http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mijn KindaMuzik: Cor Schlösser
KindaMuzik neemt in de rubriek Mijn KindaMuzik een kijkje in de platenkast van een bekende Nederlander of Vlaming. Ditmaal aandacht voor de geschiedenis van de Melkweg, vanwege het opstappen van oprichter en directeur Cor Schlösser. Hij vertelt over muziek in zijn jeugd, het opzetten van de Melkweg en de overstap van 'kosmisch ontspanningscentrum' naar een poppodium.
Tekst: Eyal van der Reep
Publicatiedatum: 26 mei 2011
De jonge Schlösser
"Het was midden jaren vijftig, ik was tien jaar en woonde in Kerkrade. Rock-'n-roll kwam niet op de nationale radio, dus 's nachts luisterde ik stiekem naar de piratenzender Radio Luxemburg. Mijn oom had een café waar veel nieuwe platen in de jukebox zaten. Kwam er nieuw repertoire bij, dan mocht ik de platen uitzoeken. Eind jaren vijftig was er immers een 'terugval' in de muziek. De rock-'n-roll werd softer, het was wachten op iets nieuws."
"Toen kwamen The Beatles en de Stones. De pastoor van de kerk liet ons de kelder als 'studentenclub' gebruiken. Het was elk weekend feest. Als eerste aanschaf voor de jukebox koos ik 'Rock and Roll Music' van The Beatles."
Studeren, alternatieve tafeltenniskroeg en kennismaking met de Melkweg
"Ik studeerde Duits aan de UvA, meer als excuus om in Amsterdam te kunnen wonen dan dat ik daadwerkelijk iets met Duits wilde. Mijn werkelijke ambitie was de beste tafeltennisser van Nederland te worden, of het theater in te gaan. Eind jaren zestig waren er geen cafés waar je na één uur een biertje kon drinken. Ik en mijn tafeltennisvrienden oefenden tot laat en kwamen toen op het krankzinnige idee om een eigen nachtsociëteit te beginnen, waar je moest kunnen tafeltenissen. Dat werd het Oxhoofd op de Herengracht."
"Nadat ik mijn lerarendiploma Duits haalde, deed ik toelatingsexamen voor de theaterschool. Ik werd niet toegelaten, dus ging ik bij de theatergroep D.A.T. In 1970 vroeg die groep mij om naar een oude leegstaande melkfabriek te kijken, of die geschikt was voor een gesubsidieerde locatievoorstelling. Het hele gebouw was leeg, er was geen elektriciteit of water. Voor een voorstelling was het perfect, maar er was geen geld om het gebouw in te richten. Ik en mijn vriend Wouter de Boer bedachten ons toen dat we er in de zomer misschien wel een cultureel ontmoetingscentrum van konden maken. Een beetje zoals Paradiso dat deed (Paradiso bestond net tweeënhalf jaar). We zochten contact met de gemeente en die hapte na lang aarzelen toe."
Het begin van de Melkweg
"Er werd in die periode gigantisch veel gereisd door jongeren - beter bekend als hippies - en Amsterdam was een van de grote trekpleisters. De autoriteiten wilden een plek om al die toeristen 's zomers te vermaken, dus wij kwamen in 1970 precies op het juiste moment met het idee om activiteiten in de Melkweg (de melk is weg) te houden."
"Zo werd de Melkweg in eerste instantie een internationale ontmoetingsplek met muziek en film. En het was zo leuk, dat we het de zomer erna weer deden. Het jaar erop stopte ik tijdelijk met mijn studie - ik was inmiddels overgestapt van Duits naar psychologie - om van de Melkweg een permanente plek te maken. Vanaf de opening in 1972 ging het hard. We werden wereldberoemd. In het weekend kwamen zelfs Duitsers en Fransen speciaal naar Amsterdam voor de Melkweg."
Veranderde Melkwegformule
"Begin jaren tachtig was de piek qua bezoekersaantallen. We waren er ook op gericht om zo veel mogelijk mensen te ontvangen; de entree was altijd twee of drie gulden, ook bij grote bands. We konden daardoor alles wat we goed vonden vragen, van een Italiaanse jazzband tot de nieuwste Amerikaanse rockband. Dan hadden we vaak pas een maand van tevoren een datum geprikt en voorverkoop deden we überhaupt niet aan."
"Eerst was het publiek nog geïnteresseerd in al die bands, daarna werd de balans verstoord. Op een gegeven moment zei een bandlid van een Engelse groep: 'Toen we binnenkwamen, dacht ik: wow, wat een hoop mensen, dit wordt de beste show ooit. Tijdens de show vroeg ik me na een tijdje af: ze komen hier niet om naar ons te luisteren, wat doen die mensen hier?' Iedereen was zat, de meesten stoned en wazig voor zich uit starend. Af en toe werd er lauw geapplaudisseerd. Ondanks dat de bezoekers er tevreden mee waren, kon het naar mijn idee zo niet verder. Sindsdien zijn we ons primair op programmering gaan richten."
"De ontvankelijkheid en focus op de beleving heeft ons overigens ook tien jaar lang spontane en emotionele momenten opgeleverd; dat bezoekers ons zo waardeerden dat ze dingen aan ons gingen geven. Zo kwam er bijvoorbeeld een bezoeker die bij een bloemenveiling in Aalsmeer werkte met een hele bestelbus vol bloemen naar ons toe om in de Melkweg neer te zetten. In een geregelde omgeving gebeuren zulke dingen niet."
Meest memorabele moment
"Eén concert of moment kiezen is erg moeilijk. Het eerste optreden van U2 buiten Ierland en Groot-Brittannië of het optreden van Nirvana voor driehonderd man is voor de één zo belangrijk als het optreden van Lady Gaga (foto onder) voor een ander. Maar een paar dagen in oktober 1981 zijn me heel dierbaar."
"Literair schrijver Ken Kesey droeg zijn werk eens voor tijdens een poëziefestival in de Melkweg. Hij was bevriend met twee leden van de Grateful Dead, een van mijn favoriete bands aller tijden. Zij speelden die avond een akoestische set. Dus na afloop zitten we in het kantoor, wat ook de kleedkamer was, en de gitarist zegt: 'Het is geweldig hier, ik moet hier een keer met de band spelen'. 'Great, any time', zei ik. Ik verwachtte er natuurlijk weinig van. Krijg ik de volgende dag, op maandag, een telefoontje dat een optreden in Frankrijk is afgezegd en dat ze vrijdag en zaterdag graag in Amsterdam willen spelen."
"We waren die week eigenlijk gesloten omdat we de zaal aan het opknappen waren. Dus in de nacht van woensdag op donderdag komen ze aan, om eerst nog even langs de Melkweg te gaan. Er liggen overal planken, iemand is druk bezig met het podium. 'Dus we doen twee concerten op vrijdag en zaterdag?' vraag ik. 'No, no! It's Thursday and Friday.' Dus ik, dapper: 'Well, that's tonight and tomorrow. But we can do it.'"
"Uiteindelijk was daardoor de eerste dag niet helemaal uitverkocht. De dag erna stonden er tweeduizend man waarvan slechts een derde naar binnen kon. Het was een geweldige show, door de groep zelf tot 'The Oops Concerts' gedoopt."
"De zakelijke afhandeling was ook bijzonder. Er was geen contract, we spraken af dat zij twintig van de vijfentwintig euro entree zouden krijgen. 's Nachts ging ik met de envelop geld naar het hotel, waar de tourmanager aan de bar zat. Ik haalde de envelop tevoorschijn, waar 27000 gulden aan deuropbrengst voor de band in zat."
"Hij schudde mij de hand, zei 'Thanks Cor, it was great doing business with you', en stak de envelop, zonder erin te kijken, in zijn zak."
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/cor-schl-sser/mijn-kindamuzik-cor-schl-sser/21651/
Meer Cor Schlösser op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cor-schl-sser
Deel dit artikel: