Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Platenmaatschappij Retroworld heeft hierin een aansporing gezien om nog eens onder de aandacht te brengen waar het allemaal mee 'begonnen' is en komt met heruitgaven van Escovedo's eerste twee soloplaten.
Alejandro Escovedo is wat je noemt een muzikanten muzikant, op handen gedragen door collega's, maar vrijwel onbekend buiten dat intieme kringetje. Toch is dat vreemd, want wanneer je iemand uit wilt leggen wat americana is, kun je hem geen betere dienst bewijzen dan door hem een plaat van Alejandro Escovedo te laten horen. Wie door Escovedo dan zoal beïnvloed is, wordt mooi geïllustreerd op de dubbel-cd die in 2004 ter ere van Escovedo uitkomt, wanneer hij lijdt onder een hepatitis B-besmetting die hem het leven dreigt te gaan kosten. Op die cd, Por Vida ('op het leven') vinden we, om er een paar te noemen, Steve Earle, Lucinda Williams, Jayhawks, Calexico, Son Volt, Vic Chesnutt en Howie Gelb, kortom: zo'n beetje iedereen die ertoe doet in de americana, om een liedje van Escovedo te coveren.
Familie
Hoe Alejandro Escovedo het knooppunt heeft kunnen worden van al die verschillende muziekstijlen die het Noord-Amerikaanse continent rijk is en die tezamen americana vormen, dat o zo moeilijk te definiëren subgenre van de country, laat zich goed aflezen uit de muzikale carrières van sommigen van Alejandro's familieleden. Zijn twee oudere broers bijvoorbeeld zijn meesters van de salsa en de latin jazz; funkrockdrummer Sheila E. is een nichtje van Alejandro en haar vader speelde onder meer percussie in de bands van Carlos Santana, Stevie Wonder en Herbie Hancock. Het mooie van de muziek van Alejandro Escovedo is dat hij de beperkingen van al deze genremuzikanten overstijgt en met even groot gemak van leer trekt in de harcore punkband The Nuns, waar hij een paar jaar deel van uitmaakt, als dat hij gevoelige countryballades zingt of rockt als de Stones of op een jazztrip gaat.
Geen probeersels
Wanneer Alejandro Escovedo in januari 1992 de studio induikt voor de opnames van Gravity, heeft hij een heftig jaar achter de rug. Hij is vader geworden van een tweede dochter, maar hij heeft zijn vrouw verloren, die hun relatie zag mislukken en in april 1991 zelfmoord pleegt. Na al jarenlang muziek te hebben gemaakt in bands als The True Believers en The Nuns, volgt Escovedo ditmaal helemaal zijn eigen muzikale pad en dat Gravity geen probeersel is, wordt de luisteraar al snel duidelijk. Hier is een volgroeid muzikaal toptalent aan het werk dat een rijkdom aan muzikale ideeën tentoonspreidt die in de popmuziek niet gebruikelijk is.
De versatiliteit van het muzikale talent van Escovedo blijkt te meer uit de tweede cd die bij de heruitgave van Gravity is gevoegd en waarop we hem enkele weken later in een kleinere, akoestische bezetting horen, zonder drummer, opgenomen in de gitaarshop van McCabe in Santa Monica. Tijdens dat concert speelt Escovedo trouwens zelf ook één cover: 'I Wish I Was Your Mother' van de Engelse glamrockband Mott The Hoople, één van Escovedo's favoriete bands, zonder gein.
Het spoor terug
'Dat wat je niet doodt, maakt je alleen maar sterker' is een veelgehoorde zegswijze en geldt zeker ook voor Alejandro Escovedo. Inmiddels lijkt hij de hepatitis overwonnen te hebben en zijn vorig jaar verschenen plaat Real Animal laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Gravity uit 1992 is waar zijn soloavontuur begon, dat kennelijk nog lang niet afgelopen is. Retroworld stelt ons in de gelegenheid het spoor terug te volgen en heeft ondertussen ook al Escovedo's tweede soloplaat heruitgebracht, Thirteen Years, die een soortgelijke behandeling krijgt als Gravity, dus met een live-cd.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/alejandro-escovedo/alejandro-escovedo-en-hoe-het-begon/19330/
Meer alejandro escovedo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alejandro-escovedo
Deel dit artikel: