelijk ontkomt Edwards nooit aan zijn verleden en blijken de verschillen tussen hem en zijn hel-en-verdoemenis prekende grootvader niet bijster groot.

Van 16 Horsepower verscheen onlangs het livealbum Live March 2001 (Glitterhouse/Munich)

Foto's: Gary Isaacs

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/david-eugene-edwards/de-apocalyptische-worsteling-van-david-eugene-edwards-8900/17048/
Meer David Eugene Edwards op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-eugene-edwards