• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Dear mr. president

Een verse president: nieuwe kansen en nieuwe muziek? Een open brief aan de nieuwe machtigste man ter wereld, die best wat muzikale steun kan gebruiken.

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Bruce Tsai

Publicatiedatum: 19 januari 2009

Geachte President Obama,

Allereerst nog van harte gefeliciteerd met uw verkiezing tot vierenveertigste president van de Verenigde Staten van Amerika. Spannend was het niet meer echt. De schandaaltjes die de rioolratten van de republikeinen als altijd uit de hoge hoed toverden, konden uw positie niet meer bedreigen. En laten we wel wezen, het friendly fire van die bejaarde oorlogsheld kon u nooit echt uit stelling brengen. En zo was de wereld getuige van een historisch feit. U bent de eerste kleurling die het hoogste Amerikaanse ambt gaat bekleden. U had gelijk, met uw door muzikanten onderstreepte 'Yes We Can'. Eeuwenlang was het Witte Huis een schier onneembare vesting voor al dat niet dezelfde kleur als het pand had.

Maar u heeft de ban gebroken. Amerika gelooft in u, en ook de rest van de wereld (inclusief enkele gezworen vijanden) lijkt welhaast panisch in uw mythe te geloven. Maar pas op, geachte president. Want het kan bijna niet anders dan dat de verwachtingen véél te hoog liggen. U weet zelf ongetwijfeld ook hoe lastig de taak is uw inmiddels tot mythische proporties opgelopen reputatie daadwerkelijk om te buigen in daadkracht. Want u bent zoals ieder ander geen Clark Kent of Bruce Wayne die op stel en sprong kan veranderen in een superheld. Of weet u er straks daadwerkelijk voor te zorgen dat Anti-Flag haar naam verandert in Pro-Flag?

Uw competenties worden sowieso van meet af aan zwaar belast. Om maar te beginnen met Amerika's imago wereldwijd: daar valt nog wat pr-werk te verrichten. Zet voor de aardigheid eens Morrisseys 'America Is Not the World' op ter relativering. Of gaat u wederom op een popsterachtige tournee? Nederland en België zien het "Ik ben een Hagenees" of "Ik ben een Brusselaar" al met belangstelling tegemoet!

Daarnaast heeft ook de Amerikaanse economie als nooit tevoren een stevige impuls nodig. Voor ontelbare van uw onderdanen dreigt immers het spook van de werkloosheid. En dat is niet niks, met het beperkte sociale vangnet. Dat vereist stevig ingrijpen. En dan heb ik nog niet eens de afgrijselijke staatsschuld genoemd, die u tot flink bezuinigen zal nopen.

De door uw voorganger gestarte miljardenverslindende krijgsgevechten in Irak en Afghanistan helpen daarbij ook niet. En die kunnen ook niet zomaar even stilgelegd kunnen worden. Vertelt u vooral aan de haviken het motto van Michael Franti: "We can bomb the world to pieces, but we can't bomb it into peace." De oorlogen die u erft vereisen sterk stuurmanschap met méér dan alleen mooie woorden. En dan doemt er met de Gazastrook nog een extra vaatje buskruit op. Waar uw voorgangers de belangrijke (en belangenrijke) band met Israël koesterden, ligt er voor u in de verhoudingen met de Palestijnen een middel om vrede in het Midden-Oosten te promoten.

Samen met uw minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton (petje af voor die keuze!) zult u nog menig appeltje te schillen hebben. En op milieuvlak zult u er niet onderuit komen uw land flinke stappen voorwaarts te laten maken. Ook om minder in de greep van de olie te geraken. Al het vorenstaande vereist een sterke hand en een heleboel tijd, om met Amerika uiteindelijk weer terug te komen tot een ijzersterk land. Kortom, u weet ongetwijfeld dat het behouden van uw huidige populariteit allesbehalve een makkelijke opgave wordt. Heeft u Nada Surfs "Teenage guide to popularity" al compleet verslonden?

KindaMuzik is en blijft een muziekmedium. Dus wat mij als liefhebber vooral ook aan het hart gaat, is het effect dat uw beleid gaat hebben op het tijdsbeeld van muzikanten. Wat dat betreft zal het geen makkie zijn om George W. Bush te overtreffen. Hij slaagde er - zij het onbedoeld - in om een hele generatie muzikanten te inspireren. Daarin kwam hij er allesbehalve genadig vanaf.

Gaat het u lukken om de dromerige en hoopvolle boodschap terug te laten komen in de muziek? Blijft optimistisch 'Yes We Can' doorklinken? Wordt het maatschappelijke landschap dat Bruce Springsteen bezingt er de komende jaren groener op? Weet u het hemelse gezang van Fleet Foxes te handhaven rondom uw beleid? Wellicht horen we straks echo's van nieuwe Dylans over veranderende tijden zingen. Laat het idealisme verder weerklinken, ook in de multiculturele samensmelting die bands als Yeasayer, MGMT en TV on the Radio tentoonspreiden. Gun het een doorgroei naar ongebreideld positivisme.

De hang naar verandering sijpelde immers in 2008 al nadrukkelijk door in de muziek. Het jaar waarin Amerikaanse bands ijzersterk terugkwamen na een aantal mindere jaren. Aan u de nobele taak om die verandering zichtbaar te maken. En hoorbaar. Want de muziekliefhebber verlangt in 2009 naar méér van deze vrije geluiden. Het creatieve geluid waarom de platenverzamelaar zo houdt van uw natie. Wees daarbij vooral net zo inspirerend voor de muziekwereld als uw voorganger. Maar dan graag op een positievere wijze.

Daarbij wensen wij u veel succes, doorzettingsvermogen, inspiratie en wijsheid toe!

Hoogachtend,

De muziekliefhebber

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/barack-obama/dear-mr-president/18004/
Meer Barack Obama op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/barack-obama