http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zeven bijzondere albumtitels
Artiesten zijn regelmatig nogal aparte types, dus die willen dus nog weleens bijzondere trekjes hebben. Een van de manieren waarop dat zich kan uiten is het bedenken van opvallende namen voor hun projecten. Ter ere hiervan de canon van de bijzondere albumtitels, met enkele bizarre, controversiële, smerige, grappige of simpelweg interessante verzinsels waarmee muzikanten door de jaren heen op de proppen zijn gekomen.
Tekst: Niels Waarlo
Publicatiedatum: 31 januari 2014
Sparklehorse – Vivadixiesubmarinetransmissionplot (1995)
Bij deze albumtitel kun je je direct drie dingen afvragen. Eén: hoe zal ik dit album noemen als ik het er met mijn vrienden over heb? Twee: hoeveel ongemakkelijke momenten heeft dit opgeleverd bij mensen die het in de winkel niet konden vinden? En drie: hoe is dit in godsnaam bedacht? De verklaring van dit laatste is iets vaags met een droom over een zinkende onderzeeër met spelende muzikanten erin (hier te lezen). Overigens is dit een bloedserieus, melancholisch en breekbaar album, wat de titel eigenlijk alleen nog maar verwonderlijker maakt. Het valt in elk geval wel op
The Mothers of Invention – Weasels Ripped My Flesh (1970)
Zeker de combinatie met de cover zal heel wat wenkbrauwen hebben doen fronsen. Nou is dat iets dat The Mothers of Invention, ofwel 'de band van Frank Zappa', wel vaker hebben gedaan met hun satirische muziek die continu op de grens van één grote grap en compositorisch knap manoeuvreert. Frank Zappa was sowieso graag creatief met albumnamen, getuige vondsten als Sheik Yerbouti, The Best Band You Never Heard in Your Life en Burnt Weeny Sandwich. Zo verontrustend als Weasels Ripped My Flesh werd het echter nooit. Ergens is het zelfs naarder dan wat bepaalde metalbands met een hoop bloed en vunzigheid proberen te bereiken. Lekker bizar, zoals de muziek dat ook is.
Nas – Nigger (2008)
Je moet toch wat om in de aandacht te komen. Als je dat wil kun je een vleesjurk aantrekken of naakt op een sloopkogel gaan zitten in een videoclip, maar als bekende rapper is het verzinnen van een opvallende albumtitel ook erg geschikt. Zo verklaarde Nas in 2006 hiphop al dood met de plaat Hiphop Is Dead, onzin die er wel voor zorgde dat hij in elk geval belangstelling genoot. Kennelijk beviel dat, want de met politieke teksten beladen opvolger uit 2008 zou Nigger gaan heten. Niet geheel onverwacht besloot label Def Jam daar een stokje voor te steken, waardoor het album officieel als Untitled door het leven gaat. Maar, zoals Nas het zelf zei, "de mensen zullen altijd weten wat de echte titel van het album is". De controverse en dus de aandacht waren toen echter natuurlijk allang binnen. Het voordeel van de naamsverandering is wel dat het als blanke iets makkelijker geworden is om ernaar te vragen in een cd-winkel.
Fiona Apple - When the Pawn Hits the Conflicts He Thinks Like a King What He Knows Throws the Blows When He Goes to the Fight and He'll Win the Whole Thing 'fore He Enters the Ring There's No Body to Batter When Your Mind Is Your Might So When You Go Solo, You Hold Your Own Hand and Remember That Depth Is the Greatest of Heights and If You Know Where You Stand, Then You Know Where to Land and If You Fall It Won't Matter, Cuz You'll Know That You're Right (1999)
Ja, serieus. Het zal je waarschijnlijk niets verbazen, maar dit was dus de langste albumtitel ooit – tot in 2009 Chumbawamba het nodig vond eroverheen te gaan met een nog net wat pretentieuzere naam, overigens wel geïnspireerd door When the Pawn .... Het betreft een zelfgeschreven gedicht van de eigenzinnige liedjesschrijfster Fiona Apple, neergepend naar aanleiding van een kritisch artikel over haar werk. Overigens is dit niet de enige keer dat Appleplaten er dit soort titels op nahouden: haar langspeler uit 2012 kreeg de ultiem pakkende naam The Idler Wheel Is Wiser Than the Driver of the Screw, and Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do.
Kubus & Sticks – Microphone Colossus (2004)
Natuurlijk, Sticks ziet zichzelf daadwerkelijk als een grootheid achter microfoon, en zeker anno 2004 was dat volkomen terecht. Er zit echter meer achter de titel: die is namelijk samen met de albumcover een hommage aan Saxophone Colossus (1956) van jazzsaxofonist Sonny Rollins. Muzikaal gezien is daar verder overigens weinig van te merken, want in de kale, elektronische Kubusbeats speelt jazz geen enkele rol van betekenis. Het is overigens niet de enige maal dat Sticks zijn liefde voor jazz kenbaar maakt: het komt vaker langs in zijn teksten. Ook is het niet de enige keer dat men in de muziekgeschiedenis refereert aan een andere plaat. Zo is White Light, White Heat, White Trash (1996) van de punkrockband Social Distortion een verwijzing naar de tweede plaat van The Velvet Underground en lijkt The Shape of Punk to Come (1998) van Refused niet voor niets op The Shape of Jazz to Come (1959) van Ornette Coleman.
Cock and Ball Torture – Where Girls Learn to Piss on Command (2002)
Bij dit soort lijstjes moet je gewoon minstens één keer de obscure lawaaihoek induiken, op jacht naar een wonderlijke, gore curiositeitentitel. Bepaalde grindcore en deathmetalacts weten wel raad met dit concept van lekker choqueren om het choqueren. Het Duitse Cock and Ball Torture wint toch wel zo'n beetje, met zowel zijn stupide bandnaam als platennamen – zo is het grandioze ep'tje Fisting the Whores natuurlijk in de kast van elke zichzelf respecterende muziekkenner te vinden. Even voor de duidelijkheid: deze groep maakt iets dat bekend staat als porngrind. Wat een subgenre is van goregrind. Wat dan weer een subgenre is van grindcore – wat wellicht bekender in de oren klinkt door bijvoorbeeld Napalm Death. Snapt u het nog? Het punt is in elk geval dat de muziek en de naam ervan nog aardig met elkaar in overeenstemming zijn ook.
Beyoncé – B'Day (2006)
Een titel kan natuurlijk ook totaal onbedoeld apart zijn. Dit overkwam Beyoncé, die haar project uit 2006 volledig onschuldig B'Day noemde. Op het eerste gezicht lijkt er dan ook weinig aan de hand, uiteraard is het bedoeld als een o zo creatieve kruising tussen 'birthday' en 'Beyoncé day'. Toch zou ze het achteraf gezien liever anders genoemd hebben. Als je B'Day namelijk letterlijk uitspreekt, krijg je iets dat verdacht veel lijkt op het Franse woord bidet, een soort wastafeltje naast de wc om je achterste mee schoon te maken. Toen Beyoncé hierachter kwam, werd ze pissig dat niemand dit tegen haar had durven zeggen en gaf ze toe dat ze dat ze het liever gewoon 'Birthday' of desnoods 'B' had genoemd. Of het de reden is dat ze zich sindsdien niet meer met woordgrappen in haar titels bezighoudt? Het zou zomaar kunnen.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/albumtitels/zeven-bijzondere-albumtitels/24668/
Meer Albumtitels op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/albumtitels
Deel dit artikel: