• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Candybar Planet's Last Groove

Candybar Planet was bijna 10 jaar lang één van de koplopers in het stonerrock genre. Onlangs werd bekend gemaakt dat de band op een vriendschappelijke manier uit elkaar zou gaan. KindaMuzik's stonerrocker Xander van Aart ontving een uitnodiging voor hun afscheidsconcert waarin alle krakers nog eens langs kwamen.

Tekst: Xander van Aart

Publicatiedatum: 27 april 2003

Ik heb het lang ontkend omdat ik de afgrijselijke waarheid niet onder ogen wilde zien, maar stonerrock is nu definitief op haar retour. Het was ergens tussen 1995 en 1998 dat de scene op haar hoogtepunt was. Het waren de gloriedagen van het fameuze Man's Ruin label, dat vinyl uitbracht van Electric Wizard, Nebula en Orange Goblin. Enkele journalisten waren er al snel bij en stonerrock nam als genre steeds vastere vormen aan. Het leefde vooral in Amerika, Engeland, Zweden en met name in Nederland. Enkele van de oerstoners zijn immers Nederlandse bands. Het Amsterdamse Beaver maakte niet alleen de stonerklassieker The Different Engine (uit 1994), zij toerden ook al uitgebreid met pioniers als The Obsessed en Kyuss. Ook 35007 uit Eindhoven was al jaren op weg de grenzen van ons universum te verkennen. De Cathedralfans van Celestial Season deden hetzelfde als hun grote inspiratiebron en verschoven van loodzware doom naar smeuïge stonerrock. 7Zuma7 uit Eindhoven kwam net kijken, maar Candybar Planet bestond al jaren.

Al gauw nam Nederland samen met Engeland en Amerika een koppositie in de wereldwijde stonerscene in. Het waren mooie tijden. Volle zalen, geweldige bands en ook de pers liet zich niet onbetuigd over de goede verrichtingen van 'onze jongens'. Maar dat was toen en dit is nu. Streept u even mee? 7Zuma7 is uit elkaar. Beaver is uit elkaar. Celestial Season is uit elkaar. Alleen 35007 staat na dertien jaar nog steeds fier overeind, want nu is Candybar Planet ook al uit elkaar.

Het was een ouderwetse stoneravond, zondag 6 April in de Effenaar. Natuurlijk was het Eindhovense podium een gepaste plek om een laatste ode te brengen aan de vier mannen van Candybar Planet. Richard, Mark, Martijn en Murphy lieten nog eenmaal horen waarom zij een van de allerbeste stonerbands op deze aardbol zijn. Het was goed druk in de Effenaar. Veel oude gezichten uit vervlogen tijden. Samen met de immer aanwezige gitaargroupie Henry Rockdaddy had ik een hit XTC genomen om zo de logge woestijnklanken nog intenser te beleven. Het was niet zo heel heftig spul maar het was wel genoeg om door de band van mijn sokken geblazen te worden. Veel handjes geven, veel bekenden. Er hing een echt ons-kent-ons sfeertje. Oude stonerrock, het leek wel of ik werd teruggeworpen naar 1996, toen ik met een vers portie paddo's achter de kiezen mijn positie voor het podium innam. Heftige seventiesrock galmde uit de speakers. Gelukkig draaide DJ Wally, sinds jaar en dag één van Neerlands beste stoner DJ's. Candybar Planet stapte al vroeg het podium op voor een set met louter oudjes, voor het grootste gedeelte afkomstig van hun demo's. Het publiek stond er nog wat onwennig bij maar de liefhebbers van de band die al wat langer meedraaiden gingen finaal uit hun dak. Het zal de combinatie van drugs en drank wel zijn geweest. Tijdens de tweede set was het voor de stonerpuristen smullen geblazen. Alle heftige tracks van het debuut 32 Bitch en opvolger Candybar Planet kwamen voorbij; 'Hummin'', een denderende uitvoering van 'Rock On', het onvolprezen 'Candybarbarella', het ultralogge 'Five, Exposed', live favoriet 'Powder' en 'Sun Screamer', het laatste nummer dat de band ooit opnam. Het zijn geluiden uit een roemrucht verleden die het beste gedijen met magisch snoepgoed op. Het publiek had dit duidelijk begrepen, want de zaal stond blauw van de wietdampen. Op het toilet kreeg ik nog heibel met een oudere metalfan. Hij vroeg of je makkelijk kon snuiven in een toilethokje. Maar daar had ik geen behoefte aan. Candybar Planet stond immers voor de laatste keer op het podium en de muren trilden. Het geluid was knoeperhard en er werd met veel plezier gespeeld. Natuurlijk was het een feest van herkenning. De tap liep op volle toeren en ook het podium stond vol flessen tequila en andere sterke drank. Candybar Planet heeft immers een reputatie als het om zuipen en feesten gaat.

Na de tweede set was het tijd voor een verrassingsoptreden van het bevriende A5TRO5ONIQ uit Oss. Nog zo'n stel bierdrinkende rockers die regelmatig de achtermuren van concertzalen wegblazen middels een oorverdovend volume. Zij waagden zich vanavond aan Candybar's prijsnummer 'Dirttrack'. Natuurlijk werd het open middenstuk door de vier heren volledig dichtgesmeerd middels de voor hen zo typische A5TRO-jams. Bijna tien minuten later landde het A5TRO schip weer op het podium van de Effenaar. Geen briljante uitvoering, maar wel een spectaculair intermezzo waarbij vele auditieve slachtoffers vielen, al dan niet onder invloed van psychedelische drugs.

Maar de grootste verrassing moest nog komen. In de derde en laatste set werd verloren zoon Sydney de Haan op emotionele wijze binnengehaald. Sydney speelde gitaar in de eerste versie van Candybar Planet en velen die tripten op psychedelische woestijnklanken huilden toen hij in 1998 Eindhoven verruilde voor het verre Australië. Maar zijn psychedelische geluid is nooit vergeten. Sydney was weer terug en dat zouden we weten ook. Nog bijna drie kwartier loodsten hij en ship commander Richard Plukker het enorme Candybar Planet-vehikel door het mulle woestijnzand in de richting van de sterren, ondersteund door de heftige videobeelden van VJ Stalker. De muzikale reis van vanavond startte in Eindhoven Rockcity, week even uit richting de dorre woestijn rond Palm Springs (de geboorteplaats van Kyuss) en eindigde ver voorbij Mars.

Candybar Planet CD recensies

32 Bitch (1997, eigen beheer)

Candybar Planet's langverwachte debuut weet de torenhoge verwachtingen meer dan waar te maken. Sterkste troef zijn de wat langere nummers waarin de heren experimenteren met ritmes en dynamiek. Dat maakt 32 Bitch een veelzijdige plaat met een rustige opbouw. De stoffige stonersound en de heftige riffs zorgen ervoor dat de band toch vergeleken wordt met haar Amerikaanse stoner collega's.

Candybar Planet (2000, Drunken Maria Records)

Een tweede volwaardige plaat zou Candybar Planet nooit meer maken. De EP Candybar Planet vormt de zwanenzang. Vijf denderende tracks die hun status als één der Brabants beste powertrio's onderstreept. Werkelijk prachtig lomp geproduceerd en meer recht voor z'n raap dan voorganger 32 Bitch deelde Candybar Planet met deze plaat de genadeslag uit.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/candybar-planet/candybar-planet-s-last-groove/2968/
Meer Candybar Planet op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/candybar-planet