Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn ze?
"Honeypie, I don’t know when it started, stop buying your albums from the supermarket / they only sell records that have charted / and Art Brut / we’ve only just started.” – ‘Formed a Band’
Het is maart 2003, in Zuid-Londen wandelt Eddie Argos een feestje binnen en stapt op gitarist Chris Chinchilla af. “Wij gaan een bandje beginnen, ik wil naar Top of the Pops.” De boodschap is duidelijk en Art Brut is een feit. Zo gaat het verhaal en in Art Bruts geval hoeft daar niet aan te worden getwijfeld; de band is immers gezegend met een stevige, ironische realiteitszin. De teksten zijn daarvan het overtuigende bewijs. Gitarist Ian Catskilkin, drummer Mikey (zonder achternaam) en een bassiste met de onverwoestbare naam Fredie Feedback completeerden het duo en de rest is te horen op de eerste single ‘Formed a Band’, die vorig jaar verscheen en hun sympathieke label, Fierce Panda, een aardige kerstbonus opleverde.
Wat doen ze?
"We’re gonna be the band that writes the song that makes Israel and Palestine get along." - ‘Formed a Band’
De Art Brut-bende is een buitenbeentje in een post-Britpopwereld: ze hebben net zoveel gemeen met de fastfood-emotie van Coldplay als met de arty staccato-pop van Bloc Party en Maxïmo Park. Art Brut veegt zijn eigen straatje schoon en komt daarin bluesrestjes tegen, modderige The Fall-plasjes en brutaal uit steegjes loerende postpunk van Flipper of Wire. De hype is in Engeland intussen al volop gaande. Single ‘Formed a Band’ liet NME al in hun broek plassen van enthousiasme en soms, heel soms vinden wij ook enkele spetters op onze broekspijpen.
Wat maakt ze zo goed?
”Haven’t read the NME in so long / don’t know what genre we belong.” - ‘Bad Weekend’
Het lukt Art Brut om serieus goede muziek te combineren met een flinke klodder ironische humor. Voorman Eddy Argos kent zijn tekortkomingen (“Ik kan geen noot langer dan een seconde vasthouden.”), maar gelukkig ook zijn pluspunten: "Yes / this is my singing voice / it’s not irony." Zijn vaak kolderieke en oppervlakkige humor verpakt hij in teksten die blijven plakken als warme kauwgom. Hij ontpopt zich als een niet zo chagrijnige versie van Mark E. Smith die zelfs van een weinig verheffend bezoekje naar een museum voor moderne kunst helemaal uit zijn dak kan gaan: "Modern art / makes me / want to rock out!" gaat het op ‘Modern Art’. Argos’ sarcastische zelfkennis doet denken aan Pulps Jarvis Cocker en elk nummer heeft wel een coupletje dat de potentie heeft om dagenlang in je hoofd rond te dolen. Vraag dat maar aan Emily Kane. "Other girls went / and other girls came / I can’t get over my old flame / I’m still in love with / Emily Kane." Het is Eddie Argos op zijn charmantst, of zijn zieligst, iets daartussen in ieder geval. Een poging om zijn oude liefde terug te krijgen, het liep op niks uit, Emily belde hem na het horen van het liedje om mee te delen dat ze een nieuwe vlam had gevonden, waarop Argos meteen het idee opperde om de volgende single ‘Emily Phoned’ te dopen. Ad rem, zo noemen ze dat.
En de toekomst?
”Sometimes it’s hard to stop, when your heart is set on Top of the Pops, Top of the Pops.”- ‘Bad Weekend’
Het verouderde ‘Formed a Band’ zal worden ingeruild voor hits als ‘Look at Us, on Top of the Pops’, ‘Just Another Brilliant Hit Single’ en heel misschien wel ‘Guess What? Got Emily Back!’. Er kan weinig meer misgaan met Art Brut; zolang Argos niet al te snel verliefd wordt op een ander grietje en nog genoeg pathos overhoudt om in een badje van zelfironie te dippen, zijn we nog niet van dit stel grappenmakers af.
Art Brut speelt op 8 februari in Melkweg Amsterdam.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/art-brut/toekomstmuziek-art-brut
Meer Art Brut op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/art-brut
Deel dit artikel: